مریم رجوی:
• قیام آبان خونین و قتل‌عام شده آتشی خاموشی ناپذیر است که تا محاکمه آمران و عاملان همه کشتارها و تاسرنگونی استبدار مذهبی حاکم بر ایران ادامه خواهد داشت.
• آخوندها دیگر نمی‌توانند نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت را کتمان کنند و هویت‌زدایی از مجاهدین قتل‌عام‌شده توسط وزارت بدنام اطلاعات و مستخدمان‌اش شکست خورده است
یکشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۰، کنفرانس ۱۰۰۰ زندانی سیاسی از بندرسته در زندانهای شاه و رژیم آخوندی تحت عنوان «جنبش دادخواهی قتل‌عام ۶۷ و آبان ۹۸، ضرورت محاکمه خامنه‌ای و رئیسی جلاد» در اشرف ۳ در آلبانی برگزار گردید. در این کنفرانس، ۱۲ تن از زندانیان سیاسی سخنرانی کردند.
خانم معصومه ملک محمدی، رییس این جلسه و از معاونین مسئول اول مجاهدین خلق ایران که در سال ۶۱ دستگیر و مدتها در زندان اوین در اسارت دژخیمان بود، در سخنان خود گفت: در میان زندانیان حاضر در اینجا ۲۲۰ تن از ما از زنان مجاهد هستند. در تابستان ۶۷ قتل‌عامی به وقوع پیوست که بزرگترین قتل‌عام زندانیان سیاسی در تاریخ معاصر است. نسل‌کشی و جنایت بیسابقه‌ای که بر اثر سیاست مماشات تاکنون ابعاد آن شناخته نشده و هیچکس برای آن مجازات نشده است. آمران و عاملان آن نه‌تنها در برابر عدالت قرار نگرفتند بلکه در بالاترین مناصب حکومتی همچنان به جنایت علیه بشریت ادامه میدهند.
حسن ظریف که ۱۲ سال را در زندانهای قزلحصار و اوین در اسارت بوده است، گفت: در مهر که به بند عمومی برگشتم، متوجه شدم چه قتل‌عام عظیمی صورت گرفته است. ۹۰ تا ۹۵ در صد زندانیان را اعدام کرده بودند و از ۱۴ بند اوین که هزاران زندانی داشت کمتر از ۹۰نفر زنده مانده بودیم. از بند خودمان که ۱۷۵نفر بودیم، ۱۵۰نفر اعدام شده بودند و از بعضی بندها کسی زنده نمانده بود. از سه بند زنان که حدود ۲۵۰نفر بودند فقط یک بند ناقص باقی مانده بود که عمده آنها زنان مارکسیست بودند.
محمد راپوتام که ۱۱ سال در زندانهای اوین و قزلحصار و گوهردشت زندانی بوده است، از جمله گفت: ما ۱۵۴ زندانی در خرداد از گوهردشت به اوین منتقل شدیم. من اواسط مرداد نزد هیات مرگ رفتم که الان تمامی آنها مقامهای اجرایی همین حکومت ازجمله رئیس جمهور آن هستند... از ۱۵۴نفری که از گوهردشت آمده بودیم ۱۴۷نفر در قتل‌عام ۶۷ اعدام شدند.
خانم پروین فیروزان که ۹ سال و نیم در اوین و قزلحصار و گوهر دشت زندانی بوده است گفت: اعدام زنان مجاهد راز سر به مهری است که بیش از سایر وجوه قتل عام ناگشوده مانده است و زنان کمتری از آن نسل کشی جان بدربرده اند. از ۵ اتاق که هرکدام ۱۵-۱۰ نفر بودند به جز یک نفر همگی اعدام شدند. آنها زنانی بودند که به مدت ۷ سال تا فراسوی طاقت انسانی طعم تلخ شکنجه روانی و جسمی شبانه روزی را از جمله در واحد مسکونی و در قفس و سلولهای انفرادی طولانی مدت، تجربه کرده بودند.
اسدالله نبوی که ۱۳سال در زندانهای سمنان و اوین زندانی بود، گفت: ۸مرداد ۶۷ شروع اعدام ها در سمنان بود. در شروع قتل‌عام زندان سمنان پر از زندانی سیاسی بود اما اواخر مهر۶۷ تنها سه نفر مانده بودیم. این وضعیت یک شهر نه چندان بزرگ است که از روی آن میتوان ابعاد سراسری قتل‌عام و نسل‌کشی را فهمید و اینکه در سراسر ایران چه تعداد مجاهد اعدام شدند.
عباس ترابی، که بمدت ۸سال در زندانهای مختلف شهر زاهدان و اوین و قزلحصار زندانی بوده است گفت: من در دوران قتل عام در زندان زاهدان بودم و زندانهای علنی و مخفی شهر پر از زندانی سیاسی هوادار مجاهدین بود که تقریبا همه سربه دار شدند. تمام کسانی که قصد پیوستن به مجاهدین را داشتند و در مرز دستگیر شده بودند را نیز بدون محاکمه اعدام کردند. وی گفت ما را تحت بیشترین فشار میگذاشتند و با کلمات لمپنی از ما میخواستند به آقای مسعود رجوی توهین کنیم.
