اینگرید بتانکور:

در طول دو دههٔ گذشته شما مسیر بازسازی جنبشی را رهبری کرده‌اید که آخوندها و متحدانشان فکر می‌کردند آن‌را نابود کرده‌اند. جنبشی که اکنون به‌عنوان مشعل ایمان و امید برای مردم ایران می‌درخشد در مواجهه با یک رژیم استبدادی جنبش شما به‌تنها آلترناتیو دموکراتیک تبدیل شده است.

رژیم با کمک طرفداران مماشات به‌دنبال ایجاد آلترناتیوهای قلابی، مانند احیای شبح دیکتاتوری شاه و تلاش‌هایی برای تضعیف استقلال و عزم و ارادهٔ شما بوده است، اما با این‌حال آنها شکست‌خورده‌اند. آنها ظرفیت شما را دست‌کم گرفتند.

امروز همهٔ ما در اینجا جمع شده‌ایم تا حضور شما همان زن پر نشاط را گرامی بداریم که در برابر یک باند فاسد و جنایتکار دیوانه و خون‌خوار ایستاده است فانوسی از ایمان و امید در تاریک‌ترین زمانها.

دوستان عزیز پارلمانی از اروپا، از ایالات‌متحده، شخصیت‌های محبوب و شناخته‌شده از سراسر جهان، مریم عزیز،

چه روز بزرگی است امروز. روزی پر از امید، عزم و اراده و روحیهٔ تسلیم‌ناپذیر پایداری. به‌من اجازه بدهید سخنانم را با تبریک صمیمانهٔ خود به‌مریم شروع کنم که نماد واقعی شجاعت و فداکاری تزلزل‌ناپذیر است. احتمالاً بسیاری از شما نمی‌دانید، اما ۲۰سال پیش، در مواجهه با معاملهٔ شرم‌آور با آخوندها، تلاشی برای به‌سکوت‌کشاندن مریم، درهم شکستن جنبشی که او نمایندگی می‌کند و ساختن پرونده‌های قضایی بدخواهانه مملو از اتهامات بی‌اساس و اتهامات جعلی صورت گرفت. ۲۰سال پیش تا آنجا پیش رفتند که مریم را دستگیر کردند. جهان آن روز را در ۲۰سال پیش به‌خوبی به‌یاد می‌آورد. سوم ژوئیه بود و مریم در همین خیابان‌ها در اینجا در اورسور اواز، با استقبال هزاران حامی، ظاهر شد، اما هم‌چنین با سنگینی درد و زخم‌هایی که بر شما، مریم و مردمتان وارد شده بود.

به‌اعتقاد من این لحظه، نشانگر آغاز سفری جدید بود، سفری که نیازمند تلاش‌های بی‌وقفه و فداکاریهای غیرقابل درک بود. اما امسال برای برگزاری این رویداد، مقاومت ایران دوباره با موانع بزرگی روبه‌رو شد. رژیم از فرانسه خواسته است، همان‌طور که میشل آلیو ماری می‌گفت، از کشور آزادی، دموکراسی، حقوق‌بشر، از این دولت خواست تا از برگزاری این مراسم جلوگیری کند و دولت، تسلیم خواسته‌های رژیم ایران شد. چه‌قدر شرم‌آور! برای من هیچ توضیحی جز باج‌خواهی وجود ندارد. اما این فقط فشار بر دولت فرانسه نبود. برخی دیگر سعی کردند به‌مقامات کشور متبوع خود توصیه کنند که به‌بهانهٔ نگرانی‌های امنیتی در این مراسم شرکت نکنند. همهٔ ما می‌توانیم شاهد فشاری باشیم که بر تک‌تک ما برای لغو شرکت در برنامهٔ امروز وجود دارد. اما امروز اینجا ایستاده‌ایم، قوی‌تر از همیشه، متحد در پیگیری عدالت و آزادی و حمایت از شما، مریم.

