مجاهد خلق مریم علوی طالقانی، از اعضای شورای مرکزی سازمان مجاهدین خلق ایران، پس از پنج دهه رویارویی و مبارزه با دو دیکتاتوری سلطنتی و دینی که سابقه‌اش به شرکت در جلسات و آموزشهای شیرزن شهید مجاهد خلق فاطمه امینی در سال۱۳۵۰ برمی‌گردد و پس از یک رویارویی سخت با بیماری، روز ۱۳آبان در بیمارستان در آلبانی درگذشت و به کهکشان زنان شهید و صدیقی پیوست که تمامی این سالهای سیاه دیکتاتوری آسمان غمزده میهن را ستاره باران کرده‌اند.
مجاهد صدیق مریم علوی طالقانی متولد ۱۳۲۴ در تهران، دارای لیسانس جامعه‌شناسی از دانشگاه تهران و معلم در مدارس جنوب تهران در سال۱۳۶۴ هنگامی که در فرانسه مشغول گذراندن دورهٔ دکترای جامعه‌شناسی در دانشگاه اکسان پروانس بود، به مجاهدین پیوست. او یک سال بعد به درخواست و اصرار خودش به‌منطقهٔ مرزی منتقل شد و در یکانهای رزمی مجاهدین به نبردش ادامه داد.
با تشکیل ارتش آزادیبخش ملی ایران، لباس رزم و شرف ارتش آزادی را پوشید و در عملیات مختلف از جمله عملیات آفتاب، چلچراغ، فروغ جاویدان و عملیات مروارید شرکت کرد. در ارتش آزادی در مواضع مختلف با مایه‌گذاری و اشتیاق و جدیت زیاد مسئولیت می‌پذیرفت و به‌ویژه از مسئولیتهایی که جنبه خدماتی داشت استقبال و به‌داشتن چنین مسئولیتهایی افتخار می‌کرد.
۱۴سال دوران پایداری پرشکوه، دوران درخشش مجاهد صدیق مریم علوی طالقانی در مسئولیت‌پذیری، حاضر به‌جنگ بودن و حضور در صف مقدم رویارویی با حملات وحشیانهٔ مزدوران نیروی تروریستی قدس به‌سرکردگی دژخیم قاسم سلیمانی به اشرف بود. در یورشهای ۶ و ۷مرداد۸۷ و در حملهٔ بزرگ ۱۹فروردین ۹۰ او به‌طور مستمر و به‌صورت خستگی‌ناپذیر در مواضع نبرد در صف مقدم بود و به‌طور شبانه‌روزی همراه با خواهرش مجاهد صدیق بتول در دفاع قهرمانانه از اشرف شرکت داشت. مجاهد صدیق بتول علوی طالقانی چهار سال پیش در اشرف۳ دعوت حق را لبیک گفت و به‌یاران شهید و صدیقش پیوست.
مریم قهرمان خود در مورد پایداری در مقابل حملات وحوش خامنه‌ای از جمله موشک‌بارانهای شدید در لیبرتی نوشته است:
«تنها صدایی که این توان (پایداری) را داشته صدای مجاهدین خلق ایران به‌رهبری پاکباز و ذیصلاحشان برادر مسعود بوده است که در طول زمان بر انبوه توطئه و دسیسه‌ها غلبه کرده است... آخر خداوند کوثر را به ما عطا کرده است. خواهر مریم را به‌ما عطا کرده است.
خداوندا! صبر و استقامت به‌ما عطا فرما، قدمهای ما را در راه مقاومت استوار و ما را بر کافرین و ستمگران پیروز گردان... . انشاالله ذره‌ای باشم تا در تغییر قدر و سرنوشت ملتی، مؤثر باشم و با آرزوی این‌که ارتش آزادیبخش حق توده‌های مظلوم را از ظالمان بازستانند. درود بر برادر مسعود و خواهر مریم. رهبران عقیدتی‌مان. مریم علوی (۱۸تیر۱۳۹۴).
