تازه ترین سخنان از سوی عضو هئیت رئیسه مجلس حکومتی به یقین مهر تائیدی بر این واقعیات می باشد. وی در این رابطه اعتراف کرده است: «حال حدود هشت ماه از دولت سیزدهم می‌گذرد و هرچند شرایط اقتصادی نسبت به دولت گذشته تغییر خاصی پیدا نکرده و حتی پیکان تورم برخی اقلام، افزایشی هم شده است، اما مجلس همچنان در نظارت و تذکر به دولت محتاطانه و البته مهربانانه برخورد می‌کند». (سایت ساعت ۲۴ ، سوم فروردین ۱۴۰۱) 

ترجمان این جملات نخست به معنای چشم پوشی های عامدانه از سوی پاسدار قالیباف و مجلس تحت امر خامنه ای نسبت به واقعیت ها و ناتوانی آخوند رئیسی برای حل و فصل ساده ترین نیازمندی های جامعه می باشد و دیگر به معنای بی بضاعتی حکومتی است که طی قریب چهار دهه گذشته بخش بزرگی از سرمایه های کشور را در تنور جنگ افروزی ، تروریسم ، کشورگشایی و یا اتمی ریخته است. ماحصل این سیاست های مخرب نیز همان راه بردن میلیون ها تن ازآحاد جامعه به فقرو فلاکت، رکود اقتصادی و تولیدی و به تبع آن بیکاری گسترده می باشد.

این وضعیت در حالی است که آخوند جلاد ابراهیم رئیسی همواره به «دولت نحس سیزدهم» دسته گل تقدیم کرده و تلاش دارد تا با ادامه سیاست دروغ درمانی، ارائه آمار و ارقام های قلابی و فضا سازی ، برواقعیتی بنام بن بست‌های حکومتی خاک بپاشد. 

این عضو کمیسیون برنامه و بودجه در مجلس آخوندی در ادامه تصریح می کند: «به طور مثال وقتی مردم به ما می‌رسند و می‌گویند چرا برنج کیلویی ۴۵ هزار تومان به ۱۰۰ هزار تومان افزایش قیمت پیدا کرده است، جوابی برایشان نداریم. کار در این زمینه‌ها به دست دولت است».
دراین رابطه و در حالیکه مرکز آمار حکومتی بتازگی از واقعیتی بنام حداقل «افزایش ۴۰ درصدی» برای کالاهای اساسی و خدمات اصلی مورد نیاز مردم طی سال گذشته پرده برداشته، اما آخوند رئیسی با وقاحتی کم نظیر در ۱۷ اسفند از «ریشه‌کن کردن فقر مطلق در ایران تا پایان سال گذشته» سخن رانده بود!!

ابعاد فضاحت این سخنان کلیشه ای بحدی است که رئیس کمیسیون بازرگانی داخلی در رژیم آخوندی ضمن به چالش کشیدن آخوند رئیسی در پاسخ گفته است «با شکلی که عمل می‌شود نه تنها فقر مطلق از بین نمی‌رود بلکه بسیار بیشتر می‌شود و دهک‌های کم‌درآمد با مشکلات بسیار بیشتری مواجه می‌شوند».
همچنین وجود این واقعیت را می توان در نتایج پژوهش‌های مجلس و یا آمارهای مرکز آمار کشور بخوبی رویت نمود که تماما نشان دهنده آن هستند، طی سال های «۹۶ الی ۹۹» جمعیت زیر خط فقر در ایران بیش از دو برابر شده است.
 
دراین راستا یکی از مناظر زشت و ضد انسانی فقر و فلاکت در ایران آخوند زده ، همان افزایش شدید حاشیه نشینی، کارت خوابی، ماشین خوابی، گورخوابی، کودکان کار، دستفروشی و یا زباله‌گردی در کلان‌شهرها می باشد. پیشتر نیزمعاون اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری تهران از وجود «چهار هزار و ۵۰۰ کودک و نوجوان در پایتخت» سخن گفته بود که به طور منظم زباله‌گردی می‌کنند.