خانم مریم رجوی :
گزارش تکان‌دهنده عفو بین‌الملل در مورد تعرض، تجاوز و شکنجه‌های جنسی علیه زندانیان قیام، از زن و مرد و دختر و پسر در سنین مختلف وجدان بشریت را جریحه‌دار می‌کند.
این مصداق بارز دیگری از جنایت علیه بشریت است که در ۴۴سال گذشته رژیم ایران و سردمدارانش مستمرا مرتکب آن شده‌اند.
این رژیم وحشی و قرون وسطایی باید از جامعه جهانی طرد و از سازمان ملل اخراج شود، پرونده جنایاتش به شورای امنیت ارجاع شود و سردمداران آن به‌ویژه خامنه‌ای، رئیسی، اژه‌ای و سرکردگان سپاه در برابر عدالت قرار گیرند.
سکوت و بی‌عملی در برابر چنین رژیمی خنجر به حقوق بشر و ارزش‌های جهان شمولی است که بشریت معاصر میلیون‌ها قربانی برای دست‌یابی به آنها داده است.
گزارش تکان‌دهنده عفو بین‌الملل درباره جنایات ضدانسانی
حکومت آخوندی در جریان قیام سراسری ۱۴۰۱
سازمان عفو بین‌المللی در گزارشی ۱۲۰ صفحه‌یی که روز چهارشنبه درباره سرکوب وحشیانه علیه زنان دستگیر شده در جریان قیام ۱۴۰۱ موارد متعددی از تعرض و شکنجه‌های ضدانسانی به همراه مستندات آنها را منتشر کرد.
در این گزارش آمده است که نیروهای اطلاعاتی و امنیتی، اقدامات هولناکی از تعرض فردی و گروهی علیه زنان، مردان و کودکانی که در جریان قیام دستگیر شده بودند، انجام داند. در میان دستگیر شدگان کودکان ۱۲ ساله هم دیده می‌شوند.
بر اساس این گزارش، مأموران و شکنجه‌گران رژیم از مجازات به‌خاطر شکنجه‌های وحشیانه مصون هستند و دادستانها و قضات با نادیده گرفتن و پنهان کردن شکایات آسیب‌دیدگان و استفاده از «اعترافات» آلوده به شکنجه برای محاکمه و محکوم کردن آسیب‌دیدگان به زندان یا اعدام، با اعمال شکنجه همدستی کرده‌اند.
در گزارش جدید عفو بین‌الملل آمده است، تا به امروز، هیچ مقام مسئولی به‌خاطر مصادیق تعرض به زندانیان، تحت تعقیب قضایی یا محاکمه قرار نگرفته است. در فقدان چشم‌اندازی برای عدالت در داخل ایران، عفو بین‌الملل از سایر دولتها می‌خواهد که بر اساس اصل صلاحیت قضایی جهانی و با هدف صدور حکم‌های بازداشت بین‌المللی، تحقیقات کیفری را در کشورهای خود علیه افراد مظنون به ارتکاب جرم آغاز کنند.
عفو بین‌الملل در گزارش خود درباره شکنجه‌ها و جنایات ضدانسانی علیه دستگیر شدگان قیام ۱۴۰۱ توضیح می‌دهد که در جریان این تحقیق، عفو بین‌الملل، پرونده ۴۵ معترض آسیب‌دیده شکنجه‌ها و تعرضهای به زندانیان را به تفصیل مستندسازی کرده و هم‌چنین روایاتی را گردآوری کرده که نشان می‌دهد موارد مستندسازی شده، بخشی از یک الگوی گسترده‌تر هستند.
گزارش عفو بین‌الملل حاکیست که در میان ۲۶ شهادت تکان‌دهنده‌ای که از آزار زندانیان منتشر شده، روایت ۱۲ مرد قربانی تعرضها و ۷ کودک زیر سن ۱۸ سال دیده می‌شود که در مقایسه با موج‌های اعتراضی قبلی، «افزایش نگران‌کننده‌ای» در استفاده از تعرضهای وحشیانه در بازداشتگاهها دیده شده است. هدف از این شکنجه‌ها «القای ترس و وارد کردن ضربه‌های روحی پایدار» به زندانیان بوده تا آنها را از شرکت در تظاهرات آتی یا سایر اقدامات اعتراضی بازدارد. بیشتر قربانیان پس از بازداشت آسیب‌های جسمی و روانی متحمل شده‌اند و برخی به همین خاطر تمایل به خودکشی را از خود نشان داده‌اند. مادر یک دانش‌آموز دبیرستانی به عفو بین‌الملل گفت پسرش در حین بازداشت «دو بار سعی کرده بود به زندگی خود پایان دهد.
گزارش عفو بین‌الملل می‌افزاید: اعمال غیرانسانی و شکنجه‌ها در بازداشتگاهها، ون‌های پلیس و هم‌چنین در مدارس یا ساختمانهای مسکونی که به‌طور غیرقانونی به‌عنوان محل بازداشت مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند» انجام می‌شده است. در این گزارش از قول یک زن جوان آمده که او توسط سپاه پاسداران داخل یک ون انداخته شده و سپس به مدت دو ماه در بازداشتگاه یک گروه شبه‌نظامی تحت حبس قرار گرفته و شکنجه شده است. قربانیان عاملان این شکنجه‌ها را اعضای سپاه پاسداران، نیروی شبه‌نظامی بسیج، وزارت اطلاعات و هم‌چنین عوامل شاخه‌های مختلف نیروی انتظامی شناسایی کرده‌اند.
یکی از شاهدان می‌گوید: مأموران همه ما را با مشت و لگد و باتون و شلنگ کتک زدند. خیلی از ما مجروح شدیم. بینی و دندان یک زن شکسته بود... مأموران، ما بازداشت شدگان مرد را تهدید می‌کردند که اعضای خانواده‌هایشان را مورد تعرض قرار خواهند داد. همه زنان دستگیر شده مورد تعرض مأموران قرار می‌گرفتند.
در گزارش عفو بین‌الملل گفته شده که ترس از طرد شدن باعث شده تا هم‌چنان برخی از قربانیان درباره تجربه شکنجه‌های وحشیانه‌شان توسط مأموران سکوت کنند و به همین خاطر برآورد می‌شود تعداد زندانیان ایرانی در جریان اعتراضات بسیار بیشتر از موارد ثبت شده در گزارش باشد.
(عفو بین‌الملل ۱۵آذر)
