پیام خانم مریم رجوی
اسقف ژاک گایو که از حافظان و حامیان وفادار مقاومت ایران بود دیگر در میان ما نیست. با تأثر دریافتم که او در پی یک بیماری برق آسا به دنیای دیگر پرواز کرد. صادقانه‌ترین تسلیت‌هایم را تقدیم مقاومت ایران، نزدیکان و هم‌چنین دوستانش می‌کنم. ژاک گایو برای اعضای مقاومت ایران مثل یک برادر بود همانگونه که آبه پیر بود. بعد از درگذشت آبه پیر قول داده بود که نقش او را همچون فرشته‌یی نگاهبان اعضای مقاومت ایران ادامه دهد. دوستی او متعلق به دیروز نبود. در ۱۳۶۶ وقتی که دولت فرانسه در معامله با دیکتاتوری آخوندی به‌طور غیرقانونی پناهندگان سیاسی ایرانی را به گابن اخراج کرد، ژاک گایو یکی از اولین نفراتی بود که در کنار دانیل میتران بر بالین اعتصابیون غذا در مقر کمیساریان عالی پناهندگان در پاریس که خواستار بازگشت تبعیدیان اجباری به فرانسه شدند، حضور پیدا کرد. این دوستی با مقاومت ایران دیگر هر گز قطع نشد. وقتی در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ بار دیگر دولت وقت فرانسه در همدستی با رژیم ملاها دست به دستگیری پناهندگان ایرانی و اعضای شورای_ملی_مقاومت ایران زد، اسقف گایو بار دیگر از اولین کسانی بود که به اورسورآواز آمد و از مقاومت ایران دفاع کرد.
او سپس کاملا درگیر حفاظت از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در شهر اشرف و در کمپ لیبرتی در عراق شد که هدف قتل عام‌های پی در پی به‌وسیله پاسداران رژیم و مزدوران عراقیشان قرار گرفته بودند. او هم‌چنین یک حامی فعال نبرد قضایی و سیاسی شد که موفق به خروج مجاهدین خلق از لیست سیاه اروپا و گردید و حذف برچسب دروغین تروریستی از جنبش شد.
اسقف ژاک گایو کشیش برجسته فرانسه روز چهارشنبه ۲۳فروردین در پی سرطان لوز المعده در سن ۸۷سالگی درگذشت.
اسقف گایو به‌عنوان یک کشیش معترض و مترقی و سرشناس در فرانسه شناخته شده بود. او مدت ۱۳سال اسقف شهر اورو بود. بعد از آن به‌خاطر مواضع مترقی‌اش اسقف پارتنیا شد که مکانی در آفریقا است که هیچ مسیحی در آنجا دیگر زندگی نمی‌کند. او این مقام جدید خود را تبدیل به کلیسایی برای محرومان و بی‌خانمانها کرد. از این رو تبدیل به یک چهره محبوب در میان مردم فرانسه شد.
اسقف ژاک گایو از حافظان و حامیان وفادار مقاومت ایران بود. ژاک گایو بعد از آبه پیر از محبوبترین کشیشان فرانسه بود و همچون آبه پیر حمایت و حفاظت از اعضای مقاومت ایران و دفاع از مریم رجوی را رسالت خود می‌دانست.
ژاک گایو متولد ۱۱سپتامبر ۱۹۳۵ در ستن دیزیه فرانسه بود. او فارغ‌التحصیل رشته خداشناسی بود و در مارس ۱۹۶۱ کشیش شد. مدت ۲۸ماه در زمان مبارزات استقلال الجزایر برای خدمت به آنجا اعزام شد.
ژاک گایو در ۱۹۸۷ وقتی که دولت فرانسه در معامله با دیکتاتوری ملاها به‌طور غیرقانونی پناهندگان سیاسی ایرانی را به گابن اخراج کرد، یکی از اولین صداهایی بود که در کنار دانیل میتران بر بالین اعتصاب غذا کنندگان در مقر کمیساریای عالی پناهندگان در پاریس که خواستار بازگشت تبعیدیان اجباری به فرانسه شدند، حضور پیدا کرد.
این دوستی با مقاومت ایران دیگر هرگز قطع نشد. وقتی در ۱۷ژوئن ۲۰۰۳ بار دیگر دولت وقت فرانسه در همدستی با رژیم ملاها دست به دستگیری پناهندگان ایرانی و اعضای شورای ملی مقاومت ایران زد، اسقف گایو بار دیگر از اولین کسانی بود که به اور سور اواز آمد و از مقاومت ایران دفاع کرد.
