خاطرمان هست که خمینی ضد بشر، این دزد بزرگ قرن، به هنگام سوارشدن بر موج انقلاب ضد سلطنتی در سخنانی ازجمله وعده داده بود: «دل‌خوش به این مقدار نباشید که فقط مسکن می‌سازیم؛ آب و برق را مجانی می‌کنیم؛ اتوبوس را مجانی می‌کنیم».

حال با نیم‌نگاهی به دستاوردهای دیکتاتوری ولی‌فقیه در تمامی زمینه‌ها و به‌ویژه ساخت مسکن و سرپناه برای میلیون‌ها خانوار ایرانی، به‌خوبی می‌توان به پوچی، مشاطه‌گری و سفسطه بازی عامدانه در این سخنان رسید.

سخن از درد و رنج جامعه‌ای محروم از ساده‌ترین نیازهای زندگی است که به‌تبع خود به بروز شکاف عمیق طبقاتی، بیکاری، فقر، فلاکت، تورم، گرانی و استثمار از یک‌سو و غارت و دزدی‌های نجومی از سوی حاکمیت راه برده است.

خامنه‌ای طلسم شکسته نیز سال گذشته با بروی کار آوردن آخوند جلاد ابراهیم رئیسی، از زبان وی وعده داده بود که سالانه «یک‌میلیون مسکن» خواهد ساخت که به معنای ساخت ساز «2 هزار و 740 واحد مسکونی» در روز است!!.

ابعاد شیادی آخوند رئیسی به حدی بود که در آن دوران پاسدار سعید محمد، از فرماندهان سپاه ضمن به سخره گرفت این جملات، گفته بود، این پروژه «حداقل ۵۰۰ هزار میلیارد تومان پول نیاز» دارد که «پنج برابر بودجه عمرانی کشور است».

 در آن دوران نیز بسیاری از کارشناسان به‌درستی براین باور بودند که زیرساخت‌های اقتصادی، مالی و اداری رژیم اساساً میدانی برای محقق نمودن این حجم عظیم از مسکن را ندارد. مضافاً براین نیز وجود فساد سازمان داده‌شده و بلبشو در حاکمیت با باندهای مافیایی درروند خود به بزرگ‌ترین عامل برای عدم تحقق هرگونه شعر و شعار خواهد انجامید.

پیش‌تر نیز دولت‌های پاسدار احمدی‌نژاد و آخوند شیاد روحانی با طرح‌های قلابی مانند «مسکن مهر» و یا «مسکن اجتماعی» متحمل شکست‌های سنگینی شده بودند.

حال با نیم‌نگاهی به داده‌های حکومتی و بروز ابربحرانی بنام رشد قارچ گونه انواع و اقسام حلبی‌آباد، زاغه‌نشینی، کوره‌پز خوابی، آلونک‌نشینی، کپرنشینی، به‌یقین می‌توان به شکست کلی برای سیاست‌های دولت نحس سیزدهم رسید.

یک گزارش حکومتی ضمن اعتراف به ابعاد این وضعیت ضد انسانی، ازجمله نوشته است: «اکنون سهم هزینه‌های مسکن در سبد خانوارهای شهری، مابین ۶۰ تا ۷۰ درصد است درحالی‌که متوسط جهانی این شاخص فقط ۱۸ درصد است؛ طبق برخی آمارهای بین‌المللی، به لحاظ شاخص دسترسی به مسکن نیز فقط شش کشور دیگر هستند که پایین‌تر از ایران قرار دارند». (سایت حکومتی همشهری آنلاین ۹ شهریور ۱۴۰۱)

ترجمان این جملات به معنای اعتراف به وجود تورم و گرانی سرسام‌آور در بخش مسکن و به‌تبع آن بروز آسیب‌های اجتماعی است، بطوریکه منظر بزرگ شهرهای کشور اکنون مملو از پدیده‌های نوظهوری مانند «کارتن‌خوابی، ماشین خوابی، پارک خوابی، چادر خوابی، لوله خوابی، گور خوابی، پشت بام خوابی» و در تازه‌ترین نمونه آن «مغازه خوابی» گردیده است.

مضافاً براین وضعیت نیز باید به رشد حلبی‌آبادها، پدیده‌ای ضد انسانی و بازمانده از دوران سلطنت فاسد پهلوی اشاره نمود تا پازل بحران مسکن در ایران آخوند زده روشن‌تر گردد.

به‌یقین بحران تورم ازجمله عوامل اصلی برای بروز ابر بحران مسکن است، زیرا با افزایش نرخ تورم، شاهد رشد سرسام‌آور قیمت تمامی کالاها به‌ویژه درزمینهٔ مسکن می‌باشیم.

در این رابطه مرکز آمار رژیم در گزارشی از وضعیت بحرانی در بزرگ شهر تهران با عناوینی مانند «رشد هزار درصدی مسکن در تهران تنها طی شش سال گذشته» اعتراف کرده و ازجمله نوشته است: «از سال ۱۳۹۵ تا مرداد ۱۴۰۱ شاخص از عدد ۱۵ به ۱۵۴ رسیده و این یعنی قیمت هر مترمربع آپارتمان مسکونی در تهران بیش از ۱۰ برابر شده و به این معنا می‌توان با اطمینان گفت برای تعداد بیشتری از ساکنان پایتخت «خانه‌دار شدن» به یک آرزوی محال و دست‌نیافتنی تبدیل‌شده است». (سایت حکومتی ۹ شهریور ۱۴۰۱)