بحران نقض حقوق بشر و بویژه ابعاد سرکوب خونین از سوی دیکتاتوری ولی فقیه طی گذشت پنج ماه از قیام در شهرهای ایران، اکنون جامعه جهانی را برآن داشته تا بطور همه جانبه ای دست به واکنش بزند.
یک نمونه برای این واقعیت را میتوان در راه افتادن بخش بزرگی از تحریمها علیه رژیم آخوندی بدلیل سرکوب، اعدام، شکنجه، دستگیریهای کور و سربه نیست کردن قهری معترضین و قیام آفرینان رؤیت نمود.
برای نمونه باید به تحریمهای جدید از سوی ایالاتمتحده، انگلیس، اتحادیه اروپا یا کانادا علیه افراد حقیقی و حقوقی در رژیم آخوندی که متولی سرکوب و نقض حقوق بشر میباشند، اشاره نمود. بخشی از فرماندهان سپاه مردمکش پاسداران، دوایر اطلاعاتی و امنیتی، سایبری و نیز نیروی انتظامی و بسیج ضد مردمی نیز در این چارچوب قرار دارند.
براین رابطه گزارشگر ویژه حقوق بشر، جاوید رحمان در تازهترین موضعگیری ضمن تائید تحریمهای اعمالشده علیه رژیم آخوندی، ازجمله تأکید کرده است: «در حال حاضر، بحث توافق هستهیی یا هرگونه توافق دیگری با جمهوری اسلامی، باید به اولویت دوم تبدیل شود و اولویت اول، حقوقبشر، حقوق اقلیتها و حقوق زنان باشد». (سایت مجاهدین خلق ۷ بهمن ۱۴۰۱)
واقعیت طی این مدت کوتاه از قیامها آن است که خامنهای تنها با اهرم سرکوب خونین و اعدام اسیران قیامی توانسته تا بهظاهر کنترل اوضاع را به دست بگیرد، اما آنچه اکنون در درون رژیم و بهویژه در میان سران حکومت عیان است، همان وجود پتانسیل بالای انقلابی و آتش زیر خاکستر در میان مردم دردمند، اقشار ضربه خورده و همچنین وجود کانونهای شورشی است که بهمانند شیر غران مترصد هر فرصتی برای برهم زدن بساط این حاکمیت کودک کش میباشند.
بنا برداده های مقاومت ایران دیکتاتوری ولیفقیه تنها طی این مدت کوتاه حداقل «۶۸» کودک و نوجوان را به ضرب گلوله و یا به دلیل ضرب و شتم در خیابانها، پرتاب از بلندی و آزار و اذیت جسمی و سربه نیست کردن، به شهادت رسانده است.
خاطرمان هست که خامنهای درمانده در سخنرانی دیماه امسال چراغ سبز برای سرکوب را اینگونه به بیرون ساطع کرده بود: «کار را به هنگام باید انجام داد. نباید غفلت کنیم از وظیفهای که عقل و شرع به عهدهٔ ما گذاشته. باید بدون تأخیر وارد میدان بشویم. نباید تأخیر داشته باشیم. آنوقت بهتناسب اهمیتی که آن کار دارد، خطرات را به جان بخریم».
در رابطه با سرکوب سیستماتیک از سوی رژیم آخوندی نیز سازمان عفو بینالملل پیشتر طی سخنانی از وجود اسنادی پرده برداشته است که در آن ازجمله بر «استفادهٔ گسترده نیروهای امنیتی حاضر درصحنه از تجهیزات کشنده و سلاح گرم» علیه معترضین تأکید گردیده است.
دبیر کل سازمان عفو بینالملل نیز در این رابطه میگوید: «مقامات ایران آگاهانه تصمیم گرفتهاند به افرادی که برای ابراز خشم خود پس از دههها سرکوب و بیعدالتی به خیابانها آمدهاند، آسیب بزنند یا آنها را بکشند». (سایت یورونیوز فارسی ۱ آذر ۱۴۰۱)
ابعاد جنایت رژیم علیه معترضین اکنون به حدی است که گزارشگر سازمان ملل متحد خواستار تحریم بالاترین مقامات در دیکتاتوری ولیفقیه ازجمله خامنهای، رئیسی و اژهای گردیده است.
جاوید رحمان ضمن انگشت گذاشتن براین خواسته بهحق، میافزاید: «تحریم وقتی مؤثرتر است که حاکمان ردهبالای نظام بهطور کامل تحریم شوند، ابراهیم رئیسی باید بهطور کامل تحریم شود. چراکه در این مدت در سرکوبها نقش داشته و قبل از آنهم در جایگاه رئیس قوه قضاییه بسیاری از نقضهای حقوق بشر را مجاز کرده است».
برای مطالعه سایر مطالب گزیده ها اینـجـا را کلیک کنید