خامنه ای درمانده یکبار دیگر به اشتباه براین باور بود که با صدور احکام اعدام، دستگیری و هرچه بیشتر امنیتی نمودن کشور، النهایه بر خروش و اعتراضات بحق جامعه سرپوش خواهد گذاشت.

راه اندازی سه سیاست راهبردی علیه مردم دردمند ایران، یعنی  صدور احکام اعدام و زندان‌های طویل المدت، حملات شیمیایی به مدارس دخترانه و بساط ننگین حجاب اجباری،  تماما در چارچوب منکوب نمودن جامعه و با ترمز زدن به روند جنبش انقلابی طی چند ماه گذشته  می باشند.

به یقین وجود خواست ملی برای حریت بشری، دمکراسی و رسیدن به یک جمهوری دموکراتیک اکنون در روند خود تمامی تمهیدات و میز دشمن مردم ایران را برهم زده است.

دراین راستا شاهد هستیم که گسل‌های اجتماعی یکی پس از دیگری از نیمه  اسفند ماه گذشته حرکات اعتراضی و اعتصابات خود علیه سیاست های مخرب آخوندی را آغاز نموده‌اند. این روند که پس از  تعطیلات نوروزی سرعت بی سابقه‌ای گرفته است، صد البته ریشه در نارضایتی عمومی علیه دیکتاتوری ولی فقیه و خواست سرنگونی دارد.

وجود تورم افسار گسیخته، گرانی سرسام آور، فساد ، شکست سیاست های اقتصادی و مالی،  پائین بودن دستمزدها ، نبود امکانات رفاهی، نبود حقوق شهروندی ، تضعیقات حکومتی، بیکاری، رکود تولیدی، بحران های عمیق دارو، درمان، آب، آلودگی هوا  و یا  سرکوب در تمامی زمینه ها، به یقین مخرج مشترک برای حرکات اعتراضی علیه رژیم آخوندی می‌باشند. 

سخن از اعتصاب در بخش های گاز، نفت و پتروشیمی، صنایع مس و فولاد و برق،  بازنشستگان تامین اجتماعی، خانواده‌های دختران شیمیایی شده، کشاورزان، کارگران بخش های خدماتی مانند ترافیک،  شهرداری،  کادرهای درمانی، زمین های ورزشی و یا تشنه لبان در استان های سیستان و بلوچستان  است که اکنون به مانند لوکوموتیوی در حال سرعت گرفتن می باشد.

وب سایت سازمان مجاهدین خلق ( ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲) در گزارشی به مجموعه ای بزرگ از اعتصابات و اعتراضات اشاره کرده و از جمله می نویسد: « چهارمین روز از اعتصاب کارگران پتروشیمی، نفت و معادن در اعتراض به عدم افزایش دستمزدهایشان».

همچنین در نمونه‌یی دیگر مردم دردمند در استان بشدت ضربه خورده سیستان و بلوچستان که اکنون با دو ابر بحران بی آبی و توفان های شن دست و پنجه نرم می کنند ، دست به اعتراض علیه دیکتاتوری ولی فقیه و بویژه سیاست های آبی رژیم زده اند.

مردم محروم در این خطه از جمله با سر دادن شعارهایی از قبیل « چو هامون نباشد تن من مباد، حق‌آبه حق ماست، سیستان عزت ایران است، “شهر سوخته دیگری در راه است، رستم برخیز دستانم شکست، روح پاک زابلستان شکست» ، رژیم فاسد و غارتگر آخوندی را به چالش کشیدند.

این وضعیت در حالی است که متولیان رژیم آخوندی با زدن مهر سکوت برلب ، تلاش دارند تا ضمن خرید وقت ، بر وجود نارضایتی عمومی و حرکات اعتراضی  سرپوش بگذارند.

بنابر  گزارشات میدانی که در شبکه های اجتماعی بازتاب یافته ، تنها حرکات  اعتراضی از سوی کارگران صنایع  پتروشیمی دربیش از  ۳۰ مرکز در شهرهای « عسلویه، کنگان و گچساران»  ثبت گردیده است...

همچنین خانم مریم رجوی با درود به گسل‌های اعتصابی که برای احقاق حقوق خود بپا خاسته‌اند، تاکید کرده اند: « تا این رژیم بر سر کار است، فقر و بیکاری و تورم بیشتر و وضعیت کارگران و زحمتکشان وخیم‌تر می‌شود. تنها چیزی که برای این رژیم اهمیت دارد، حفظ حاکمیت ننگین ولایت فقیه است. خامنه‌ای و سپاه پاسداران تمامی ثروتها و منابع کشور را در همین راستا به خدمت گرفته‌اند. تنها راه، سرنگونی دیکتاتوری دینی و استقرار دموکراسی و حاکمیت جمهور مردم است».

برای مطالعه سایر مطالب گزیده ها اینـجـا را کلیک کنید