حضورت جاودانی باد!
چراغ من نمی‌سوزد
در این ظلمت‌سرایِ غرق در غربت
دریغ از من مدار امشب
فروغ چشم بیدارت
حضورت جاودانی باد
و شوق وُ بی‌قراری های چشمانم!
بخوان در گوش من آواز بیداری
بیا وُ هُد‌هُدی کن باز
به بال خسته و فرسوده ام این بار
ببخش ای نازنین پرواز
مرا با خود ببر تا صبح،
تا خورشید
ببر تا آشیانِ حضرت سیمرغ
ببر تا عشق، آزادی!
جمشید پیمان ۲۰۲۴/۰۶/۱۹
