نقش رهبری‌کننده زنان در مقاومت شرط ضروری آزادی
خانم رئیس، نمایندگان محترم، دوستان عزیز!
به همه شما درود می‌فرستم.
ابتدا اجازه بدهید پیام زنان مقاوم زندانی و زنان به‌پاخاسته را برسانم. پیام آن‌ها این است: ما زنان زندانی در زندان اوین ، با اعتقاد راسخ و بدون ذره‌یی ترس، فریاد می‌زنیم که: جلاد ما سرنگونت می‌کنیم.
زنان شورشگر در سراسر ایران رژیم را به چالش می‌کشند و می‌گویند: ما کابوس شما هستیم و بدانید که سرنگون خواهید شد.
بسیاری در جهان ایران را بیشتر با بنیادگرایی و جنگ‌طلبی ، تروریسم و جنایت‌هایی که آخوندهای حاکم مرتکب شده‌اند، شناخته‌اند.
اما نیروی دیگری وجود دارد که در حال ساختن آینده ایران است. این نیرو مقاومت مردم ایران است در قلب این جنبش مبارزات و فداکاری‌های زنان ایران قرار دارد.
از شرایط سخت زنان ایران گزارش‌های بسیاری منتشر می‌شود از جمله سنگسار، تبعیض‌های خشن، قوانین سرکوبگرانه، مشارکت اقتصادی اندک، حجاب اجباری ، ازدواج اجباری دختر‌بچه‌ها، و بسیاری سرکوب‌های دیگر.
آخوندها الگوی دهشتناکی از زن‌ستیزی را برقرار کرده‌اند و آن را به تمام کشورهای مسلمان صادر کرده‌اند.
همان‌طور که جنگ و تروریسم را صادر کرده‌اند.
واقعیت مهم‌تر مقاومت زنان به‌پاخاسته در مقابل چنین رژیمی است. مقاومت زنان ایران نمونه چشمگیری در تاریخ معاصر است. در ۴۵ سال گذشته ده‌ها هزار زن برای آزادی مردم‌شان شکنجه یا اعدام شده‌اند. حضور زنان در صف مقدم قیام‌ها که جهان در سال ۱۴۰۱ مشاهده کرد، چنین سابقه‌یی دارد.
با همین پشتوانه زنان پیشتاز توانسته‌اند هدایت یک مقاومت سازمان‌یافته را در داخل و خارج ایران به دست بگیرند، که هرگونه دیکتاتوری چه سلطنتی و چه آخوندی را رد می‌کند
این تحول حاکی از یک جابه‌جایی عمیق فرهنگی و اجتماعی در بطن جامعه ایران است که قطعا بر آینده ایران و جوامع مسلمان اثر عمیق دارد.
رهبری زنان یک استراتژی نو برای تغییر مناسبات جوامع مدرن برای مقابله با فساد و فقر و ویرانگری محیط زیست و برای فعال کردن ظرفیت‌ها و انرژی‌های راکد جوامع برای جهش به‌پیش است.
ظهور زنان مبارز و نقش رهبری‌کننده آنان در مقاومت به‌مثابه شرط ضروری برای آزادی تمام ایرانیان از حاکمیت استبداد و بنیادگرایی است.
در جامعه‌یی که زنان به آزادی‌ها و حقوق برابر دست یافته باشند، اجبار مذهبی نمی‌تواند اعمال شود. ما معتقدیم زنان پیشتاز سرانجام دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران را شکست می‌دهند. مشارکت فعال و برابر زنان در رهبری سیاسی لازمه دموکراسی است.
با گسترش جنگ فاجعه‌‌بار در خاورمیانه، همه به‌چشم می‌بینند که منشأ جنگ و تروریسم در تهران است. در شش ماه گذشته خامنه‌ای سردمدار رژیم، بارها از گروه‌های نیابتی‌اش در منطقه به‌خاطر ادامه این جنگ ستایش کرده است. او می‌خواهد با دامن زدن به جنگ و کشتار، راهی برای خروج از بحرانی پیدا کند که با قیام مردم ایران برای رژیم‌اش ایجاد شده است.
نارضایتی انفجاری جامعه، تهدید اصلی رژیم است. دراثر این نارضایتی انتخابات اخیر به یک رسوایی بزرگ برای خامنه‌ای تبدیل شد. این پایین‌ترین میزان مشارکت در تاریخ حاکمیت آخوندها بود. طبق آمار رسمی کسانی که در تهران به مجلس راه یافته‌اند، حداکثر ۷درصد آرای واجدان رای را به‌خود اختصاص داده‌اند. مشارکت واقعی از این هم کمتر است.
برای سال‌ها، دولت‌های غرب تلاش کردند با امتیاز دادن، این رژیم را مهار کنند. اگرچه آخوندها نه تنها امتیازها را قبول کردند، بلکه هم‌چنین آن‌ها را برای گسترش برنامه اتمی و موشکی خود و سوخت رساندن به درگیری‌ها در سراسر خاورمیانه استفاده کردند.
پس سوال این است که راه حل واقعی چیست؟ راه حل، به‌رسمیت شناختن مبارزه مردم ایران برای سرنگونی این رژیم است.
در کانون این مقاومت، زنان ایرانی به‌عنوان نیروی تغییر عمل می‌کنند. امسال در روز جهانی زن ، ۴۰۰ شخصیت سیاسی و مدافع حقوق زنان از جمله بسیاری از قانون‌گذاران از زنان سراسر جهان در بیانیه‌یی تأکید کردند: «این وظیفه ما است که در همبستگی با زنان شجاع ایران و خواست آن‌ها برای تغییر رژیم و برقراری دموکراسی، برابری زن و مرد و عدالت بایستیم».
این بیانیه الگوی یک سیاست صحیح است. حمایت از مقاومت مردم ایران و در کانون آن زنان به‌پاخاسته، یک راه حل واقعی است.
پلاتفرم ما برای آینده ایران از یک جمهوری دموکراتیک بر اساس جدایی دین و دولت ، برابری زن و مرد، لغو حکم اعدام و خودمختاری ملیت‌ها دفاع می‌کند و یک ایران غیراتمی .
شورای ملی مقاومت ایران در سال ۱۳۶۶، طرحی درباره آزادی‌ها و حقوق زنان را تصویب کرد که از جمله حقوق زیر را برای زنان تضمین می‌کند:
• لغو کلیه تبعیض‌های سرکوبگرانه رژیم آخوندها درباره زنان
• پایبندی به‌تمامی آزادی‌ها و حقوق زنان
• تساوی کامل حقوق اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و اقتصادی زن و مرد.
• حق انتخاب کردن و انتخاب شدن در تمامی گزینش‌ها
• آزادی لباس و پوشش
• تصدی هر مقام، ازجمله ریاست جمهوری، رهبری سیاسی و قضاوت.
بار دیگر از شما تشکر می‌کنم.
