تازه‌ترین سخنان پاسدار امیر عبداللهیان مبنی بر این‌که«طرف آمریکایی تضمین محکمی به ما ارائه نمی‌دهد» و هم‌چنین«دولت بایدن نمی‌تواند متعهد شود که دولت بعدی آمریکا توافق جدید با ایران را به‌رسمیت خواهد شناخت» به یقین ترجمان بن‌بست برای ولی‌فقیه زهر خورده می‌باشد.
این سخنان بدان معنا است که شروط اصلی خامنه‌ای که بارها آن را در بوق تبلیغاتی قرار داده بود، همچنان با دست رد از سوی طرفهای مقابل روبه‌رو شده است. بدین سان این رژیم آخوندی است که اکنون باید«تصمیم‌های سخت سیاسی» یا همان« جام‌زهر» برای خروج از بن‌بست موجود در مذاکرات اتمی را نوش جان نماید!
تا پیش از این نیز ولی‌فقیه قدم به قدم از«هارت و پورت»های اولیه خود عقب‌نشینی کرده بود. یک نشان برای این واقعیت همان سکوت و عقب‌نشینی از خواسته‌های حکومت مبنی بر این‌که«آمریکا باید جبران خسارات نماید» و یا «برداشتن تمامی تحریم‌ها»، بوده‌اند.
ابعاد بن‌بست برای دیکتاتوری ولی‌فقیه که با خواسته‌های حداکثری به پای مذاکره رفته بود، بحدی است که اکنون دستگاه دیپلماسی رژیم، روزانه ناچار به انعکاس«عجز و التماسهای» خامنه‌ای برای حصول توافق به طرف آمریکایی می‌شود.
عدم ارائه تضمین از سوی دولت بایدن به دیکتاتوری ولی‌فقیه که به‌کرات از سوی آمریکا در مذاکرات وین رد شده است، یکی از دلائل برای این التماس‌ها می‌باشد.
برای نمونه پاسدار عبداللهیان در این رابطه عاجزانه التماس می‌کند: «دست‌کم پارلمانهای آنها یا رؤسای پارلمانهای آنها، از جمله کنگره آمریکا» پایبندی خود به توافق هسته‌یی را در شکل «بیانیه سیاسی» اعلام کنند (سایت حکومتی مونیتور ۲۴، بیست هفت بهمن ۱۴۰۰).
این سخنان بدان معنا است که خامنه‌ای تلاش زیادی بخرج می‌دهد تا با«سیلی» صورت ولایت را سرخ نگهدارد. نیاز وی به هنگام خروج از«هتل کوبرگ وین»، صرفاً به‌دست آوردن یک «امتیاز سیاسی»، ولو به اندازه سر سوزن می‌باشد، تا بدین‌سان نیروهای«هاج و واج مانده» و زهوار دررفته رژیم که اکنون به ابعاد پوچی، حرافی‌ها و شعارهای توخالی ولی‌فقیه پی برده‌اند را به سکوت بکشاند.
رژیم آخوندی به غلط بر این باور است که گوئیا در ایالات متحده دولتی بر پایه«ولایت فقیه» بر سرکار آمده است! و رئیس‌جمهور و یا کنگره و سنا به‌لحاظ حقوقی و قانونی نیز در وضعیتی قرار دارند تا به ساز«خامنه‌ای» برقصند و دست به صدور هر گونه« ضمین سیاسی» بزنند.
این خواب و خیال‌بافی‌ها به یقین از تفکر پوسیده رژیمی پدیدار می‌گردد که اساساً بویی از حکومت قانون و قانونمداری نبرده که ترجمان همان ضرب‌المثل «کافر همه را...» می‌باشد.
یک نمونه این واقعیتهای سرسخت را باید در نامه« ۲۰۰تن» از نمایندگان کنگره خطاب به جو بایدن جستجو نمود. در این نامه نمایندگان«اعلام کردند که چنین توافقی بدون تأیید قانون‌گذاران موقت و غیر الزامی خواهد بود و به سرنوشت توافق باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق با این کشور دچار خواهد شد».
این نمایندگان در ادامه (سایت سنای آمریکا ۲۷بهمن ۱۴۰۰) پاسخ خامنه‌ای را داده و افزوده‌اند:«ما به‌طور خستگی‌ناپذیر برای تحمیل و تقویت هرگونه تحریم‌های تروریستی، موشکی یا حقوق‌بشری که با چنین توافقنامه‌ای لغو، تعلیق یا تضعیف شده‌اند، از جمله تحریم‌های تروریسم اعمال شده علیه بانک مرکزی ایران و شرکت ملی نفت ایران، تلاش خواهیم کرد».
