دراین راستا شاهد هستیم که دریچه ها، تالاب ها و رودخانه های تاریخی یکی پس از دیگری در حال نابودی و خشکسالی شدید قرار گرفته اند.
سخن از بحرانی است که ریشه آن در سیاست های ضد محیط زیستی و غارتگرانه رژیم آخوندی نهفته است.
وجود مافیای قدرت و ثروت و بویژه زیر شبکه های فاسد سپاه پاسداران، آقا زاده ها و باندهای مافیایی آب، خاک، جنگل، دریا و کوه و نیز نبود سیاست های راهبردی و تامین بودجه برای این بخش حیاتی در میهن مان، اکنون بحدی است که بسیاری از کارشناسان مسائل زیست محیطی، خروج از آن را دیگر غیر ممکن می دانند.
یک نمونه این وضعیت بحرانی را باید در خشکسالی دریاچه تاریخی ارویه مشاهده نمود. دراین رابطه یک گزارش حکومتی ضمن اعتراف به ابعاد بحران در این بخش سابقا زرخیز می نویسد: «تراز آب دریاچه ارومیه به یک هزار و ۲۷۰ متر و ۶۹ سانتی‌متر رسیده که این میزان نسبت به مدت زمان مشابه سال گذشته ۶۲ سانتی‌متر کاهش یافته است». (سایت حکومتی قدس آنلاین ۱۸ شهریور ۱۴۰۰)
این بحران روبه رشد در حالی است که شیخ حسن روحانی ظاهرا یکی از الویت های دولت دوازدهم در دیکتاتوری ولی فقیه را بر «احیای» دریاچه ارومیه قرارداده بود، بطوریکه هر چند وقت یکبار معاون اول وی در راستای سیاست دروغ درمانی و با لطایف الحیل تلاش می کرد تا اوضاع را روبه بهبود نشان دهد.
همچنین ترجمان جملات فوق بدان معنا است که دریاچه ارومیه تنها طی یک سال گذشته با کاهشی معادل «۲ میلیارد متر مکعب آب» روبرو بوده است . براساس این گزارش: «میزان آب دریاچه ارومیه هم اکنون به ۲ میلیارد و ۸۶۰ میلیون مترمکعب رسیده است. وسعت فعلی دریاچه ارومیه ۲ هزار و ۱۹۴ کیلومتر مربع است که این میزان در مدت زمان مشابه سال گذشته ۳ هزار و ۶۵۵ کیلومترمربع بود».
به یقین بحران خشکسالی برای دریاچه ارومیه تنها به آن محدود نمی شود،بلکه بسیار فراتر به مجموعه بافت های شهری و روستایی در اطراف آن نیز کشیده خواهد شد. با خشکسالی ارومیه شاهد کوچ اجباری حاشیه نشینان، بروز انواع و اقسام بیماری ها مانند گوارشی، چشایی، چشم و ریوی، پوست و سرطان در میان مردم محروم این منطقه خواهیم بود.
این وضعیت در حالی است که رژیم آخوندی همواره بحران محیط زیست در کشور را به نبود و کمبود «نزول باران» گره زده و تلاش دارد تا برابعاد واقعیات خاک بپاشد. اما از جمله دلائل برای خشکسالی برای دریاچه ارومیه، همان دستان آلوده سپاه ، سد های غیر استاندارد، حفر هزاران حلقه چاه غیر مجاز و پل سازی های مخرب بوده که زمینه برای برهم خوردن تعادل اکولوژیک در این منطقه را فراهم کرده است.
