فصل سرخ قهرمانان، وقت طوفان آمدست
گاه شورش بی امان در قلب ایران آمدست
روز درهم کوفتن، روبیدن بنیاد ظلم
راندن روباه و گرگ از باغ و بستان آمدست
میدرخشد آفتابی ملتهب در عمق شهر
این شب گند و لجن آری بپایان آمدست
غارت دیرینه این خاک با خون شسته بس
موسم آزادی و سقف و گل و نان آمدست
تشنه اند اقوام خوزستان، عرب یا پارسی
جانشان بر لب ز تیغ و دار و زندان آمدست
لاله زاران وطنّ، تبریز آزادیستان
باز روز دفع اهریمن ز تهران آمدست
مشهد زیبای من، ای ماهتاب بی بدیل
بی امان برخیز ابومسلم بمیدان آمدست
ای یلان بختیاری، اصفهان ای شعر ناب
مژده بادا پیک آزادی بمهمان آمدست
مردم شیراز و قشقائی شما گردان خلق
زخم دیرین را کنون هنگام درمان آمدست
دستت ای مازندران خالی مباد از ذوالفقار
لحظه پیوند تو با خلق گیلان آمدست
ترکمان، بویر احمدی، خلق بلوچستان کنون
موسم رزمی گران، تغییر بنیان آمدست
خلق کرد ای زخمی از تبعیض و بیداد و درفش
پیک آزادی بدیدار از لرستان آمدست
سربدار ای شهریار ای خصم استبداد و ظلم
مژده بادا وقت گل دادن بهاران آمدست
ای اهورائی کرج عنقای خونین بال خلق
روز پیکاری کلان با چنگ و دندان آمدست
مومنم در میهنم این خطه بیمرگ نور
شام گور آئین اهریمن بپایان آمدست
روزگار اتحاد و اعتماد و اعتقاد
بر نظامی میهنی با نام انسان آمدست
فصل سرخ قهرمانان، وقت طوفان آمدست
گاه شورش بی امان در قلب ایران آمدست
