روز گذشته پاسدار امیرعبداللهیان، وزیر خارجه در دولت آخوند جلاد ابراهیم رئیسی از «اجرایی شدن سند تفاهم همکاری ۲۵ ساله با چین» خبرداد.
ابعاد این سند خائنانه که با بازتاب بسیار منفی مردم ایران روبرو گردیده، بحدی است که حتی رسانه‌های حکومتی بناچار با عناوینی مانند «قرارداد ترکمن چای و یا گلستان» از نام می برند. 
براین اساس خامنه ای با اهرم چین و اجرائی نمودن کلان سیاست «نگاه به شرق» در تلاش است تا ضمن دور زدن تحریم ها و بدست آوردن درآمد های ارزی، بر طرف های مقابل در میز مذاکرات وین فشار وارد نموده و بدین سان دست به باجگیری بزند. 
پاسدار امیر عبداللهیان پس اعلام این خبر و در تازه‌ترین موضعگیری در این رابطه ناخواسته اعتراف کرده است: «در موضوع مذاکرات وین برای لغو تحریم‌ها گفت‌وگوهای مفصلی داشتیم. نماینده چین در وین در کنار نماینده روسیه نقش مثبتی را در حمایت از حقوق هسته ای ایران و در حمایت از لغو تحریم ها دنبال می‌کند». (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۲۴ دیماه ۱۴۰۰) 
همچنین داده های قطره ای از سوی رژیم آخوندی سخن از آن دارند که حجم کلی قرارداد به رقمی بر «۲۸۰ تا ۴۵۰ میلیارد دلار» برای مدت ۲۵ سال بالغ خواهد شد و بر این اساس قرار است تا چینی‌ها در بخش های محتلف مانند «صنعت نفت، گاز، پتروشیمی، زیرساخت حمل و نقل، کشاورزی» سرمایه گذاری نماید. مضافا برآن نیز این قرارداد همکاری‌های «نظامی، تسلیحاتی و اطلاعاتی میان دو دولت» را مد نظر قرارداده است.
در زمینه مشارکت شرکت های چینی پیشتر نیز رژیم آخوندی از وجود «۲ و نیم درصد» فعالیت در زمینه معادن پرده برداشته و چشم انداز بلند مدت برای ولی فقیه براین اساس است که این میزان را تا سقف «۱۰۰ درصد» افزایش داده و بدین سان به جایگزینی مناسبی برای سقوط درآمدهای نفتی دست یابد. 
ولی فقیه در هراس از افزایش خشم و تنفر اجتماعی از وطن فرشی های حکومت تا به امروز از ارائه جزئیات و متن اصلی این سند همکاری خودداری کرده است. ابعاد سیاست های خائنانه خامنه ای برای حفظ قدرت بحدی است که اکنون صدای باندهای توسری خورده نظام را نیز به آسمان بلند کرده است. دران رابطه باید به نقض آشکار اصل ۷۷ و ۱۲۵ در قانون اساسی در دیکتاتوری ولی فقیه، که اجرای هر قرارداد و یا سند همکاری استراتژیک «دولت ایران با سایر کشورها» را منوط به «تصویب آن در مجلس» خوانده است، اشاره نمود. 

بدین سان شاهد هستیم که دولت آخوند جلاد ابراهیم رئیسی در یک هماهنگی با بیت خامنه ای و سپاه پاسداران و برای فرار از تبعات «قانونی و اجتماعی» آن، عامدانه از واژه «توافق همکاری راهبردی با چین» سخن به میان آورده است، امری که در منطق خود به معنای وجود وحشت ولی فقیه از ایجاد شکاف دیگری میان قوای حکومتی و بالاگرفتن جنگ و جدال‌های بعدی با مجلس می‌باشد. 
همچنین تجربه همکاری های رژیم از طریق «نگاه به شرق» بکرات نشان داده که تمامی قول و قرارها همواره به تار مویی بند بوده و هرزمان که طرف های تجاری رژیم به منفعت خود نرسیده و یا فشارهای خارجی افزایش یابند، از آنها عقب نشینی می کنند.