گفتارهایی از استاد جلال گنجه‌ای ـ تقوا بر بنیاد برابری ـ قسمت پنجم ـ ۱اردیبهشت۱۴۰۱

قرآن کلامی قابل فهم و دریافت برای اهل «تقوی» است. و چنان که خود تصریح می‌فرماید: «و از قرآن آن چه فرو می‌فرستیم برای اهل ایمان شفا و رحمت است و جز مزید زیانکاری برای ستمکاران ببار نیاورد». تصریحی که در حد خود، منظور از «تقوی» را بیان می‌کند.

کسی که از «ستمکاران» نباشد. به این ترتیب، روشن است که منظور از «تقوی»، همان‌طور که از معنی لغوی این واژه فهمیده می‌شود، (برای یادآوری: معنی این واژه در زبان عرب، «حفظ و خویشتنداری از لغزش» است. «تقوی» ارزشی وابسته به یک دین معین و یا دین اسلام نیست و چنان که می‌دانیم، قرآن با دعوت غیرمسلمین به پیامهای خویش، کار را شروع کرد.

آری، مفهوم «تقوی» نگاهبانی و نگاهداری نفس و خویشتن خویش از ستم و فرومایگی است. این پایه شروع آشنایی با پیامهای قرآنی است که بسی مدعیان دیانت فاقد آنند و بسا مردمان بی‌ادعا که اهل «مرز» و «مرزداری» شرافتمندانه با ستم و ستمکاران هستند، مخاطبان حقیقی این کتاب شمرده می‌شوند، چنان که در تجربه تاریخی هم شاهد بودیم که «بت‌پرست» یا «خدا‌پرست» توانستند بشنوند و برانگیخته شوند و به مدارج برتر راه بگشایند.