در حالی‌که دیکتاتوری ولی‌فقیه طی سالیان اخیر با کوبیدن در بوق تبلیغات و به‌دروغ، مبنی براین‌که گویا ایران آخوند زده در زمینه دارو و درمان خودکفا شده و محصولات داخلی به‌قدری تولید می‌شوند که دیگر نیازی به واردات آن از خارج نیست، اما اکنون داده‌ها از سوی مجلس حکومتی واقعیت‌های دیگری را به بیرون ساطع کرده‌اند.
برای نمونه یک عضو کمیسیون بهداشت و درمان در مجلس حکومتی در این رابطه اعتراف کرده است: «در حال حاضر نزدیک ۱۰۰ قلم دارو تولید داخل کم داریم. متأسفانه آنتی‌بیوتیک در بازار نیست. قطعاً با این کمبود دارو سلامت جامعه تهدید می‌شود و باید چاره‌ای برای این مشکل اندیشیده شود». (سایت حکومتی عصر ایران ۲۶ خرداد ۱۴۰۱)
این وضعیت ضد انسانی در حالی است که زیربناهای تولید دارو در کشور به دلیل نبود حمایت‌های حکومتی و عدم اختصاص بودجه، وجود مافیای دارد و در دستان سپاه و دوایر حکومتی و یا هزینه‌های سرسام‌آور نظامی بشدت ضربه خورده‌اند، به‌طوری‌که رژیم آخوندی از تولید ساده‌ترین و ارزان‌ترین داروها مانند مسکن و کرم‌های ضد درد نیز عاجز مانده است.
به‌یقین بیماران و نیازمندان به دارو و به‌ویژه آنانی که با بیماری‌های مزمن و سخت دست‌وپنجه نرم می‌کنند، نخستین قربانیان این بحران می‌باشند. نمونه‌هایی مانند داروهای ضد سرطان، تالاسمی، انسولین، انواع پنی‌سیلین و یا آنتی‌بیوتیک‌ها، آمپول‌های ب‌کمپلکس و استامینوفن، سرم‌ها و حتی قطره بینی کلراید سدیم ازجمله آنان است.
بحران در صنعت تولید دارو به حدی است که برای نمونه حداقل «۷۰ بیمار» مبتلابه تلاسمی طی شش ماه گذشته جان خود را از دست داده‌اند. در این رابطه یک گزارش حکومتی اذعان کرده است: «درخواست بیماران تالاسمی دسترسی به داروی باکیفیت است؛ حق آنان این است که بعد از یک‌سال و نیم دارو به دست‌شان برسد اما وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو در حق این بیماران کوتاهی کرده‌اند». (سایت حکومتی دیدبان ایران ۲۴ خرداد ۱۴۰۱)
بحران دارو در ایران تنها به عدم واردات و تولیدات غیر کیفی بسنده نمی‌کند، بلکه به دلیل افزایش شدید تورم و به‌تبع آن گرانی سرسام‌آور، خود مزید درد و رنج برای میلیون‌ها بیمار و نیازمند گردیده است. بر اساس داده‌های حکومتی قیمت حداقل «۱۰۰ داروی» بشدت موردنیاز با افزایش سرسام‌آور قیمت‌ها طی سه ماه گذشته روبرو گردیده است.
در این راستا نیز باید به نقش آخوند جلاد ابراهیم رئیسی برای بروز این بحران انسانی اشاره نمود. برای نمونه تنها طی سال جاری واردات داروهای ضروری با افت «۳۶ درصدی» روبرو گردیده، امر یکه در پشت آن سیاست انقباضی از سوی دولت نحس سیزدهم قرار داد.
هم‌چنین باید به کیفیت نازل داروهای تولیدی در داخل اشاره نمود تا پازل بحران قدری روشن‌تر گردد. پیش‌تر یک کارگزار رژیم اعتراف کرده بود که دولت آخوند رئیسی ساده‌ترین راه‌حل را برای بحران دارو اتخاذ نموده است و آن واردکردن فشار بر بیماران و نیازمندان است.
وی با اشاره به کیفیت نازل داروهای تولید در ایران (سایت حکومتی سالم نیوز ۱۳ دی‌ماه ۱۴۰۰) ازجمله گفته بود: «۸۰ تا ۹۰ درصد مواد اولیه داروهایی که در داخل ساخته می‌شود از چین و هند وارد می‌شوند و "اینکه می‌گویند ما در مواد اولیه خودکفا هستیم دروغ است».".
وی سپس افزوده بود: «وضعیت در سال آینده بسیار پیچیده‌تر خواهد بود و حتی اگر دلار ۴۲۰۰ تومانی حذف هم نشود که ظاهراً می‌شود، مطمئناً دارو بسیار گران‌تر می‌شود»..