مریم قهرمان پس از هجرت بزرگ مجاهدین به آلبانی هم‌چنان در همهٔ زمینه‌ها الهام‌بخش ارزشهای مجاهدی و به‌ویژه ارزشهای انقلابی و پرداختگری زنان مجاهد خلق بود. به‌نحوی که منتهای دلسوزی و مایه‌گذاری او در هنگام کمک به یاران بیمارش، ستایش همگان را بر می‌انگیخت.
او در هر فرصت و نشست و برخاستی با یارانش از آزادی و آینده تابناک مردم ایران پس از سرنگونی رژیم ضدبشری آخوندی سخن می‌گفت و این آرزو در نوشته‌های او موج می‌زند. چنان که در سال۹۷ در نقشه‌مسیر خود نوشته است:
در این زمان که در حساس‌ترین نقطهٔ جنگ با رژیم ددمنش آخوندی هستیم وظیفه و آرمان انقلابی و میهنی خود می‌دانم که مأموریت سرنگونی را با تمام قوا پیش ببرم و انتخاب می‌کنم که در جادهٔ پرداخت یکسویه و بی‌چشمداشت قدم برداشته و هر آنچه را که در توان دارم در این نبرد مقدس نثار کرده حق انقلاب را به‌جا بیاورم ۰مریم علوی ۱۵خرداد۹۷).
او یقین خود به سرنگونی رژیم آخوندی را از ایمانش به عزم خلل‌ناپذیر مجاهد خلق و اصل طلایی «می‌توان و باید» کسب کرده بود. چنان که در سال۹۹ نوشت:
«طول کشیدن جنگ ما با کثیف‌ترین حکومت در طول تاریخ بشریت، هرگز خللی در عزم مجاهد خلق وارد نمی‌کند. ما مجاهدان راه آزادی با رهبران عقیدتی‌مان برادر مسعود و خواهر مریم عزیزمان که همواره با تز می‌توان و باید راه می‌گشاید، سرنگونی را محقق خواهیم کرد. و من به نوبهٔ خود با شاخص اینچنینی متعهد می‌شوم که در این نبرد پایانی حق بر باطل تا آخرین لحظه از پای ننشینم. درود بر خلق، درود بر آزادی».
شیرزن مجاهد خلق مریم علوی طالقانی که در اشرف۳ و ارگان جمعی رهبری قیام و انقلاب دموکراتیک مردم ایران به خیزش محتوم سراسری برای سرنگونی دشمن ضدبشری یقین داشت، در اردیبهشت سال۱۴۰۰ برای عضویت در مؤسسان پنجم ارتش آزادیبخش نوشته است:
«من مؤسسان پنجم را انتخاب می‌کنم چرا که دردها و رنجها و مرارتهای مردم را می‌بینم و متعهدم در راستای آزاد کردن گردنها قدم بردارم. بار سنگینی را بر دوشم احساس می‌کنم که تا آخرین نفس باید برای آزادی خلقم با دشمن غدار خدا و خلق بجنگم و این را تعهد خود می‌دانم و برای همین زنده‌ام و نفس می‌کشم. به‌خصوص در این شرایط که رژیم خون‌آشام آخوندی در این ۴۲سال مردم را به‌خاک سیاه نشانده... من هم تعهد می‌دهم که در امر سرنگونی و عهد و پیمانم در برابر ظلم کوتاهی نداشته باشم. درود بر سازمان پرافتخار مجاهدین خلق ایران (۵اردیبهشت ۱۴۰۰)
مجاهد صدیق مریم علوی در آخرین نقشه‌مسیر مبارزاتی‌اش در شبهای قدر اینچنین بر عهد و پیمانهایش سوگند خورده است:
یا علی! بر سر قرارت حاضر شده‌ام تا با تجدید پیمان خون و نفس با رهبران عقیدتی‌ام در این شب قدر متعهد شوم با فدای حداکثر بتوانم خود را از قید و بندهای ارتجاع رها ساخته و هیچ چیز برای خودم نخواهم و همه چیز را برای دیگران و خلق محروم سرزمینم بخواهم. این نقشه مسیری است برای مسئولیت‌پذیری بی‌چشمداشت در مدار جدید، تا در فردای ایران مرهم دردها و رنجهای مردم ستمدیده‌مان باشم. خداوندا! ما را در جنگ برای نجات خلق مظلوم و اسیرمان یاری فرما...
