تلویزیون سی ان ان ـ دو ماه پیش شورای امنیت  ملل متحد تحریمهایی را علیه رژیم ایران اتخاذ نمود که رئیس جمهور آنها را سخت ترین تحریمهای اتخاذ شده علیه این رژیم  نامید و من فکر می کنم وی درست می گوید. این سری تحریمها شامل کنترل جدید بر بانکهای رژیم ایران میشود تا نتواند از آن برای پیشتیبانی برنامه های اتمی استفاده کند. 

تحریمها همچنین بازرسی محموله های کشتی های رژیم ایران در اقیانوسها را در پی دارد. اضافه براین توقیف دارایی های 40 شرکت وابسته به رژیم ایران و اعمال محدودیت علیه فعالیتهای سپاه پاسداران, از جمله این محدودیت هاست.

احمدی نژاد به این تحریمهای جدید سازمان ملل متحد با یکی از اظهارات مخصوص خودش جواب داد و ”این تحریمها  را مثل دستمال کاغذی استفاده شده ای دانست که باید در سطل آشغال انداخته شوند”. من متعجبم که وی این جملات را کی درست میکند.

در قدم بعد ایالات متحده تحریمها را با هدف قرار دادن برنامه های اتمی رژیم ایران و حمایت این کشور از تروریسم بین المللی سخت تر کرد و اتحادیه اروپا با تحریمهای خودش این موضوع را دنبال کرد که سیستم مالی و نفت و گاز را هدف قرار میداد.

استرالیا, کانادا و ژاپن نیز تحریمهای خود را اعمال کردند و اکنون دیگران نیز اضافه می شوند. امارات متحده عربی که زمانی برای تجارت این رژیم بسیار مهم بشمار می رفت اکنون مانع هر گونه داد و ستدی در تنگه هرمز می شود و به تجار وابسته به شرکتهای تحریم شده رژیم ایران فشار می آورد.

 در مرز جنوب شرقی ایران, مطبوعات پاکستانی گزارش کرده اند که همه بانکهای اصلی و مهم این کشور از رابطه با رژیم ایران امتناع می ورزند. و روسیه که روزی یکی از مهمترین متحدین آن بود از تحریمهای ملل متحد حمایت می کند و از فروش تجهیزات کلیدی نظامی به رژیم ایران امتناع می ورزد.

آیا این به جاه طلبی های رژیم  ایران در رابطه با برنامه اتمی اش پایان خواهد داد؟ کسی چه می داند. شاید نه. اما یکی از این روزها تاثیرش را خواهد گذاشت و بهای آنرا خواهند پرداخت..