یک گزارش حکومتی ضمن اعتراف به وجود این وضعیت ضد انسانی ازجمله می‌نویسد: «حدود ۱۲ تا ۲۵ هزار تومان هزینه یک‌شب بی‌آرتی خوابی در تهران است. بسیاری به‌جای اجاره خانه اینجا می‌خوابند. البته بی‌آرتی خوابی چندان هم راحت نیست، حداقل تا صبح باید پنج بار اتوبوس عوض کنند و چند دقیقه بین هر بار پیاده و سوارشدن سرما را تحمل کنند» (سایت حکومتی اقتصاد نیوز ۹ آذر ۱۴۰۰)
سخن از چهره جدید از فقر و فلاکت در سرزمینی بر دریایی از منابع مالی، نفت گاز است که حتی خان مغول نیز چنین بلایایی بر سر ایرانیان نیاورده بود. بروز بحران‌های متعدد انسانی که اکنون خود را در بیکاری، فقر، اعتیاد، دست‌فروشی، زنان خیابانی، کودکان کار و فلاکت گسترده به نمایش گذاشته، تنها محدود به اتوبوس خوابی نمی‌شود.
نمونه‌های متعدد طی سالیان اخیر ازجمله «گور خوابی، پشت‌بام خوابی، لوله خوابی، ماشین خوابی، کارتن‌خوابی» نیز دستاوردهای این رژیم فاسد برای جامعه ۸۰ میلیونی ایران می‌باشند.
یک راننده دردمند در این گزارش به شیوه‌های سرکوبگرانه رژیم دراین رابطه اشاره کرده و می‌گوید: «روزها هر کدام جایی مشغول هستند و شب اینجا پناه می‌گیرند. فکر نکنید همه معتاد هستند. هر کدام کاری دارند. دوست ندارم آنها را پیاده کنم اما رئیسم گفته اگر انتهای خط یک نفر از آنها در اتوبوس باشد اخراج می‌شوی».
بنابر ‌داده‌ها، هزینه ماهانه برای اتوبوس خوابی در تهران اکنون به رقم تقریبی «۷۵۰ هزارتویمان» رسیده و بدین‌سان به یک منبع درآمد برای شهرداری و همچنین دولت نحس سیزدهم با هدف جبران کسری بودجه تبدیل گردیده است.
بحران بی‌خانمانی در رژیم آخوندی به حدی است که حکومت عامدانه از ارائه هرگونه آمار و ارقام واقعی برای آن ممانعت به عمل‌آورده است. آخرین آمار در رابطه با چنین پدیده‌های اجتماعی به سال ۹۸ برمی‌گردد که در آ اعراف شده بود تنها در تهران بیش از «۱۵ هزار بی‌خانمان» زندگی می‌کنند.
به‌یقین وجود فقر گسترده ازجمله دلایل برای شرد و نمو چنین پدیده‌هایی است. دراین راستا ابعاد فقر گسترده در ایران آخوند زده حالی است که بنابر داده‌های رژیم قریب ۳۰ میلیون ایرانی اکنون در خط فقر مطلق بسر می‌برند.
همچنین باید به خط فقر ۷۰ میلیونی اشاره نمود که طی سالیان اخیر به طرز بی‌سابقه‌ای در جامعه در حال رشد و نمو است. این وضعیت بحرانی در نبود کمک‌های دولتی و عدم اختصاص بودجه برای اقشار ضربه خورده در حالی است که بسیاری از دردمندان تنها با کمک‌های خانواده و یا آشنایان توان ادامه حیات در دیکتاتوری ولی‌فقیه را دارند.