او در آخرین روزهای حیاتش در نامه‌یی به خانم مریم رجوی چنین نوشت:
این روزها به شما خیلی فکر می‌کنم و به یادتان هستم و برایتان در این‌که روزهای سرنوشت‌ساز که وظیفه سنگین پیشبرد قیام مردم ایران را بر دوش دارید آرزوی سلامتی و پیروزی می‌کنم. خواهش می‌کنم از بابت بیماری من ناراحت نباشید، من تنها نیستم، خدای بزرگ و جمع خواهرانم با من و همراه من هستند و چه نعمتی بالاتر از این‌که تحت هدایت شما و برادر مسعود هستم و از شما و برادر یاد گرفته‌ام که به ابتلائات بیابیا بگویم. تلاش می‌کنم با کمک یاران همدل و همدردم با آن مقابله کنم. برایم دعا کنید که از این آزمایش سربلند بیرون بیایم.
خدای بزرگ را شکر می‌کنم که در این سالیان به ندای شما لبیک گفتم و در انقلاب شما همراه با همه مجاهدین با غول جنسیت و فردیت جنگیدیم و بر دوگانگیها غلبه کردیم.
هرکه را عشق نباشد، نتوان زنده شمرد و آن که جانش زمحبت اثری یافت، نمرد
شما را بخدای بزرگ می‌سپارم عاشق و فدای شما مریم علوی طالقانی ۳۰مهر۱۴۰۱
پیام تسلیت خانم مریم رجوی
خواهر عزیزم، مریم علوی طالقانی به سوی رفیق اعلا پرکشید و به جاودانه فروغ‌های آزادی و کهکشان شهیدان قیام ایران پیوست. درود بر او که الگوی دیگری از رزم و پاکبازی زن مجاهد خلق بود و تا آخرین نقس برای تحقق آرمان آزادی طی طریق کرد.
شیرزنی که بعد از سال‌ها تدریس در دبیرستانهای تهران و پس از آن ادامهٔ تحصیل در فرانسه و اخذ فوق‌لیسانس جامعه‌شناسی، نقشه‌مسیر خود را در نبرد برای سرنگونی رژیم آخوندی و پایان دادن به درد و رنج مردم رقم زد و در کسوت یک رزمندهٔ مجاهد، به ارتش آزادیبخش پیوست و در صحنه‌های رزم و عملیات، عزم جزم خود را به اثبات رساند.
هم‌رزمان او هیچ‌گاه چهرهٔ مهربان و متواضع این مجاهد والا را که پشتیبان و یاری‌رسان همه بود، فراموش نمی‌کنند. زیرا هم‌چنان که خود او در آخرین نامه‌اش نوشت:
هر که را عشق نباشد نتوان زنده شمرد
آن که جانش ز محبت اثری یافت، نمرد
بله، بی‌تردید آرمان و ارزشهای او زنده و جاودانه است و در مقاومت ما و در رزم زنان به‌پاخاسته ایران تکثیر می‌شود.
در این روزهای قیام به خوبی می توان دید که زنانی شجاع و فداکار، انتخاب گر و مایه گذار همچون مریم علوی طالقانی عزیزم چگونه در سراسر ایران تکثیر شده و رژیم زن ستیزخامنه ای را به لرزه در آورده و عزم جزم کرده اند که تا سرنگونی استبداد مذهبی از پای ننشینند.
درگذشت مجاهد صدیق مریم علوی طالقانی را به خواهران گرامی‌اش، به شورای مرکزی مجاهدین و خانوادهٔ بزرگ مقاومت تسلیت می‌گویم.
