ورود گسترده دانشجویان آزاده به میادین و فریاد آنان علیه دیکتاتوری ولی فقیه و بویژه شخص خامنه‌ای ترجمان این واقعیت است که با وجود تمامی تمهیدات، بگیر و ببند ها، سرکوب، امنیتی و ستاره دار نمودن و یا تعطیلی عامدانه مراکز آموزشی، علمی و دانشگاه‌ها، جنبش دانشجویی همچنان زنده، پابرجا و محکم در صحنه‌های قیام حضور دارد.
خیز دانشجویان و به‌ویژه دختران دلیر دانشجو با شعار «می‌کشم، می‌کشم، هرآن که خواهرم کشت» و یا «مرگ بر خامنه‌ای» و جنگ تن‌به‌تن با مزدوران تادندان‌مسلح رژیم، در حالی است که رژیم آخوندی در هراس از گسترش قیام، با انواع و اقسام ترفند و حیله‌گری و با تعطیلی عامدانه مراکز آموزشی و دانشگاهی و با راه‌اندازی عامدانه «کلاس‌های مجازی»، تلاش دارد تا این گسل اجتماعی را به محاق برده و فعالیت‌های انقلابی و مبارزاتی آنان را در نطفه خفه نماید.
در این راستا دیکتاتوری ولی‌فقیه در حالی از راه‌اندازی کلاس‌های مجازی سخن به میان می‌آورد که اساساً شبکه‌های اینترنت در داخل کشور مختل، سانسور، مسدود و یا و پهنای باند برای بسیاری از شهرهای قیام آفرین به پائین‌ترین حجم خود کاهش داده‌شده‌اند.
بدین‌سان مشخص می‌شود که «درد اصلی» خامنه‌ای طلسم شکسته، همان وحشت از جنبش دانشجویی و پیوستن هرچه بیشتر دانشجویان آزاده به سیل خروشان مردم در شهرهای میهن می‌باشد.
در این راستا نیز دیکتاتوری ولی‌فقیه به‌مانند دوران قیام ضد سلطنتی نه‌تنها دست به دستگیری‌های کور علیه فعالان دانشجویی، تیراندازی و هرچه بیشتر امنیتی‌تر نمودن دانشگاه‌ها زده، بلکه فراتر از آن نیز تعطیلی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی در بسیاری از استان‌های کشور را در دستور کار خود قرار داده است.
مدیران مزدور حکومتی نیز در بسیاری از دانشگاه‌های معتبر کشور که طی روزهای گذشته شاهد اعتراضات و خروش گسترده دانشجویان آزاده در آنان بوده‌ایم، دست به عمل شده و در یک دستورالعمل کلیشه‌ای خواهان تعطیلی کلاس‌ها و راه‌اندازی «کلاس‌های مجازی» گردیده‌اند
برای نمونه و بنابر داده‌های حکومتی استان‌های لرستان، کردستان، آذربایجان، همدان، گیلان، بخش‌هایی در استان مرکزی و تهران تاکنون شامل این دستورالعمل‌های به‌غایت تدافعی شده‌اند.
تا تهیه این گزارش، دانشگاه امیرکبیر، الزهرا، تربیت معلم، دانشگاه ملی، هنر، علم و صنعت، خواجه نصیر طوسی، علامه طباطبائی، صنعتی شریف و یا دانشگاه تهران در این لیست قرار دارند. اما دانشجویان آزاده در فراخوان‌های متعددی اعلام کرده‌اند که از حضور در کلاس‌های درس مجازی خودداری نموده و همچنان بر پیوند عمیق خود و حضور در صحنه‌های قیام تأکیددارند.
یک گزارش حکومتی در این رابطه اعتراف کرده است: «روز گذشته چندین دانشگاه اعلام کردند که نحوه برگزاری کلاس‌های دانشجویان در روزهای نخست مهرماه به دلیل تعطیلی‌ها از آموزش حضوری به شیوه "مجازی" تغییر کرده است». (سایت حکومتی خبربان 2 مهر 1401)
علیه این شیوه‌های سرکوبگرانه نیز نمونتا، دانشجویان دانشگاه امیرکبیر در فراخوانی با انتشار اسامی دانشجویان بازداشت‌شده اعلام کردند که همچنان به تجمعات و اعتراضات خود علیه دیکتاتوری ولی‌فقیه ادامه خواهند داد.
در این فراخوان ازجمله تأکید شده است: «وحوش نظام می‌خواهند با دستگیری و ارعاب صدایمان را خفه کنند، ما با مقاومت و ایستادگی آن‌ها را به عقب می‌رانیم».
.
سخن از جنبشی با بیش از هفتادسال تجربه و با پایگاه و ارزشی عمیق در جامعه است که همواره از آن به‌عنوان یکی از ستون اصلی جنبش و «موتور محرکه» قیام‌ها سخن به میان می‌آید.
آری جنبش دانشجویی با تمامی فراز و نشیب‌ها، با تمامی ضربات، خیانت‌ها، دردها و مصیبت‌ها از سوی دو دیکتاتوری شاه و شیخ، زنده و پویا است و بر آن است تا با «چهارمین» موج خود طی سالیان اخیر، همچنان به‌عنوان سنگر آزادی برای سرنگونی رژیم آخوندی را حفظ نماید.
