سایت تاون هال روز یکشنبه ۲۵تیر با انتشار مقاله‌ای به قلم پروفسور ایوان ساشا شیهان مدیر امور اجرایی دانشکده روابط عمومی دانشگاه بالتیمور به بررسی شورای ملی مقاومت و جایگاه آن در تحولات ایران و گردهمایی بزرگ مقاومت در پاریس پرداخت.
پروفسور شیهان در این مقاله می‌نویسد: «اجلاس جهانی ایران آزاد ۲۰۲۳ رویدادی دارای ترکیب فوق‌العاده‌ای متشکل از بیش از ۵۰۰رهبر جهانی، چهره‌های برجسته و شخصیت‌های با نفوذ، از جمله مقامات فعلی و سابق بود. رؤسای جمهور، نخست وزیران، وزرا و قانونگذاران از ایالات متحده، اروپا و خاورمیانه. آنها در حمایت قاطع از جنبش اصلی اپوزیسیون ایران و طرح انتقال آن به‌عنوان آلترناتیوی برای تئوکراسی فعلی متحد شدند».
مقاله در ادامه با بررسی شماری از شرکت‌کنندگان و فراخوان آنها برای ایران آزاد فردا می‌نویسد: «در میان شرکت‌کنندگان مجموعه‌ای از چهره‌های برجسته مانند مایک پنس، نامزد ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ ایالات متحده، استفن هارپر نخست وزیران سابق کانادا، گای ورهوفستات از بلژیک، و لیز تراس از بریتانیا، و جان بولتون مشاوران سابق امنیت ملی سفیر سابق و ژنرال جیمز جونز حضور داشتند».
چند تن از اعضای سرشناس تشکیلات سیاست خارجی اروپا، در کنار اعضای کنگره ایالات متحده، لنس گودن و رائول رویز به آنها پیوستند.
این شخصیت‌های برجسته از شورای ملی مقاومت ایران (NCRI)، بزرگترین و ماندگارترین جنبش اپوزیسیون در ایران حمایت کردند.
آنها پشت طرح ده ماده‌ای شورای ملی مقاومت، یک نقشه راه جامع برای جمهوری دموکراتیک آینده، که اولین بار توسط رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت، مریم رجوی، ترسیم شد، گرد آمدند».
پروفسور شیهان در ادامه با تأکید بر حساسیت زمانی این گردهمایی و ترفندهای رژیم آخوندی در این باره اضافه می‌کند: «زمان برگزاری رویداد NCRI نمی‌توانست مساعدتر از این باشد. در میان چالشهای هولناک توسعه سلاحهای هسته‌یی و تروریستی رژیم، یک سؤال اصلی مطرح می‌شود: چه چیزی فراتر از رژیم شکننده به‌عنوان جایگزین وجود دارد؟ آخوندها با حیله‌گری شبکه‌ای فریبنده را ایجاد کرده‌اند و این تصور را تبلیغ می‌کنند که هیچ جایگزین مناسبی وجود ندارد. ترفندی برای تداوم چنگال آهنین خود بر قدرت.
با این حال، مردم ایران از یک چشم‌انداز روشن و یک جایگزین واقعی رونمایی کرده‌اند.
جوزف لیبرمن، نامزد پیشین معاونت ریاست‌جمهوری آمریکا، در سخنرانی در برابر هزاران شرکت‌کننده پرشور در رویداد ایران آزاد در ۱ژوئیه، گفت: «ما هرگز نمی‌توانیم بپذیریم که هیچ جایگزینی برای یک حکومت توتالیتر وجود ندارد، قطعاً در ایران نیست... و آن یک جمهوری دموکراتیک... و ایران امروز بیش از هر زمان دیگری به آن نزدیک شده است، زیرا رژیم ضعیف‌تر از همیشه است."
این احساس در هسته اصلی اعتراضات سراسری در ایران طنین‌انداز می‌شود و شعارهای پرشور و پرشور "مرگ بر ستمگر چه شاه چه باشه چه رهبر"و"سلطنت، ولایت، یکصد سال جنایت!" ایرانیان در رد شدید بازگشت مستبدانه به دیکتاتوری تحت رهبری پادشاهی متحد می‌ایستند. با این حال، مسیر رسیدن به یک جمهوری دموکراتیک مستلزم ناوبری ماهرانه برای اجتناب از دام‌هایی است که ملتها در هجوم تغییر رژیم دگرگون کننده با آن مواجه می‌شوند».
مقاله در ادامه با مروری بر شرایط خطیر کنونی اضافه می‌کند: «آلترناتیو سیاسی چیزی نیست که بتوان یک‌شبه به‌صورت خودجوش ایجاد کرد. ایجاد آن مستلزم تزکیه صبورانه و مبارزه‌ای دقیق در طول زمان است. آلترناتیو اساسی برای رژیم کنونی دارای ویژگی‌های متمایز خاصی است: ساختار سازمانی قوی، حمایت تزلزل ناپذیر داخلی و بین‌المللی، رهبری شایسته، برنامه اقدام روشن برای آینده، و رد صریح همه اشکال دیکتاتوری. NCRI به‌عنوان نمونه‌ای ظاهر شده است که این ویژگیها را در خود جای داده است».
NCRI شامل مجموعه‌ای از گروهها و افراد مخالف است. سازمان مجاهدین خلق در جمع‌آوری اطلاعات مهارت قابل توجهی از خود نشان داده است و از حمایت مردمی پرشور از طریق واحدهای مقاومت سازماندهی شده خود برخوردار است که به‌گفته مقامات رژیم، اعتراضات سراسری را رهبری می‌کنند. در راهپیمایی ایران آزاد در این ماه، بیش از ۱۰۰۰۰ پیام از سوی این واحدها سرازیر شد و رژیم را به وحشت انداخت و عجولانه دستگیری اعضای واحد مقاومت را اعلام کرد - شاهدی غیرقابل انکار بر نفوذ آنها.
از حمایت بین‌المللی قابل توجهی برخوردار است. نشست اخیر شاهد تأیید قدرتمند ۳۶۰۰قانونگذار به‌نمایندگی از ۴۰کشور از جمله اکثریت کشورهای فرانسه، ایالات متحده، بریتانیا، ایتالیا و نروژ بود.در میان بوته ناملایمات، بارقه‌ای از امید در قالب اپوزیسیون سازمان‌یافته اصلی ایرانی پدیدار می‌شود. پرتوی از انعطاف‌پذیری و جایگزینی مناسب برای وضعیت کابوس‌آمیز موجود در ایران. برای ایجاد جهانی امن‌تر و تضعیف رژیم‌های اقتدارگرا در سراسر جهان، دولتهای غربی باید قاطعانه به حمایت قاطع افراد برجسته‌یی که اکنون پشت این جایگزین قانع‌کننده ایستاده‌اند، توجه کنند.
طرح ده ماده‌ای جنبش برای یک ایران سکولار، دموکراتیک و غیرهسته‌یی تحسین گسترده‌ای را هم در داخل و هم در خارج از کشور به دست آورده است. این به‌عنوان یک نقشه راه محسوس و عمل‌گرایانه است که می‌تواند به طرز ماهرانه‌ای در مورد مهمترین نگرانی‌های استراتژیک در مسیر کشور به سمت تحول حرکت کند».
