به یقین یکی از تبعات ناشی از شکست سیاست های مخرب رژیم آخوندی همان بروز بحران‌های محیط زیستی بویژه راه افتادن سیل عظیمی از خشکسالی در کشور می‌باشد.

تنها کافی است تا نیم نگاهی به مناطق سابقا زرخیز، رودخانه ها، تالاب ها، مراتع، جنگل ها و یا دریاچه های تاریخی انداخت تا بدین سان به عمق بحران خشکسالی در ایران آخوند زده رسید.

سخن از روندی است که طی چهار دهه گذشته نه تنها شتاب بی سابقه‌ای بخود گرفته، بلکه در نبود عرق ملی و دلسوزی برای منابع آب و خاکی  کشور اکنون معیشت، سلامت و زندگی میلیون‌ها ایرانی را نیز بخطر انداخته است.

دراین رابطه تازه ترین سخنان از سوی عیسی کلانتری، رئیس پیشین سازمان مجیط زیست در دیکتاتوری ولی فقیه پرده از عمق این فاجعه برای حیات و محیط زیست ایران بر می دارد.

وی بصراحت اعتراف کرده است اگر دریاچه ارومیه خشک شود مردم تبریز باید این شهر را تخلیه کنند.

این کارگزار حکومتی در ادامه  به ابعاد بحران برای بسیاری از شهرها و روستاها  در حاشیه دریاچه ارومیه اشاره و می افزاید « چهار میلیون نفر را باید از تبریز و شهرهای اطراف آن تخلیه کرد، چرا که بیشتر از ۱۰ سال نمی‌توانند غبار نمکی را تحمل کنند». ( سایت حکومتی فرارو 1 خرداد 1402)

واقعیت در رژیم فاسد و غارتگر آخوندی آن است که نگاه حاکمیت اساسا به مقوله محیط زیست، نگاهی سود جویانه و مملو از سوء مدیریت می باشد. وجود باند های مافیایی و یا دستان آلوده سپاه پاسداران و زیر مجموعه های غارتگر آن بر آب و خاک کشور، به یقین ریشه اصلی برای بروز بحران زیست محیطی در کشوردارند.

یک نمونه آن نیز دریاچه سابقا زرخیز و تاریخی ارومیه می باشد که به دلیل دخالت های غیر علمی و غیر استانداردی از سوی زیر شبکه های سپاه، اکنون آخرین نفس های خود را می کشد.

 ایجاد پل، زدن هزاران چاه آب، استفاده از منابع زیر زمینی آبی در کنار دریاچه و یا سد سازی غیر متعارف، تماما به بروز خشکسالی برای این دریاچه راه برده است.

همچنین باید به عدم اختصاص بودجه و یا طرح های ضربتی از سوی دولت های تحت امر ولی فقیه با هدف بهینه سازی و ترمیم دریاچه ارومیه اشاره  نمود، تا بدین سان پازل سوء مدیریت و بلبشو در دیکتاتوری ولی فقیه روشن تر گردد.

دراین راستا نیز خاطر مان هست که رژیم دزد و غارتگر آخوندی تمامی  کمک هایی را که از سوی کشور های غربی برای احیاء دریاچه ارومیه اهدا شده بود را به جیب امیال و سیاست های تروریستی و صدور بنیادگرایی واریز نموده است.

این کارگزار باند مقابل در ادامه به دیگر ابعاد بروز فاجعه خشکسالی برای دریاچه ارومیه اشاره و سپس می افزاید :«انتقال ساکنان شهر تبریز به مکانی دیگر ۵۰۰ میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد که توان و امکانات آن را نداریم. در حالی‌ که هزینه احیای دریاچه حداکثر یک میلیارد دلار است».

بدین سان مشخص می شود که دولت نحس سیزدهم  به مانند تمامی دولت های پیشین ، عامدانه از اختصاص بودجه برای ممانعت از گسترش خشکسالی در این بخش حیاتی از کشور خودداری می نماید.

همچنین بروز خشکسالی گسترده در منطق طبیعی خود، به مجموعه دیگری از مصائب ، بیماری های گوناگون و بحران های اجتماعی راه خواهد برد. برای نمونه رشدو نمو انواع و اقسام بیماری‌های پوستی،قلبی،  گوارشی، شنوایی، سرطان ها و از طریق یا توفان های نمک می باشند که موجب کوچ اجباری هموطنان دردمند ما و تخلیه بخش های بزرگی دراین  خطه خواهد شد.

وی دراین رابطه اذعان کرده است: « اگر دریاچه ارومیه خشک شود، گرد و غبار نمکی ناشی از آن تا ۴۰۰ کیلومتر خواهد رفت»، و در ادامه می افزاید : «  «ما در زمان جنگ با آن‌همه بدبختی فقط ۹۰۰ هزار نفر را جابه‌جا کردیم. چطور می‌خواهیم چهار، پنج میلیون نفر را جابه‌جا کنیم؟».

برای مطالعه سایر مطالب گزیده ها اینـجـا را کلیک کنید