در طول دو دههٔ گذشته شما مسیر بازسازی جنبشی را رهبری کرده‌اید که آخوندها و متحدانشان فکر می‌کردند آن‌را نابود کرده‌اند؛ جنبشی که اکنون به‌عنوان مشعل ایمان، و من موافقم که این ایمان است، و امید برای مردم ایران می‌درخشد. در مواجهه با یک رژیم استبدادی، جنبش شما به‌تنها آلترناتیو دموکراتیک تبدیل شده است، تنها جنبش که در تعهد خود به‌آزادی و دموکراسی ثابت‌قدم است. سایرین همه محو شده‌اند و از بین رفته‌اند. شما تنها جنبشی هستید که باقی مانده است. بله، این ۲۰سال مملو از لحظات پیروزی بوده است. ما برخی از آنها را با هم جشن گرفته‌ایم، هم‌چنین در مورد مصیبت‌ها. هر قدم رو به‌جلو با درد و رنجی بسیار همراه بوده است. با این همه، شما، مریم، مصمم باقی مانده‌اید و از تسلیم شدن زیر فشار استبداد خودداری کرده‌اید. فداکاری شما برای آرمان، الهام‌بخش بی‌شماری از دیگران و همهٔ ما در اینجاست. و شعله‌یی را در قلب همهٔ ما برافروخته است که از این به‌بعد هرگز خاموش نخواهد شد. اما نسل‌های جدید نیز به‌شما پیوسته‌اند، به‌ویژه زنان جوان شجاع ایرانی، مانند کسانی که پس از مرگ تراژیک مهسا امینیمی‌جنگند. و باید تأکید کنم که مبارزه آنها فقط یک مبارزه برای حقوق زنان نیست. فقط مربوط به‌زنان نیست. البته در مورد زنان هست، اما فقط در مورد زنان نیست. این در مورد کرامت انسانی برای مردان و زنان به‌طور یکسان است. و همهٔ این نسل‌های جدید برای برنامهٔ سیاسی ۱۰ماده‌یی شما می‌جنگند، برای یک ایران مبتنی بر جدایی دین و دولت، دموکراتیک و غیراتمی. و از آن به‌عنوان یک فریاد در خیابانهای تهران و شهرهای دیگر در سراسر ایران و خارج از ایران استقبال کرده‌اند، مانند آنچه امروز در پاریس دیدیم. اما فراموش نکنیم که چالشهایی که در دوره‌های اخیر با آن روبه‌رو بوده‌ایم سخت بوده است. رژیم، با کمک طرفداران مماشات، به‌دنبال ایجاد آلترناتیوهای قلابی، مانند احیای شبح دیکتاتوری شاه و تلاش‌هایی برای تضعیف استقلال و عزم و ارادهٔ شما بوده است. آنها برای از بین‌بردن پیشرفت شما، از چندین و چند و انواع ترفندهای ممکن، حتی حملات تروریستی استفاده کرده‌اند. اما با این‌حال، آنها شکست‌خورده‌اند، زیرا قدرت و عزم کسانی را که از عدالت دفاع می‌کنند، دست‌کم گرفته‌اند؛ و شما را دست‌کم گرفتند چون شما یک زن هستید. آنها ظرفیت شما را دست‌کم گرفتند. در چند هفتهٔ گذشته شاهد حمله دیگری به‌تلاش‌های شما بوده‌ایم. آخوندها به‌دیپلماسی گروگان‌گیری و باج‌خواهی متوسل شدند، در حالی‌که غرب متأسفانه بار دیگر تسلیم خواسته‌های رژیم ایران شد. اما نه عزم شما را شکست و نه عزم ما را. ما امروز اینجا ایستاده‌ایم بی‌باک و قوی‌تر و آمادهٔ رویارویی با هر چالشی که پیش رو باشد هستیم. مریم، شما به‌ما نشان دادید که چه‌طور باید یک رهبر واقعی بود؛ فانوسی از ایمان و امید در تاریک‌ترین زمانها. امروز همهٔ ما در اینجا جمع شده‌ایم تا حضور شما، همان زن پر نشاط را گرامی بداریم که در برابر یک باند فاسد و جنایتکار از مردان پیر، دیوانه و خون‌خوار ایستاده است. ما در دفاع از شما آمده‌ایم تا شما را گرامی بداریم، روح تزلزل‌ناپذیر شما، تلاش خستگی‌ناپذیر شما را درک کنیم و تعهد کامل خود را برای نبردهای پیش رو اعلام کنیم.

اجازه بدهید اشاره کنم، برای آن دسته از ما که از سال‌ها پیش دستان شما را گرفته‌ایم، این یک اجلاس باور نکردنی بوده است. و همهٔ ما می‌دانیم، ما آن‌را حس می‌کنیم، یقین احساسی ما به‌این حقیقت است که این جنبش، مقاومت ملی ایران، به‌لحظهٔ شتاب خود رسیده است. از این به‌بعد همه‌چیز خیلی سریع پیش می‌رود و ما باید آماده باشیم. زیرا قدرت اتحاد ما و استقامت روح ما طلوععصر جدیدی از ایران را رقم خواهد زد، آینده‌یی بدون آخوندها، آینده‌یی بدون دیکتاتوری، خشونت، جرثقال‌های دار و فساد و بدون ائتلافی در سراسر جهان که متشکل از فاسدترین افراد است. ولی ما با هم آینده‌یی را خواهیم ساخت، آینده‌یی از آزادی، دموکراسی، پیروزی روح انسانی و سخاوت. و ممنون از شما مریم، با شما، شعلهٔ امید در قلب همهٔ ما روشن خواهد ماند. متشکرم مریم.