او سپس کاملاً درگیر حفاظت از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در شهر اشرف و در کمپ لیبرتی در عراق که هدف حملات پی‌درپی نیروهای رژیم آخوندی و مزدوران عراقیشان قرار گرفته بودند، گردید.
او در کارزار قضایی و سیاسی خروج مجاهدین خلق از لیست سیاه اروپا بسیار فعال بود.
در سال۲۰۱۵ بعد از این‌که به واتیکان رفت و دیداری شخصی با پاپ فرانسیس داشت و تازه به پاریس آمده بود یک پیام ویدئویی به مناسبت پنجاهمین سال تأسیس سازمان مجاهدین خلق ایران پر کرد و برای اعضاء و فعالان و هواداران سازمان فرستاد در بخشی از این پیام او گفت: «دوستان من برای این سالگرد مناسبت طلایی مقاومت ایران پیامی دارم که به آن دلبسته‌ام: تا آخرش بایستید. می‌دانید که وقتی وارد مقاومت می‌شوید، آنچه که چشمگیر است ماندگاری در آن است. وقتی که بعد از ۵۰سال من ایرانیانی را می‌بینم که کماکان مقاومت می‌کنند این فوق‌العاده است!»
او هم‌چنین در این پیام گفت: «شما شانس دارید که خانم رئیس‌جمهور مریم رجوی را دارید که برای این هدف جان‌فشانی می‌کند، سلامتی خودش و همه چیزش را می‌گذارد. وقتی با او صحبت می‌کنی احساس می‌کنی که آتشی در دل او است که هیچکس نمی‌تواند خاموش کند. این است که همه را بر می‌انگیزد و کمک می‌کند که کسی را داشته باشیم که کسانی را که به او اعتقاد دارند هدایت کند. به‌رغم مشکلات من امید داردم که مقاومت پیروز شود حتی اگر آن روز را من نبینم. کسانی خواهند بود آنرا ببینند».
او به‌شدت نسبت به مواضع قدرتمندان و به‌خصوص سکوت رسانه‌ها در مورد جنایات رژیم و تلاشهای مقاومت ایران خشمگین بود.
در رابطه با قتل‌عام ۶۷ در مراسمی در سال۲۰۱۸ گفت: «این قتل‌عام بیرحمانه هزاران جوان زندانی سیاسی یک جنایت علیه بشریت است که در تاریخ ثبت می‌شود. چنین تراژدی نمی‌تواند مخفی بماند و نمی‌تواند دادرسی نشود»... او اضافه می‌کرد: «آنهایی که مسئول کشتار این همه شهید هستند و هم‌چنین کشتار اشرفیها، بی‌شک فراموش کرده‌اند که شهدا بذرهای زندگی هستند، بذرهایی شورش، فراموش کرده‌اند که مرگ آنها بی‌فایده نخواهد بود. امروز ما از نور این شهدا شجاعت می‌گیریم و مبارزه را ادامه می‌دهیم».
وقتی که او در ۵مه ۲۰۰۷ دیداری با خانم رجوی به‌مناسبت اظهارات پاپ فرانسوا و مفتی الازهر در قاهره در مورد همبستگی بین مسلمانها و مسیحیان را که همه پیروان مذاهب مختلف را به همبستگی علیه افراط گرایی و تروریسم فراخواندند. اسقف گایو خطاب به خانم رجوی گفت: «اسلام دین برادری است و شما (خانم رجوی) چهره‌ٔ واقعیِ یک اسلام بردبار و دموکراتیک را نمایندگی می‌کنید. این آن چهره‌ای نیست که افراط‌گرایان تحت نام اسلام اشاعه می‌دهند. من بر این عقیده هستم که یک ایران آزاد و رها شده از چنگالهای بنیادگرایان مذهبی، نقش تعیین‌کننده‌ای برای پایان بخشیدن به افراطی‌گری مذهبی و گسترش صلح و برادری در این منطقه (خاورمیانه) و در سراسر جهان خواهد داشت.
در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۸ طی یک کنفرانس بین‌المللی در مقر مقاومت ایران او می‌گفت: «وقتی در میان شما هستم احساس می‌کنم در خانواده خودم هستم. همین احساس را در میان اشرف۳ (شهر مجاهدین خلق در آلبانی) دارم و خاطره دیدار با آنها در چند سال پیش را نمی‌توانم از یاد ببرم».
در پی قیامها در ۲۰۱۸ او می‌گفت: «خلقی در حال حاضر بپاخاسته است از جمله یک نسل جوان، قیام کرده برای سرنگونی رژیم که ترس بر اندامش افتاده. سرنوشت یک خلق را نمی‌شود متوقف کرد. شهدا اشک کاشتند و ما در شادی درو خواهیم کرد».
