پیش از برگزاری هفتمین دور از مذاکرات اتمی که قرار است روز دوشنبه از سرگرفته شود، رابرت مالی مسئول گروه کار ایران در وزارتخارجه آمریکا، ناامیدی موجود را اینگونه به بیرون ساطع کرده است: «اگر ایران فکر میکند که میتواند از این زمان استفاده کند تا اهرم فشار بیشتری ایجاد کند و بعد بگوید که خواستار چیز بهتری است، اینگونه نخواهد بود. ما و شرکایمان به چنین چیزی تن نخواهیم داد» (سایت مجاهدین خلق ۷آذر ۱۴۰۰).
واقعیت در میان این جملات آن است که ولیفقیه زهر خورده راهکار برای فرار از جامهای زهر موشکی و منطقهیی و تروریستی طی مذاکرات را در چهار اهرم جستجو میکند.
وی به اشتباه بر این باور است که دستان حکومت در خلال مذاکرات اتمی با« راهاندازی سانتریفوژهای مدل جدید»، «غنیسازی ۲۰ و ۶۰درصدی» و همچنین«انباشت اورانیوم غنی شده» و یا راهاندازی سایت کرج برای«تولید سناتریفیوژ» پر میباشد و بدین سان رژیم آخوندی در وضعیتی قرار خواهد گرفت تا از طرفهای مقابل باج بگیرد.
همچنین باید بهوجود شکاف عمیق میان طرفین اشاره نمود. برای نمونه سایت حکومتی الف (۷ آذر ۱۴۰۰) در گزارشی با اشاره بهوجود این شکاف اعتراف کرده است:«هدف از مذاکرات، لغو تحریمهای آمریکا علیه ایران و اخذ تضمین جهت جلوگیری از خروج واشنگتن و بیاثر شدن برجام است. از سوی دیگر کشورهای غربی علیالخصوص آمریکاییها بر خواستههای زیادهطلبانه خود تأکید دارند و بارها صحبت از مذاکرات منطقهای، اصلاح برجام و رایزنی درباره مسائل دفاعی ایران سخن گفتهاند».
به یقین توقف مذاکرات پس از شش دور از سوی دیکتاتوری ولیفقیه با بهانه اینکه گوئیا دولت آخوند جلاد ابراهیم رئیسی درگیر تشکیل و مسائل داخلی میباشد، بهانهیی برای خرید وقت و شدت دادن به نکات فوق بوده است.
در این راستا مسئول گروه ایران در وزارتخارجه آمریکا با اشاره به این حقهبازی آخوندی میافزاید:« اگر ایران تصور میکند میتواند از این زمان برای ایجاد اهرمهای فشار بیشتر سوءاستفاده کرده و سپس برگردد و بگوید که توافق بهتری میخواهد، این رویه جواب نخواهد داد. ما و شرکایمان فریب نخواهیم خورد» (سایت دویچه وله ۲۸نوامبر ۲۰۲۱).
مشابه چنین هشدارهایی را هماکنون از سوی اولیانف، نماینده روسیه در نشست مذاکرات وین رویت میکنیم. وی که تاکنون تلاش میکرد تا با اتخاذ سیاست«نه سیخ و نه کباب» بطریقی موضوع زیادهخواهیهای رژیم را کمرنگ جلوه دهد، در تازهترین توئیت خود بهصراحت میگوید: «پنج ماه و نه روز از پایان یافتن دور قبلی، یک توقف طولانی، به احتمال زیاد از این به بعد عامل زمان نقش بیشتری بازی خواهد کرد. مذاکرات نمیتوانند برای همیشه ادامه داشته باشند» (کانال تلگرامی همبستگی ملی ۷آذر ۱۴۰۰).
مجموعه نکات فوق سخن از آن دارند که طرفهای اصلی در مذاکرات، برخلاف خامنهای خواستار کش و قوس دادن مذاکرات نمیباشند. به یقین این واقعیت به موازات رسیدن به توافقی سریع و کم هزینه، از جمله نکات کلیدی طی روزهای آینده خواهد بود.