کی‌یرا رودیک – نمایندهٔ پارلمان اوکراین و رهبر حزب هولوس:

غیر ممکنی وجود ندارد. هر کس تواناتر از آن چیزی است که دنیا از او انتظار دارد و در مورد خودش فکر می‌کند. به‌همین دلیل ملتها برای آزادی خود می‌جنگند و پیروز می‌شوند

مردم آزادهٔ ایران به‌شما درود می‌فرستم. درس‌هایی وجود دارد که در این مدت آموخته‌ایم و می‌خواهم آن درس‌ها را امروز با شما به اشتراک بگذارم. درس اول درس وحدت است. ما گواه زندهٔ این واقعیت هستیم که به‌تنهایی نمی‌توانید بجنگید؛ اما اگر دوستان قوی داشته باشید که در کنار شما ایستاده باشند و مایل به‌مبارزه برای هدف درست باشند، می‌توانید بجنگید و می‌توانید برنده شوید. و این‌چنین می‌توانم به‌شما بگویم ای ایرانیان آزاده، شما هم تنها نیستید؛ و همهٔ ما که امروز اینجا هستیم، گواه همین است. ما در یک جنگ مشترک هستیم، یک مبارزه حق‌طلبانه، مبارزه برای آزادی؛ و ما اینجا همه با هم هستیم، ما تنها نیستیم. درس دوم این است که آزادی رایگان به‌دست نمی‌آید. باید برای چیزی که به آن اعتقاد داری بجنگی و گاهی باید بهای آن‌را بپردازی. به‌راحتی می‌توان گفت، من به‌این و آن اعتقاد دارم، برای این و آن ارزش قائلم، اما زمانی فرا می‌رسد که باید قدم بردارید و تصمیم بگیرید که چه چیزی برای شما مهم است. آزادی و توانایی تعیین آینده خود، دموکراسی، همهٔ آن ارزش‌هایی که ما برای آنها می‌جنگیم و شما برای آنها می‌جنگید. و یک درس سوم وجود دارد، این‌که شر بدون مجازات همیشه باز می‌گردد. می‌توان فکر کرد که همهٔ ما آن‌را از تجربیات تاریخ می‌آموزیم، اما ظاهراً نیاموخته‌ایم، زیرا بارها و بارها و بارها تکرار می‌شود؛ و به‌همین دلیل بسیار حیاتی است که نه‌تنها از پیروزی در جنگ اطمینان حاصل کنیم، بلکه عدالت را برای همهٔ کسانی که از رژیم‌های استبدادی آسیب دیده‌اند برقرار کنیم. و درس چهارم درس صلح است. بسیاری از مردم می‌پرسند که آیا صلح امکان‌پذیر است؟ آیا راه‌حل دیپلماتیکی وجود دارد؟ و من با یک ایدهٔ ساده و مشخص سیاست‌مدار شدم. می‌خواستم کشورهای دموکراتیک آزادی بسازیم که در آن نسلبعدی، یعنی فرزندان ما، در انتخاب‌های خود آزاد باشند و بتوانند رویاهای خود را دنبال کنند. آنها نسلی خواهند بود که اوکراین جدید، قدرتمند و دموکراتیک را خواهند ساخت؛ و می‌دانید، اکنون این آرزو از ما سلب شده است، زیرا نسلی از کودکان داریم که اجساد را دیده‌اند، می‌دانند چگونه هنگام حمله هوایی عمل کنند، می‌دانند چگونه در یک پناهگاه بمب درس بخوانند و از والدین خود این سؤال دردناک را می‌پرسند که مامان، آیا ما اکنون پناهنده هستیم؟ و یک‌چیز خاص وجود دارد که ما مدیون آن بچه‌ها هستیم. آنها نباید دوباره در چنین جنگی مجبور باشند بجنگند. به‌همین دلیل ما یک‌بار و برای همیشه در جنگ پیروز خواهیم شد؛ و درس پنجم این است که غیرممکنی وجود ندارد. دوستان عزیز، ایرانیان آزاده، یادتان هست وقتی تهاجم همه‌جانبه شروع شد، خیلی‌ها باور نمی‌کردند که ما دو، سه روز بیشتر دوام بیاوریم. اما می‌دانید مهم‌ترین چیز چیست؟ این‌که ما به‌آن باور داشتیم و ما آمادهٔ نبرد بودیم، مهم نیست چه‌قدر جواب «نه» بشنویم، چه‌قدر ایده‌ها و همهٔ اهدافمان دیوانه‌وار به‌نظر برسند. ما می‌دانستیم که می‌توانیم این کار را انجام بدهیم؛ و هر بار که کسی به‌ما می‌گوید، شما نمی‌توانید این‌را به‌دست بیاورید، نمی‌توانید آن کار را بکنید، نمی‌توانید پیروزبشوید؛ می‌دانید پاسخ من چیست؟ به‌ماه نگاه کنید، به‌ما نگاه کنید. ما یک‌چیز را می‌دانیم و باز هم شاهد زندهٔ آن هستیم. این‌که هر کس تواناتر از آن چیزی است که دنیا از او انتظار دارد و از همه مهم‌تر این‌که تو تواناتر از آن چیزی هستی که در مورد خودت فکر می‌کنی. به‌همین دلیل ملتها برای آزادی خود می‌جنگند. به‌همین دلیل ملتها پیروز می‌شوند. به‌همین دلیل ما می‌بینیم که اتفاقات غیرممکن واقع می‌شوند. اوکراین پیروز خواهد شد. آزادی پیروز خواهد شد. دموکراسی پیروز خواهد شد؛ و ایران آزاد پیروز خواهد شد. با تشکر و سرفرازی از آن اوکراین.