طی روزهای گذشته شاهد بوده ایم که دیکتاتوری درمانده آخوندی در اقدامی ابلهانه علیه کره جنوبی بدلیل عدم پرداخت دلارهای بلوکه شده خود دست به یک شکایت بین‌المللی زده است.
سخن از قریب ۷میلیارد دلار می باشد که کره جنوبی بدلیل وجود تحریم‌ها علیه رژیم آخوندی از پرداخت آن به صندوق ورشکسته خامنه ای خودداری نموده است.
این اقدام درحالی است که بنابرداده‌های قطره‌ای از سوی حکومت ، کاخ سفید پیشتر موافقت اصولی خود را برای انتقال این حجم از داریی های رژیم به صندوق سازمان ملل متحد، با هدف کنترل و صیانت از خرج و مخارج برای مصارف « انساندوستانه » و « غیر تحریمی » اعلام کرده بود.
منابع دیپلماتیک براین باور هستند که به یقین این قدم از سوی دولت آخوند جلاد ابراهیم رئیسی نشان از وجود مجموعه ای از بحران ها میان طرفین بویژه درخصوص مذاکرات بظاهر مخفی میان ایالات متحده و رژیم آخوندی را دارند.
دراین رابطه یک رسانه حکومتی ضمن اعتراف به سیاست اعمال فشار بر آمریکا می‌نویسد: « در چنین وضعیتی این سوال مطرح می‌شود که این اقدام در شرایط کنونی چه معنایی دارد؟ آیا به منزله شکست مذاکرات است؟ یا اینکه مذاکرات دچار پیچیدگی‌ها و چالش‌هایی شده که ایران قصد دارد با طرح چنین شکایتی به عنوان یک اهرم در روند مذاکرات اعمال فشار کرده و نتایج بهتری را دریافت کند. مخاطب شکایت حقوقی ایران هرچند به‌صورت غیرمستقیم، اما مستقیما ایالات متحده آمریکا است». ( سایت حکومتی دنیای اقتصاد ۹مرداد ۱۴۰۲)
بدین سان دیکتاتوری ولی فقیه خواسته یا ناخواسته به واقعیتی بنام وجود بن بست میان طرفین اعتراف نموده است. دراین راستا نیز خامنه ای کودک کش دو سیاست موازی را به پیش می‌برد.
نخست دستیابی هرچه سریعتر از طریق مراجع بین‌المللی به دلارهای بلوکه شده و دیگری فشار بر دولت کنونی در کاخ سفید بویژه در دوران کارزار انتخاباتی.
بیدن سان ارزیابی ها در بیت خامنه ای برآن هستند که طی یکسال آینده و با ورود آمریکا به دوران انتخاباتی، پاشنه آشیل حزب حاکم به مثابه طرف مذاکره کننده، همان اعمال فشار با هدف باجگیری می باشد.
این گزارش دراین رابطه اعتراف کرده است: « در واقع از دید تهران کف این مساله می‌تواند طرح شکایت باشد و سقف آن تنش‌های بیشتر که به نفع منافع آمریکا در منطقه نخواهد بود. این وضعیت باعث می‌شود که آمریکایی‌ها این نشانه را دریافت کنند که تا حدی در فرآیند مذاکره برای آزادسازی اموال تعجیل کنند».
واقعیت دیگر در این میان آن است که خامنه ای بدلیل هزینه های سنگینی اتمی، موشکی، پهپادی، نظامی و امنیتی نیاز شدیدی به دلار و درآمدهای باد آورده دارد. وی که اکنون طعم شیرین آزادی ۳ میلیارد دلار پول های بلوکه شده در عراق را چشیده است ، سیاست راهبردی نظام را بر پایه « گرونگان گیری با هدف باجگیری و معاوضعه آنان با « دلار» بنا نهاده است.
گزارش فوق با اشاره به سیاست گروگانگیری رژیم و اهداف آن می‌افزاید : « سناریوی دوم که به نظر می‌رسد سناریوی واقع‌بینانه‌تری باشد، پیچیده شدن مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا به دلیل تاثیر متغیرهای بیرونی است که در یک هفته گذشته بر سر قرار گرفتن نام نفر چهارم به لیست مبادله زندانیان از سوی آمریکا با وقفه مواجه شده است. همچنین فشارهای کنگره آمریکا و هشدارهای آن درخصوص هرگونه توافق یا تفاهم با ایران که باید به تایید سنا برسد هم باعث شده تا تهران و واشنگتن از هدف‌گذاری خود که نوعی توافق کمتر به قصد مدیریت تنش‌ها بوده دور شوند».
پیشتر نیز پاسدار امیرعبداللهیان، وزیر خارجه در دیکتاتوری ولی فقیه از این سیاست با جملاتی مانند « حسن نیت» از سوی طرف مقابل سخن رانده بود.
وی دراین رابطه گفته است : « آمریکا برای نشان دادن حسن نیت ۱۰ میلیارد دلار از اموال بلوکه شده ایران را آزاد کند (سایت صدای آمریکا ۱۱ مهر ۱۴۰۰)
