سیاست‌های مالی و اقتصادی از سوی حکومت آخوندی که اکنون به رشد فقر و فلاکت گسترده در کشور دامن زده است، به‌یقین ریشه در وجود واقعیتی بنام «انتقام‌گیری» کور از جامعه دردمند ایران رادارند.
یک دلیل برای اثبات این حقیقت همان سیاست تولید «تورم» و به‌تبع آن «گرانی سرسام‌آور» از سوی دولت نحس سیزدهم است. این سخن بدان معنا است که رژیم آخوندی تلاش کرده است تا ضمن سوءاستفاده از «تحریم‌ها»، به رشد فزاینده قیمت‌ها برای کالاهای مصرفی و یا خدماتی، انرژی، آب، برق، دارو و درمان ضریب زده و بدین‌سان به درآمدهای سرشاری برای کسری بودجه حکومتی دست یابد.
به‌یقین به هر میزان که قیمت‌ها افزایش نمایند، منابع مالی حکومت از طریق اخذ مالیات‌ها نیز افزایش‌یافته و بدین‌سان خامنه‌ای درمانده به بخشی از منابع مالی موردنیاز حاکمیت دست می‌یابد.
برای نمونه افزایش شدید بهای کالاهای اساسی و اقلام خوراکی به‌ویژه در شب عید اکنون به حدی است که بسیاری از اقشار ضربه خورده و یا کارگران و زحمتکشان، عملاً توان برگزاری آئین‌های نوروزی را ازدست‌داده‌اند.
یک کارشناس مسائل اقتصادی در رژیم آخوندی به نقش مستقیم حکومت برای هرچه بیشتر فقیر نمودن جامعه این‌گونه اعتراف کرده است: «تصمیمات دولت مردم را فقیرتر و مشکلات را افزون کرد».
واقعیت در دیکتاتوری درمانده ولی‌فقیه آن است که اساس و پایه برای شکست‌های رژیم، همان وجود نحس حکومت آخوندی می‌باشد. بروز بحران‌های متعدد ناشی از سیاست‌های راهبردی، وجود فساد و غارت سازمان داده‌شده و یا هزینه‌های سنگین نظامی و اتمی، اکنون بار سنگین خود را بر دوش جامعه با تولید «فقر و فلاکت» استوار نموده است.
بدین‌سان شاهد هستیم که قدرت خرید مردم تنها طی یک سال و نیم گذشته به میزان تقریب «۲۰۰ درصد» سقوط کرده، بازارها از رونق اقتصادی و تجاری افتاده و بسیاری از سرمایه‌های داخلی به دلیل نبود چشم‌انداز و آینده‌ای روشن، به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند.
همچنین باید تأکید نمود که یک ریشه برای گرانی‌های سرسام‌آور همان دست‌کاری‌های حکومت در بهای ارزهای خارجی به‌ویژه دلار آمریکا می‌باشد که با هر تغییر و تحول ناچیز، میلیاردها تومان به صندوق ورشکسته حکومت سرازیر می‌نماید.
این کارشناس اقتصادی در ادامه ضمن اذعان به نکات فوق می‌افزاید: «دولت سیزدهم در حساس‌ترین بزنگاه، اقدام به حذف ارز ترجیحی کرد. این تصمیم در شرایطی که کشور درگیر مشکلات ویرانگر تحریم بود مشکلات عدیده‌ای را برای معیشت مردم ایجاد کرد. در ظاهر دولت این تصمیم را گرفت تا کسری بودجه خود را جبران کند». (سایت حکومتی اعتماد آنلاین ۲۵ اسفند ۱۴۰۱)
بدین‌سان چهره کریه فقر آن‌هم در آستانه سال نو در بسیاری از معابر و خیابان‌ها قابل‌رؤیت می‌باشد. آگهی‌های فروش «قسطی» آجیل، میوه، برنج، گوشت و یا «اجاره» اقلام و نیازمندی‌های نوروز برای صرفاً «گرفتن عکس» و «تزئین» موقت سفره عید، ازجمله بازتاب‌ها برای سیاست «انتقام‌گیری» خامنه‌ای از جامعه دردمند ایران می‌باشد.
در این رابطه سایت حکومتی مردم‌سالاری (۲۲ اسفند ۱۴۰۱) در مطلبی تحت عنوان «بازار شب عید بی‌صاحب شده است»، به نقش حکومت برای تولید فقر و گرانی این‌گونه اعتراف می‌کند: «با نزدیک شدن به خط پایان سال ۱۴۰۱، با تدبیر دولت رئیسی و با دلار ۴۹ هزار تومان و سکه ۲۷ میلیون تومان، گوشت نیم میلیون تومانی و پسته یک‌میلیون تومانی خیلی عجیب‌وغریب نیست».
