گذشت دو ماه از قیام مردم ایران علیه دیکتاتوری منفور آخوندی اکنون در روند خود تمامی پردهها را برای افشاء ابعاد جنایات و بهویژه کودک کشی از سوی خامنهای و سپاه مردم کش پاسداران کنار زده است.
در رابطه با جنایات رژیم آخوندی علیه کودکان سرزمینمان، سازمان مجاهدین خلق از وجود حداقل «60» کودک در میان قربانیان خبر داده است. بدینسان دیکتاتوری ولیفقیه روزانه بهطور متوسط حداقل «یک کودک» و یا نوجوان را به ضرب گلوله، اعمال شکنجه و یا استفاده از خشونت در کوچه و خیابانها به قتل رسانده است.
سخن جنایت علیه بشریت میباشد که متأسفانه در سایه بیعملی و دست روی دست گذاشتن جامعه بینالمللی به یک سیاست راهبردی رژیم آخوندی با هدف ایجاد خونریزی و وحشت تبدیلشده است.
در این راستا باید تأکید نمود که «همدلی» و صرفاً ابراز «همدردی» سمبلیک، دردی از مردم ایران دوا نمیکند.
اکنون زمان آن فرارسیده تا طرفهای رژیم آخوندی و بهویژه کشورهای آزاد دست به عمل مشخص بزنند. سه نمونه برای این خواستههای بهحق را میتوان در به رسمیت شمردن «حق مشروع دفاع از خود برای سرنگونی» رژیم آخوندی و «تحریم سپاه پاسداران» بهعنوان عامل اصلی سرکوب خونین مردم و کودکان در ایران جستجو نمود.
همچنین اعلام یک شکایت بینالمللی از رژیم کودک کش آخوندی که خود از امضاء کنندگان «پیماننامه حقوق کودکان» در سازمان ملل متحد میباشد، بهیقین کمک بزرگی در این راستا خواهد بود.
سازمان ملل متحد نیز عطف به ماده «43 این کنوانسیون» و وجود «کمیته حقوق کودک» و نظارت ده تن از کارشناسان حقوق کودکان، عملاً این امکان را دارا میباشد تا دست به تحقیقات گسترده در رابطه با ابعاد کودک کشی از سوی دیکتاتوری ولیفقیه بزند.
در این رابطه ابعاد فشارهای اجتماعی از سوی مردم، خانوادههای قربانیان و نیز مدافعان حقوق بشر به حدی است که سرانجام کمیسر حقوق بشر ملل متحد در آخرین گزارش خود از وجود حداقل «40 کودک» در میان قربانیان اخیر سخن به میان آورده است.
در این گزارش ازجمله تأکید شده است: «از زمان آغاز اعتراضات سراسری در ۱۶ سپتامبر، بیش از ۳۰۰ نفر ازجمله بیش از ۴۰ کودک کشتهشدهاند. دو پسر ۱۶ ساله در میان شش کشته طی آخر هفته بودند. معترضان در ۲۵ استان از ۳۱ استان ایران، ازجمله بیش از ۱۰۰ نفر در استان سیستان و بلوچستان کشتهشدهاند». (سایت مجاهدین خلق ۱ آذر ۱۴۰۱)
همچنین باید به دستگیریهای کور و گسترده علیه نوجوانان و دانش آموزان طی ماههای اخیر اشاره نمود. ابعاد این وضعیت ضد انسانی اکنون به حدی است که شبکههای اجتماعی مملو از تصاویر نوجوانان مفقود و یا اسیرشده از سوی رژیم آخوندی میباشند.
در این رابطه نیز بسیاری از خانوادهها به دلیل فشار از سوی دوایر امنیتی و یا قضائیه رژیم و با امید به اینکه از سرنوشت عزیزان خود اطلاعی به دست آورند، ناچار به سکوت گردیدهاند.
شبکه خبری سی ان ان (۳۰ آبان ۱۴۰۱) در گزارشی به نقل از یک شاهد عینی که بهتازگی از چنگ رژیم جان سالم بدر برده از وجود «آزار جنسی» علیه اسیران قیامی و بهویژه نوجوانان در سیاهچالهای خامنهای با هدف «باجگیری و ساکت نمودن معترضان» خبر داده و مینویسد: «هانا که بیستوچهار ساعت را در بازداشتگاه ارومیه بسر برده است گفته است که در حدود «سی تا چهل زن دیگر» نیز به همراه چند پسر آن جا بودهاند»
.
این گزارش در ادامه میافزاید: «او گفت این پسرها که میانشان ۱۴ و ۱۳ سالهها نیز دیده میشد، همگی در جریان اعتراضات بازداشت شده بودند آنها بهشدت ضرب و شتم شدند اما ضرب و شتم دختران از آنها نیز شدیدتر صورت میگرفت و سپس مأموران امنیتی رژیم ایران آنها را تحت آزار جنسی قرار دادند». (همان منبع بالا)