رسانه‌های حکومتی بویژه شبکه‌های اجتماعی طی روزهای اخیر از دیوار کشی در بسیاری از پارک‌های کشور خبر داده‌اند.

به یقین این اقدام سرکوبگرانه از سوی دیکتاتوری ولی فقیه ریشه در تفکر ارتجاعی وسیاست‌های سرکوبگرانه علیه آحاد مردم میهنمان را دارد. خامنه‌ای که اکنون با مجموعه‌ای از بن‌بست‌های داخلی و بین‌المللی و به‌ویژه با ابربحرانی بنام سرنگونی دست‌وپنجه نرم می‌کند، راهکار برای مهار جامعه دردمند ایران را تنها در افزایش طرح‌های سرکوبگرانه و هرچه بیشتر امنیتی نمودن کشور جستجو می‌کند.

 در نخستین آزمایش برای اجرایی نمودن طرح «جداسازی» و دیوارکشی در پارک‌ها، شهردار مزدور و شورای قلابی شهر در بجنورد «پل بوستان و پارک گردشگری آفرینش» را با دیواری بلند به زنانه و مردانه تقسیم کردند.
در فردای این اقدام ضد فرهنگی و سرکوبگرانه نیز شاهد هستیم که «ویروس» ولایت برای جداسازی جامعه به دیگر شهرهای کشور سرایت نمود و بدین‌سان اکنون به سیاستی «نوین و راهبردی» برای دیکتاتوری مذهبی تبدیل گردیده است.

رسانه حکومتی اعتماد آنلاین (۲۳ فروردین ۱۴۰۱) ضمن نسبت دادن این طرح به علیرضا زاکانی، شهردار حکومت در پایتخت ازجمله می‌نویسد: «طرحی که شهرداری دارد اجرا می‌کند یکی از ایده‌هایی است که آقای زاکانی از ابتدای حضورشان در شهرداری مطرح کرده بودند».

جداسازی و دیوارکشی در درون جامعه در حالی است که فرزندان, آقازاده‌ها و اعضاء بسیاری از خانواده‌های مقامات و کارگزاران رژیم در خارج از کشور اساساً از مزایای چنین طرح‌های ولایی!! و سرکوبگرانه برخوردار نمی‌باشند. زنان دردمند میهنمان به‌خوبی مطلع هستند که فرزندان بسیاری از مسئولان حکومتی ازجمله «زاکانی» در خارج کشور بسر می‌برند و نکته قابل‌تأمل آنکه بخش بزرگی از آن‌ها از باند «خامنه‌ای» می‌باشند که از بام تا شام شعارهای «ضد استکباری» سر می‌دهند..

به‌یقین اجرایی نمودن طرح‌های سرکوبگرانه‌ای مانند «جداسازی فیزیکی» میان آحاد جامعه نخست باهدف تشویق «مردسالاری» و مکوب نمودن قریب 50 درصد از مردم میهنمان می‌باشد. اعمال چنین شیوه‌های قرون‌وسطایی نیز در منطق خود به رشد و نمو خشونت علیه زنان در محیط‌های خانوادگی، اجتماعی، شغلی و آموزشی راه خواهد برد، امری که متأسفانه طی سالیان اخیر و در سایه سیاست‌های شوم آخوندی علیه زنان، به‌خوبی قابل‌رؤیت می‌باشد.
براین منطق تفکیک جامعه به «زنانه و مردانه» حاوی پیام برای این واقعیت است که رژیم آخوندی به ضرب زور و شمشیر، راه‌اندازی شیوه‌های ««تفکیک جنسیتی» در جامعه ساری و ساری خواهد نمود.

ابعاد تنفر اجتماعی از سیاست‌های سرکوبگرانه رژیم آخوندی اکنون به حدی است که حتی صدای رسانه‌های دولتی را نیز به آسمان بلند کرده است. 
برای نمونه روزنامه حکومتی شرق (۴ اردیبهشت ۱۴۰۱) در مطلبی تحت عنوان «دور خانواده‌ها حصار نکشید» ضمن اعتراف به این بازتاب‌های اجتماعی می‌نویسد: « حصارکشی پارک‌های محلی در تهران و دیوارکشی پارک آفرینش در بجنورد جدیدترین شاهکار مدیریت شهرهای کشور است. اقداماتی که به بهانه ناامن بودن فضاهای شهری برای بانوان انجام شد اما پیش‌بینی می‌شود فضاهای پویا وزنده شهر را به تاریکخانه تبدیل کند».