در رابطه با دلائل عدم سفر آخوند رئیسی به نیویورک روزنامه جهان صنعت ضمن اعتراف به واقعیات فوق، از جمله نوشته است: «در حال حاضر در استکهلم سوئد دادگاه حمید نوری در جریان است و به کرات در آنجا اسم رئیسی برده شده است. فکر می‌کنم آنچه رئیسی و مشاوران او را به این سمت سوق داده که در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت نکنند، این است که از تنشهای احتمالی که ممکن است ایرانیان مقیم خارج از کشور ایجاد کنند» (سایت مجاهدین خلق ۲۷ شهریور ۱۴۰۰) 

در فردای این سرخوردگی سنگین، رژیم آخوندی اعلام کرد که قرار است تا پاسدار امیر عبداللیهان، وزیر خارجه در دولت آخوند رئیسی برای شرکت در نشست به نیویورک اعزام شود. 
به یقین حضور وی، اهانت آشکار به حقوق بشر و قربانیان تروریسم می باشد که رد پای خونین آن نه تنها در ایران، بلکه فراتر از آن در بسیاری از کشورهای اسلامی، منطقه و حتی آمریکای جنوبی رویت می شوند.

سخنگوی وزارتخارجه رژیم ضمن اعلام این خبر، در پاسخ به سوالی گفته است: «آیا در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل نشست وزیران امور خارجه ایران و ۴+۱ برگزار می شود گفت: «هنوز تصمیمی در این زمینه اتخاذ نشده است و باید دید که دستور کار آن چیست». ( سایت حکومتی فرارو ۲۸ شهرویر ۱۴۰۰) 

خاطرمان هست که عبداللیهان به هنگام گرفتن رای اعتماد در مجلس، تاکید کرده بود که اولا خود را همچنان «سرباز سلیمانی» دانسته و «هر بار که به عنوان فرستاده دیپلماتیک و مذاکره به کشوری می‌رفت، ابتدا با سلیمانی مشورت می‌کرد تا راهنمایی‌های لازم را دریافت کند».
وی همچنین محور سیاست های خارجی رژیم در منطقه و کشورهای همجوار را همچنان بر ادامه سیاست تنش آفرین «محور مقاومت» استوار کرده است.
 
ترجمان چنین واژه هایی به معنای ادامه حمایت های بی دنده و ترمز رژیم آخوندی از نیروهای بنیادگرا و تروریستی در عراق، یمن، لبنان و سوریه می باشد. 
این همان نخ نبات سیاست «میدانی» است که طی بیش از سه دهه از سوی قاسم سلیمانی با بمب، موشک، جنگ های نیابتی و آدم کشی به پیش برده شده.

در این رابطه نشریه فارین‌پولیسی نیز تاکید کرده است: «در سال ۲۰۱۱، به دلیل روابط خوب امیرعبداللهیان با نیروی قدس و سلیمانی، محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور وقت، امیرعبداللهیان را به عنوان معاون وزیر خارجه در امور عربی و آفریقایی منصوب کرد، جایی که بیشتر فعالیت‌های نیروی قدس در آنجا انجام می‌شد». (سایت ایران آزادی ۲۸ شهرویر ۱۴۰۰)