تنها کمتز از سه هفته مانده به سالروز قیام در شهریورماه گذشته و به تبع آن اوجگیری خیز ملی برای سرنگونی کلیت نظام آخوندی، شاهد هستیم که خامنهای کودک کش کمربندهای امنیتی حکومت هر چه محکمتر نموده است.
سخن از اوجگیری سرکوب، دستگیریهای کور، حذف دگراندیشان و سربه نیست نمودنهای قهری، تمهیدات و مجازاتهای سنگین علیه دانشجویان، اساتید، معلمان، افزایش آمار اعدامها و یا صدور احکام زندان و تبعید میباشد که طی دو ماه گذشته روند بیسابقهیی به خود گرفته است.
برای نمونه دبیرخانه شورای ملی مقاومت در تازهترین روشنگری از «۵۶ اعدام جنایتکارانه» تنها طی ماه جاری در ایران خبر داده است.
همچنین باید به فشارهای سیستماتیک بر دانشجویان آزاده در آغاز سال تحصیلی اشاره نمود که به یقین ترجمان هراس رژیم آخوندی از باز شدن مدارس عالی و دانشگاهها و به تبع آن شعلهور شدن اعتراضات دانشجویی میباشد. در این راستا نیز بیشترین فشارها و تضعیقات علیه دانشجویان دختر بهویژه در خوابگاهها گزارششدهاند.
«محدویت تردد» و یا «ثبت ورود و خروج» دانشجویان از خوابگاهها، ضبط کارت های دانشجویی، تشکیل پروندههای انضباطی، ستارهدار نمودن دانشجویان، صدور احکام فلهای اخراج و ممنوع الورود نمودن دانشجویان معترض که بتازگی از سوی کانال «قیام تا سرنگونی» انتشار یافته، تنها گوشهیی از تمهیدات سرکوبگرانه در این زمینه میباشند.
مضافا بر این نکات نیز باید به ابعاد فشار و دستگیری خانوادههای شهدای قیام، مفقود الاثر شدن آنان، احضار به مراکز امنیتی، اطلاعاتی و یا سپاه مردم کش پاسداران، فشارهای غیرانسانی برای جلوگیری از مراسم سالروز عزیزانشان، فشارهای معیشتی، تردد و یا شغلی و زندگی آنان اشاره نمود که تماماً آن روی سکه سیاستهای تدافعی حاکمیت را به نمایش میگذارد.
ابعاد این وضعیت اکنون بحدی است که سازمان عفو بینالملل ضمن کشیدن آژیر خطر از جمله اعلام کرده است: «پژوهش همچنین نشان میدهد که مقامات جمهوری اسلامی در ادامه روند آزار و اذیت، با ترفندهای شومی «خانواده قربانیان» را نیز در معرض دستگیریها و بازداشتهای خودسرانه، و محدودیتهای ظالمانه برای تجمع در گورستان قرار دادهاند». «سایت مجاهدین خلق ۳۰ مرداد ۱۴۰۲)
این روند نشان از وحشت شدید رژیم از جامعه دردمند ایران میباشد که از فردای شروع قیامها اکنون به کابوسی مرگبار برای خامنهای کودک کش تبدیل گردیده است. تمامی علائم و نشانهها سخن ازبرهم خوردن تعادل و سیستم عصبی در ارگانهای امنیتی، سپاه و نیروی انتظامی رژیم آخوندی را دارند.
کافی است تا در این رابطه سری به رسانهها و یا هارت و پورتهای فرماندهان سپاه مردمکش، نمایندگان خامنهای در نمایشات جمعه و یا آخوند جلاد ابراهیم رئیسی و آخوند دژخیم اژهای زده تا بدین سان به عمق وحشت از جامعه و نیز ابعاد مقاومتهای مردمی، بهتر پی برده شود.
پاسدار لمپن، رادان سرکرده نیروی انتظامی رژیم که بهدلیل سرکوب، شکنجه و ابعاد خونریزی در لیست سیاه بینالمللی قرار دارد، در تازهترین نمونه وحشت حکومت از معترضان را با این جملات به بیرون ساطع کرده است.
وی خطاب به تودههای دردمند هشدار میدهد: «از روی ناقضان امنیت (نظام) رد میشویم».
وی سپس به گوشهیی از ابعاد مقاومتهای مردمی علیه نیروهای سرکوبگر رژیم اعتراف کرده و میافزاید: «طی امسال ۴۰ نفر از نیروهای ما» کشته شدهاند.