بحران در بخش های درمانی، داروئی و پزشکی در دیکتاتوری ولی فقیه تنها به نبود و یا کمبود دارو، امکانات و هزینه های سرسام آور برای بیماران و نیازمندان محدود نمی‌شود ، بلکه اکنون در روند منطقی خود به مهاجرت گسترده از سوی پزشکان، پرستاران و کادرهای درمانی نیز راه برده است.
یک گزارش حکومتی ضمن اعتراف به روند روبه رشد مهاجرت، به نقل از مدیر حکومتی در خانه پرستار می نویسد : « ما طبق بررسی‌های میدانی به این نتیجه رسیدیم که به شدت شیب مهاجرت افزایش پیدا کرده است؛ یک سری از پرستاران از سازمان پرستاری گواهی می‌گیرند که برخی از کشور‌هایی که مقصدشان است تخصصشان را تایید کند و حدود سه هزار نفر از این طریق در سال اینگونه مهاجرت می‌کنند». ( سایت حکومتی انتخاب ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲)
دراین راستا نیز شاهد هستیم که بدلیل وجود اختناق، سرکوب، نبود امنیت شغلی، دستمزد ناچیز، پرونده سازی و امنیتی نمودن مراکز درمانی و بیمارستان‌ها، بسیاری از کادرهای شریف یا از شغل خود دست کشیده و یا به کشورهای اروپایی، کانادا، استرالیا، ایالات متحده و بتازگی به ترکیه و کشورهای حاشیه خلیج فارس پناه برده‌اند.
ابعاد مهاجرت از سوی پرستاران و کادرهای درمانی اکنون بحدی است که برای نمونه نماینده خامنه ای در خوزستان با بصدا در آوردن زنگ های خطر از جمله اعتراف کرده است :« زمانی خوشحال بودیم که در بحث پزشکی و پرستاری خودکفا شده‌ایم اما متاسفانه افزایش هجرت معکوس پزشکان و پرستاران طی چند سال اخیر به ویژه به کشورهای عربی نظیر عمان، قطر و امارات، ایجاد شهرهای پزشکی در این کشورها و پیشنهاد قیمت‌های بالا به کادر پزشکی، نگران‌کننده و در حد یک فاجعه است». ( خبرگزاری حکومتی ایسنا ۲۹ فروردین ۱۴۰۲)
گرچه دیکتاتوری ولی فقیه تلاش دارد تا موضوع مهاجرت گسترده از سوی کادرهای درمانی را صرفا با موضوع « دستمزد‌ها » گره زده بدین سان تلاش نماید تا علیه این قشر شریف در جامعه دست به شانتاژ بزند، اما واقعیت های ملموس در بخش های درمانی و پزشکی و بویژه تجربه تاریخی و فرهنگی ما ایرانیان همواره نشان داده‌اند که چگونه پزشکان، پرستاران و یا رزیدنت ها بدون هیچ توقعی در سخت ترین شرائط مانند دوران جنگ ضد میهنی یا پاندمی کرونا در کنار مردم دردمند ایران ایستاده اند.
دراین راستا نیز باید اذعان نمود که وجود « ناعدالتی »، وبویژه دستان آلوده مافیای قدرت در مراکز درمانی و بیمارستان ها و یا دوایر مختلف سرکوب و اطلاعاتی، نبود آزادی های اجتماعی و شغلی، چشم انداز برای آینده‌ای روشن و از همه مهم‌تر بی آیندگی رژیم آخوندی، اکنون بسیاری از آنان را ناچار به مهاجرت کرده است.
واقعیت دیگر در دیکتاتوری ولی فقیه آن است که بدلیل هزینه های سرسام آور نظامی و کشور گشایی ، اکنون دولت نحس سیزدهم تلاش دارد تا نتایج حاصل از ورشکستگی دولت، بحران تورم ویا گرانی را برسر جامعه خالی نماید.
وجود دستمزد های ناچیز برای کارگران، زحمت کشان، معلمان، بازنشستگان و یا کادرهای تخصصی اکنون شرائط زندگی را برای میلیون ها خانوار غیر ممکن نموده است.
یک نمونه این وضعیت را می توان در بخش دارو و درمان مشاهده نمود. ابعاد بحران در بخش های درمانی اکنون بحدی است که بسیاری از رسانه های حکومتی از احتمال فروپاشی « نظام پزشکی» در کشور خبر می دهند.
سایت حکومتی سلامت نیوز در مطلبی با اشاره به این واقعیت که «وقتی می‌گیم سه سال دیگه باید گدایی پزشک بکنید حرف بی‌ربطی نزدیم»، می نویسد : «در حالی با تعرفه‌های جدید یک پزشک فوق‌تخصص برای ویزیت سه دلار درآمد دارد که در افغانستان، عراق، پاکستان و سوریه، درآمد پزشک برای ارائه خدمت بیش از ۱۰ دلار است، در نتیجه پزشک متخصص به کشور دیگر مهاجرت می‌کند، آنهایی هم که نمی‌توانند مهاجرت کنند تغییر شغل می‌دهند».
برای مطالعه سایر مطالب گزیده ها اینـجـا را کلیک کنید
