سخنان ولیفقیه زهرخورده بهمناسبت آغاز سال نو که در آن هیچ رنگ و بویی از بهار، شادی و سرزندگی و نوروز پایدار دیده نمیشد، به یقین ترجمان شکستهای یک حاکم مستبد، زورگو، دروغگو و در گل مانده را دارد که همچنان از قبول مسئولیت برای مجموعه بحرانهای موجود در کشور سرباز میزند.
در این راستا باید به عمدهترین محور سخنان وی مبنی بر وجود بحران عمیق اقتصادی و به تبع آن فقر و فلاکت در ایران آخوندزده اشاره نمود. وی که خود بانی و مسبب این وضعیت ضدانسانی میباشد، ناخواسته به دروغهای عامدانه از سوی ارگان تبلیغاتی رژیم طی سالهای اخیر اعتراف کرده و میگوید:«من سال گذشته مطرح کردم که اقتصاد را با مسأله تحریمهای آمریکایی گره نزنند».
این جملات در حالی بیان میشود که رژیم آخوندی همواره تلاش کرده است تا موضوع تحریمها را به محور و دلیل اصلی برای شکستهای اقتصادی و مالی خود تبدیل نماید و بدین سان«توپ» را به خارج از کشور پاس دهد. این را واقعیت را مردم ایران در زمینه شکستهای متعدد تولیدی، اقتصادی، مالی، روابط خارجی، سرمایهگذاری تجربه کردهاند.
خامنهای که ظاهراً«پایه گذار» اقتصاد مقاومتی میباشد، به یقین مسئول نخست برای این بحرانها است، زیار هیچ عالم، دانشمند و متفکر اقتصادی تا به امروز موفق به کشف« قوانین» این معجون و فرمول آن نگردیده است.
اقتصاد مقاومتی که وی طی سالیان متمادی در بوق و کرنا کرده است، مجموعهیی از فساد، غارت و چپاول اموال ملی و باز گذاشتن دستان آلوده سپاه پاسداران در بخشهای مختلف و کلیدی کشور و نیز دور زدن تحریمها میباشد. ماحصل این سیاست هم به دو واقعیت ختم گردیده، «نخست فقر گسترده در میان تودههای بهجان آمده» و دیگری هر چه«فربه شدن متولیان، کارگزاران، باندها و آقازادهها» است.
براین اساس شاهد هستیم که عواملی مانند سوءمدیریت و فساد چگونه در تار و پود این حکومت سرکوبگر رخنه کرده و در منطق خود به«صنعتی نوین» در بارگاه ولایت تبدیل شده است.
همچنین دور زدن تحریمها که خامنهای از آن با عناوینی مانند«قراردادهای منطقهیی» نام میبرد، مشتقی از راهکارهای حکومت برای بهدست آوردن دلارهای نفتی و صادراتی میباشد.
به یقین این امر تنها و تنها در سایه سیاست مخرب مماشات و چشمپوشیهای عامدانه متولیان آن برای سازش با بانکدار تروریسم محقق گردیده و نه بهدلیل توانمندیهای دیکتاتوری ولیفقیه.
وی در این رابطه بهصراحت اعتراف میکند:«با وجود تحریمهای آمریکایی، هم میشود تجارت خارجی را رونق داد و افزایش داد که افزایش پیدا کرد، هم میشود وارد قراردادهای منطقهیی شد که بحمدالله دولت توانست و وارد شد، هم میشود در قضیه نفت و برخی دیگر از مسائل اقتصادی به پیشرفتها و ارتقاهایی دست پیدا کرد» (تلویزیون حکومتی شبکه اول، ۱فروردین ۱۴۰۱).
راهکارخامنهای برای رسیدن به«قراردادهای منطقهیی» نیز همان صدور ترویسم، بمب، موشک و کشورگشایی میباشد که با آن و ضمن ترساندن کشورهای ضعیف منطقه و اسلامی، راه را برای گرفتن«باج» تحت عناوین مبادلات تجاری و اقتصادی باز کرده است.