آنتونی بلینکن در رابطه با بن‌بست موجود با دیکتاتوری ولی‌فقیه تأکید کرده است: «تاکنون شش دور مذاکره داشته‌ایم و الآن توپ در زمین رژیم ایران است، اما این مدت نامحدود نخواهد بود» (سایت مجاهدین خلق ۹مهر ۱۴۰۰).
این جملات بدان معنا است که زمان به نفع رژیم آخوندی در حرکت نمی‌باشد، زیرا به‌نظر می‌رسد که کاسه صبر طرفهای مقابل در حال لبریز شدن باشد.
خامنه‌ای از فردای بروی کار آمدن دولت جدید در ایالات متحده و با این قطعیت که درب سیاست علیه پروژه‌های مخرب اتمی، موشکی و صدور بنیادگرایی وی بر پاشنه دیگری چرخیده است، بی‌دنده و ترمز در حال گسترش پروژه‌ها می‌باشد.
وی از شکاف موجود و به‌دلیل ضعف طرفهای مقابل و نبود قاطعیت و سیاست فشار حداکثری، برای دستیابی به سلاح اتمی نهایت استفاده را کرده است.
بدین سان ولی‌فقیه با نقض آشکار تعهدات برجامی و رفتن بسوی غنی‌سازی ۶۰درصدی و انباشت اورانیوم غنی شده دیگر هیچ شک شبهه‌ای باقی نگذاشته که هدف اولیه رژیم آخوندی همان ساخت بمب اتم می‌باشد.
مضافا براین واقعیت نیز باید به رشد برنامه‌های موشکی رژیم آخوندی، نمونتا در جدید‌ترین مرکز در حوالی کرمانشاه اشاره نمود، تا پازل سیاستی به‌نام«بمب اتمی به‌علاوه موشکهای بالستیک» تکمیل گردد.
هم‌چنین وزیر خارجه آمریکا در ادامه با اشاره به‌وجود شکاف عمیق میان مواضع تهران و طرفهای مقابل می‌افزاید:«به جایی خواهیم رسید که بازگشت به برجام به‌دلیل پیشرفتی که رژیم ایران کرده، دیگر مزایای آن توافق را نخواهد داشت.
پس مسیری که پیش رو داریم همین طور کوتاه و کوتاه‌تر می‌شود. به‌نظر م درکی در میان اروپایی‌ها، روسیه و چین وجود دارد که امکان بازگشت به برجام طبق مفاد آن، نمی‌تواند نامحدود باشد».
لازم به ذکر است که استراتژی نوین خامنه‌ای با بروی کار آوردن دولت آخوند دژخیم ابراهیم رئیسی و مشتی از فرماندهان سپاه پاسداران، بر انقباض در تمامی زمینه‌ها می‌باشد.
عدم ورود وی به ادامه گفتگو های وین تا به امروز نشان از هراس خامنه‌ای برای خوردن جام های زهر بعدی به‌ویژه در زمینه صدور تروریسم و بنیادگرایی را دارند. وی در این راستا و به‌خوبی به پاشنه آشیل حاکمیت در دوران سرنگونی واقف می‌باشد و می‌داند که در پایان تونل مذاکرات، جام‌های زهر متعدد در انتظار حاکمیت می‌باشند.
این همان نقطه کلیدی در مجموعه تحولات و قفل شدن مذاکرات اتمی است. بدین سان دیکتاتوری ولی‌فقیه که دستان اش در داخل کشور خالی می‌باشد، تلاش دارد تا در مذکرات با اهرم‌هایی مانند بمب و موشک از طرفهای مقابل امتیاز بگیرد.
هم‌چنین باید اشاره نمود که ولی‌فقیه برای دور زدن فشار از سوی طرفهای مقابل و ترمز زدن به اجماع فرا منطقه‌یی، دست به راه‌اندازی مذاکرات امنیتی با پاره‌ای از کشورهای منطقه مانند عراق و یا عربستان زده است و بدین سان، تلاش دارد تا سیاست ضمن کند نمودن چاقوی فشار، برای بازسازی نیروهای ضربه خورده خود در منطقه و کشورهای اسلامی فرصت بخرد.