خانم هما جابری، که در ۱۸ سالگی دستگیر و پنج سال و نیم را در زندانهای اوین، گوهردشت و قزلحصار گذرانده بود، گفت: «ازسال۶۲ در قزلحصار زندان مخفی بنام واحد مسکونی و قفس را راه اندازی کردند. شرایط بسیار وحشتناک بود. چشم‌های زندانیان تمام مدت بسته بود و بصورت نشسته در سکوت مطلق و بدون حرکت بودند و هرشب شکنجه می‌شدند. هر چند روز یک‌بار اجازه خوابیدن می‌دادند روزانه در چندین نوبت حمله و هجوم میکردند و بشدت شکنجه میکردند. بعضی از خواهرانی که مدت ۱۴ماه در آنجا بودند بدلیل فشارهای روحی و جسمی از تعادل خارج شده بودند و تعدادی هم که زنده ماندند را درقتل عام سال۶۷ اعدام کردند.
محمد صادق صادقی که تا سال ۶۶ در زندانهای اوین، قزلحصار، گوهردشت و کمیته مشترک بسر برد، گفت: سال ۶۰ بند ۴ اوین بودم. پشت بند۴، شبها بعضا ۷۰ الی ۱۰۰ اعدام صورت می گرفت و ما تیرهای خلاص ها رامی شمردیم. با اینحال روحیه مقاومت بسیار بالا بود. شب ۶ مهر ۱۳۶۰، ۲۹۲ تیر خلاص را شمردم. تیر باران ها از ساعت ۹ شب شروع و تا روشنایی هوا طول میکشید.
دکتر عاطفه آشتیانی که ۵ سال در اوین بود گفت: برادرم مهدی از قتل عام شدگان بود. او در سال ۶۳ در ۱۹سالگی دستگیر شد. خواهرم مریم، بعد از آزادی دوباره در ارتباط با مجاهدین قرارگرفت. در روز ۱۰مهر ۷۱ از خانه خارج شد اما هرگز برنگشت. در ۸شهریور۷۲ دژخیم حمید نوری به مادرم گفت: دخترت میخواست به مجاهدین بپیوندد ما او را کشتیم. وی افزود: اعدام شدگان از ارزشمندترین سرمایه‌های انسانی از جمله متخصصان، اساتید دانشگاهها، نویسندگان، هنرمندان. پزشکان، پرستاران، بودند.
علی سرابی که پنج سال در زندانهای اوین، گوهردشت و قزلحصار بسر برد، ضمن تشریح فرار ناموفقش از زندان گفت: یک ماه و نیم که در محل بازجویی بودم تقریباً هر شب صدای تیرباران و تیرخلاص را می‌شنیدم. زندانیان در حافظه‌شان ثبت کرده بودند که حدود ۱۵۰۰ نفر را در شبهای بعد از۵ مهر۶۰ تیرباران کرد. وی افزود اگر بخواهم زندان را در یک جمله خلاصه کنم میگویم: جنایت ماوراء تصور بشری رژیم آخوندی از یکطرف و مقاومت مافوق توان انسانی زندانیان مجاهد از طرف دیگر.
رسول ابراهیمیان، که ۱۷ سال در زندانهای مختلف بسر برده است، در مورد قتل عام زندانیان سیاسی در تبریز گفت: اوایل مرداد ۶۷، هواخوری و ملاقاطها قطع شدند. کلیه زندانیان سیاسی مجاهد در زندانهای ارومیه و شهر کرد نیز اعدام شدند.
خانم مهین لطیف، که حدود ۶ سال را در زندان اوین بسر برده بود، گفت: خمینی و جلادانش هرگز تصور نمیکردند که زنان مجاهد پوزه نظامشان را به‌خاک بمالند. رژیم آخوندی از هیچ‌کاری برای پنهان کردن ابعاد جنایتها و پوشاندن هویت قتل‌عام شدگان فروگذار نکرد. اما همانطور که دیوارهای زندانهای رژیم شاه فروریخت، دیوارهای زندانهای نظام آخوندی هم فرو میریزند.
خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران، در پایان این کنفرانس وارد شد و سالگرد قیام آبان ۹۸، با بیش از ۱۵۰۰ شهید، و یاد شهیدان سرموضع مجاهد خلق در قتل‌عام ۶۷ را گرامی داشت و گفت قیام آبان خونین و قتل‌عام شده آتشی خاموشی ناپذیر است که تا محاکمه آمران و عاملان همه کشتارها و تاسرنگونی استبدار مذهبی حاکم بر ایران ادامه خواهد داشت. بزرگداشت قیام آبان پیام ویژه‌یی دارد، اینکه دادخواهی شهیدان ۶۷، برپایی قیام برای سرنگونی آخوندهاست. از راهروهای مرگ تا خیابان‌های تهران و تبریز و اصفهان و اهواز، تا آزادی تمام مردم ایران، مجاهدین از این هدف دست بر نمی‌دارند. همه می‌دانند کسانی که به‌طور مستقیم دستور این کشتار را دادند، خامنه ای و رئیسی هستند. محال است که آنها از محاکمه و مجازات فرار کنند. محال است که مردم و مقاومت ایران از این هدف دست بردارند. و محال است که فریاد مادران شجاع شهیدان آبان خاموش شود.
خانم رجوی خاطرنشان کرد: شرایط عینی برای سرنگونی و انقلاب دموکراتیک پخته‌تر و آماده‌تر شده است. اقتصاد کشور در کما فرو رفته، فقر و گرسنگی، بخش اعظم جمعیت را فرا گرفته است. و خامنه‌ای که عامدانه راه سرایت بیماری کرونا را باز گذاشته و واردات واکسن را ممنوع کرده و میخواست با گسترش مرگ و میرها، عصیان و اعتراض جامعه را مهار کند، شکست خورد و جنبش اعتراضی با قیام مردم بلوچستان و قیام تشنگان خوزستان، اعتراضات معلمان، کشاورزان و کارگران در سراسر ایران بازهم سر برآورد.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۲۴ آبان ۱۴۰۰ (۱۵ نوامبر ۲۰۲۱)
