برای کیان‌های به خون خفته ایران

رد خون

نتوان تو را دیدن و آسودن
 سپیده دمان در دم باد سحرگاهی
عطر تو را بوییدن و خوابیدن

 سرخی لاله نتراوید ز شرم خون جوشانت
شکوفه نخندید چو دید لبهای سوزانت
به سرخی لاله
به خون 
به شکوفه قسم 
نتوان تو را دیدن و ایستادن 

ز گاه پر کشیدنت رد سرخی بجا مانده 
رد خونی به بهاری که در راه مانده
 
گلگون سرای ماست ز رخسارت 
خشمی گر گرفته شرر وار
آتش می زند به جان ما به فقدانت
سخت است
سخت است 
سخت ست
 خوردن و خفتن و خوابیدن
بر ساحل خونی که ز یاران به جا مانده 

بر پا!... خیز تا ره رد خون گیریم
تازیم به سوی بهار در راه مانده

در انتظار نتوان نشستن و ماندن
وقتی که رد خون یاران تو را خوانده

 از خون بچه و پیر و جوان ببین
سرخ جویباریست روان به آینده  
لنگر مینداز اینجا
شتاب کن 
ممان
بران