شانزده آذر ـ تبلور رزم دانشجویان علیه شاه و شیخ

 

 

امسال در حالی به استقبال سالروز تاریخی شانزده آذر می‌رویم که دیکتاتوری ولی‌فقیه با تعطیلی عامدانه دانشگاه‌ها و مراکز علمی کشور، تلاش نموده تا از شکل‌گیری هرگونه تجمع اعتراضی ممانعت به عمل آورد.

شانزده آذر، روزی است که دانشجویان قهرمان میهنمان علیه دیکتاتوری وابسته شاه بپا خاستند و طی آن تظاهرات‌ها در دانشگاه تهران، از جمله در اعتراض نسبت به «محاکمه دکتر مصدق» در بیداگاههای حکومتی، درسی فراموش ناپذیری را به رژیم پهلوی دادند.

 شاه خائن که از فردای کودتای ننگین 28 مرداد خود را با دستگاه اهریمنی ساواک و ارتش در اوج قدر قدرتی می‌دید، به ناگهان طی این روز باخشم و تنفر و مجموعه‌ای از تظاهرات‌های ضد حکومتی از سوی بازاریان و به‌ویژه دانشجویان مبارز غافلگیر شد.
به شهادت رساندن سه دانشجوی مبارز «مصطفی بزرگ‌نیا و احمد قندچی و آذر شریعت‌رضوی» به دست نیروهای سرکوبگر ارتش نیز تا پایان عمر دیکتاتوری رژیم گذشته، به‌عنوان لکه ننگی بر پیشانی حکومت ماند و در منطق خود به‌روزی برای ایستادگی در مقابل هرگونه دیکتاتوری در تاریخ معاصر ما به ثبت رسید.

در این راستا و پس از به قدرت رسیدن دیکتاتوری ولی‌فقیه، خمینی ضد بشر در تداوم همان سیاست‌های سرکوبگرانه با راه‌اندازی بساط «انقلاب فرهنگی» دست به تصفیه خونین دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی در سراسر ایران زد و هزاران استاد، دانشجو و فرهیخته کشور را یا اعدام و یا خانه‌نشین نمود.
یک کارگزار سرکوبگر در رژیم آخوندی ضمن اعتراف به فضای آن روز جامعه می‌گوید: «یک دوره اتفاق افتاد در دانشگاه‌ها که شما وقتی وارد دانشگاه می‌شدید می‌دیدید گروه‌ها دارند باهم بحث می‌کنند، این گروه دارد با آن بحث می‌کند، آن دارد با اون بحث می‌کند، با آن بحث می‌کند و بعد هم کلاسها تعطیل هست کسی سر کلاس نمی‌آید. اصلاً یکی دارد سخنرانی می‌کند، یکی دارد فیلم تماشا می‌کند یکی دارد گفتگو می‌کند، یکی دارد نمی‌دانم نشریه پخش می‌کند، آن یکی دارد نشریه می‌چسباند، هرکسی به یک کاری مشغول است در دانشگاه هم باز از بیرون می‌آمدند و می‌رفتند». (سایت مجاهدین خلق 15 آذر 1400)

علیه سیاست حذف سرکوب و امنیتی کردن فضای دانشگاه‌ها در کشور، نیز هرساله شاهد برگزاری تجمعات اعتراضی از سوی دانشجویان قهرمان هستیم. سرکوب خونین دانشجویان، دستگیری، شکنجه اعدام هزاران دانشجوی مجاهد و مبارز به‌ویژه طی سال‌های 60 قتل‌عام سال 67 یا سرکوب خونینی کوی دانشگاه در سال 78 ترجمان ادامه همان سیاست‌های ضد انسانی در رژیم گذشته توسط حاکمان مذهبی بر میهنمان می‌باشند.

خامنه‌ای که اکنون از رشد و نمو جنبش دادخواهی و به‌ویژه جنبش سرنگونی به وحشت افتاده است، راهکار را به‌مانند همیشه در قفل نگه‌داشتن جامعه جستجو می‌کند. وی بدین‌سان و به بهانه کرونا تمامی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی را تعطیل و ضمن برپا کردن جو امنیتی در شهرهای میهن، تلاش می‌کند تا 16 آذر امسال را از سر بگذراند.
سیاست مدیریت «بحران» به‌یقین گوشه‌ای از هراس ولی‌فقیه را به نمایش می‌گذارد. در این راستا راه‌اندازی جلسات حکومتی تحت عناوینی مانند «پرسش و پاسخ» که تماماً از سوی بسیج ضدمردمی و دوایر اطلاعاتی در دانشگاه‌ها سازمان‌دهی شده‌اند، به‌یقین در این چارچوب قرار دارند.