سپاه پاسداران در آستانه ورود تیم مذاکره کننده رژیم آخوندی به وین، روز گذشته از «رونمایی» یک موشک بالستیک دیگر بنام «خیبرشکن»، که گوئیا دارای «سوخت جامد» و برد « ۱۴۵۰کیلومتری» می‌باشد، خبرداد.
صرفنظر از ادعاهای مطرح شده و این واقعیت که هیچ منبع نظامی مستقل و بی طرفی، داده‌های رژیم آخوندی را تائید نکرده اند، باید به همزمانی این اقدام تحریک آمیز از سوی بازوی تروریستی خامنه ای که به یقین با هدف منکوب نمودن طرف های مقابل و گرفتن امتیاز در روند مذاکرات اتمی صورت گرفته، اشاره نمود.
براین منطق رژیم آخوندی یکبار دیگر نیت و ذات طبیعی خود، مبنی براینکه اساسا خواهان هیچگونه «صلح و سازش» با جامعه بین المللی و ایجاد آرامش در منطقه بحرانی خاورمیانه نمی‌باشد را به نمایش گذاشت. 

دراین رابطه با واقعیت های فوق، پاسدار «محمدحسین افشردی» معروف به محمد باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح رژیم که اکنون در لیست تحریم ها از سوی ایالات متحده قرار دارد، ضمن کشیدن شاخ و شانه می گوید:«دشمنان چیزی جز زبان قدرت و زور را متوجه نمی‌شوند». (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۲۰ بهمن ۱۴۰۰)

همچنین این وضعیت مخرب در حالی است که اولویت رژیم آخوندی برای حصول هرگونه توافق در مذاکرات وین، بر دستیابی هرچه سریعتر به «دلارهای نفتی» متمرکز شده است. 
«برداشتن تمامی تحریم ها» که خامنه‌ای و متولیان حکومتی بکرات از آن سخن گفته‌اند، ترجمان این واقعیت می‌باشد که دیکتاتوری مذهبی اکنون بدلیل خفگی مالی، بجد بدنبال بدست آوردن امتیاز های مالی، بانکی و صدور نفت می‌باشد تا بدین سان ضمن خروج از خفگی، بر ادامه سیاست های مخرب موشکی، صدور بنیادگرایی، کشور گشایی و اتمی خود ضریب بزند.
به یقین یکی از عوامل برای شکست های رژیم آخوندی در زمینه های یاد شده بویژه در کشورهای اسلامی و منطقه ای، نمونتا در عراق، یمن و یا لبنان ، همان وجود نبود «دلارهای نفتی» می‌باشد. 
برای نمونه دلارهای باد آورده از توافق اتمی سال ۲۰۱۵ ، نه تنها تعادل منطقه را برهم زد، بلکه رژیم آخوندی را در وضعیت تهاجمی نسبت به کشورهای همجوار و اسلامی قرار داد. 
این همان تجربه تلخ و ماحصل «۱۵۰ میلیارد دلار» و ارسال «۱،۷ میلیارد دلار» دیگر با هواپیما به تهران است که دولت اوباما با این خیال که «افعی ولایت» روزی، روزگاری «کبوتر صلح» خواهد زائید، راه اندازی نمود.
شکست این استراتژی در منطق خود نیز اکنون جامعه جهانی و کشورهای منطقه رابا مجموعه عظیمی از بحران ها در منطقه و حتی تا شاخ آفریقا که ریشه اصلی آن در تهران می‌باشد، روبرو ساخته است. 
گردن کشی‌های رژیم آخوندی نیز به یقین با «خواهش و تمنا» و یا دادن «باج» قابل کنترل نبوده و نیست، آنچه که لازمه عقب زدن دیکتاتوری ولی فقیه است، همان «قاطعیت و اعمال فشار» می‌باشد و این همان درسی است که از شکست استراتژی گذشته مستنتج شده است.