کهکشان مقاومت ایران ۱۴۰۳

تظاهرات هموطنان در برلین

و اجلاس جهانی سه روزهٔ ایران آزاد در پاریس

۹ تا ۱۱ تیر

سخنرانی میشل آلیو ماری – وزیر ارشد دولت فرانسه (۲۰۱۱)

لورا باکول- مدیر کنفرانسها و مجری برنامه‌های تلویزیونی ـ انگلستان

مهمانان گرامی، اکنون بسیار خوشحالم که مقام بعدی را معرفی کنم. با یک سابقه برجسته حرفه‌یی در سیاست فرانسه. او مسئولیتهای متعددی به‌عنوان وزیر ارشد برعهده داشته است، از جمله وزیر دفاع و وزیر امور خارجه، و زمینه‌های جدیدی برای حضور زنان در دولت ایجاد کرده است. مشارکت‌های او در سیاست ملی و بین‌المللی قابل توجه و فراگیر بوده است. حمایت مستمر او از خانم مریم رجوی و جنبش مقاومت ایران نشان‌دهنده بینش هدایت کننده و گسترده اوست. میشل آلیو ماری

میشل آلیو ماری

ما هرگز نباید فراموش کنیم از کسانی باید حمایت کنیم که می‌جنگند

تا سرانجام آنچه را که همه ما در اینجا داریم به‌دست آورند

تروریسم و سیاست گروگانگیری نشانه ضعف این رژیم است

خانم مریم رجوی شما با برنامه ده ماده‌ای راهی را باز کردید که امید آفرین است

برنامه ۱۰ ماده‌یی شما نه تنها ارزش‌های جهان غرب

بلکه ارزش‌های لازم برای صلح و رفاه در جهان را با خود دارد

میشل آلیوماری ـ وزیر ارشد دولت فرانسه (۲۰۱۱)

خانم رئیس‌جمهور، مریم رجوی عزیز، نخست‌وزیران، وزرا، نمایندگان مجلس، میهمانان محترم و مهم‌تر از همه دوستان ایرانی عزیز، خوشحالم که دوباره با شما دیدار می‌کنم و خوشحالم که امروز دوباره در کنار مریم رجوی هستیم، تا به او نسبت به دوستی‌مان اطمینان بدهیم، برای اطمینان دادن به او نسبت به حمایت ما و تحسین ما. مریم رجوی امسال دو شهر نمادین را انتخاب کرده است، پاریس و برلین. دو شهر نمادین مقاومت در طول جنگ جهانی دوم. بنابراین، امسال که دوباره همدیگر را می‌بینیم، مریم رجوی عزیز، متأسفانه وضعیت بین‌المللی مانند وضعیت داخلی ایران بهتر نشده است. اما آنچه مهم است این است که به خودتان بگویید وقتی یک زمینه منفی است، وقتی مشکلاتی وجود دارد، زمانی که عدم قطعیت وجود دارد، دقیقاً همان لحظه‌یی است که شما باید در اعتقادات خود قوی باشید، این همان لحظه‌یی است که ما باید استوار باشیم، لحظه‌ای است که باید متحد باشیم، زیرا این‌گونه بر مشکلات غلبه می‌کنیم و این‌گونه است که در نهایت پیروز می‌شویم و باعث می‌شویم ایده‌هایمان پیروز شوند.

و شما مریم رجوی، از روزی که من با شما آشنا شدم، می‌دانم که چقدر بر سر ایده‌هایی قاطع هستید که هم اعتقادات شما هستند و هم آن چیزی که ضروری است. ما به‌خوبی می‌دانیم، برای آزادی مردم، این چیزی است که لازم است. برای این‌که ایران دوباره به کشوری بزرگ تبدیل شود، کشوری که نقش خود را دارد، نقش خود را در تعادل خاورمیانه ایفا می‌کند، اما فراتر از آن، نقش خود را برای صلح ایفا می‌کند. پس این درست است، درست است که امروز باید با خود بگوییم به‌واقع امسال در ایران اوضاع رو به‌وخامت است. اما در عین‌حال ما به‌وضوح می‌بینیم که وقتی وضعیت از نظر آزادی‌ها یا حقوق‌بشر بدتر می‌شود، این خود رژیم است که شکنندگی‌اش را نشان می‌دهد، این رژیم است که در حال فروپاشی است، زیرا در مقابل خود، نه تنها کسانی را که مقاومت می‌کنند متحد می‌کند، بلکه در نهایت، بیشتر و بیشتر کسانی را دچار تردید می‌کند که تا به‌حال می‌گفتند این رژیم به‌نحوی آرامش و ثبات به ارمغان می‌آورد. این‌طور نیست، ما آن‌را می‌بینیم و بیشتر و بیشتر آن‌را می‌بینیم. اعدامها در ایران از سال گذشته تا امسال ۴۸درصد افزایش یافته است. این چیزی است که باید به‌خاطر بسپارید. مردم نمی‌توانند آنچه را که فکر می‌کنند بیان کنند، اگر دقیقاً با آنچه آخوندها می‌خواهند مطابقت نداشته باشد. ما تظاهراتهایی را می‌بینیم که به‌طور خونین سرکوب می‌شوند، تظاهراتهایی که در آن پیر یا جوان و زنان و کودکان کشته می‌شوند، زیرا این رژیمی است که نمی‌تواند مخالفت را تحمل کند. بنابراین بله، در عین‌حال، می‌بینیم که این مانع از آن نمی‌شود که تعداد هر چه بیشتری از مردان و زنان ایرانی، با به‌خطر انداختن جان خود، بایستند و بگویند که اعتقادات ما قوی‌تر از خواست ما برای زندگی است، مهم نیست که چگونه. در واقع، اینها مردان و زنان و کودکانی هستند که باید تحسین کنیم و باید از آنها حمایت کنیم.

ما به‌وضوح می‌بینیم که روزنامه‌نگاران، می‌بینیم که حتی نوازندگان، به‌دلیل این‌که (با رژیم) همراه نمی‌شوند، تحت تعقیب قرار می‌گیرند. زندانی می‌شوند یا حتی ناپدید می‌شوند. ما می‌بینیم که زنان، حتی فارغ‌التحصیلان دانشگاه، از این منع می‌شوند که بتوانند افکار خودشان را ابراز کنند یا برخی از حرفه‌ها را انجام بدهند و اصلاً بتوانند آن‌طور که می‌خواهند زندگی کنند، آن‌طور که می‌خواهند ورزش کنند و بیرون بروند.

ما هرگز نباید فراموش کنیم که از کسانی حمایت کنیم که می‌جنگند تا سرانجام آنچه را که همه ما در اینجا داریم به‌دست آورند.

و فراموش نمی‌کنم، وقتی این آزادی را داریم که برای ما خانم‌ها فرصت بزرگی است، برای ما یک وظیفه ایجاد می‌کند، وظیفه عمل‌کردن، تا دیگران هم از همین کار الهام ببرند. این‌گونه است که ما دنیای عادلانه‌یی خواهیم ساخت، ما در همه‌جا به زنان نیاز داریم، ایران به زنان خود نیاز دارد. آنچه امروزه سازمانها و تعدادی از کشورهای بزرگ به‌شدت آن‌را محکوم می‌کنند، ایرانیان هر روز آن‌را تجربه می‌کنند.

آنها هر روز بیشتر اعتراض می‌کنند، رژیم روز به‌روز ضعیف‌تر می‌شود و این چیزی است که امروز باید بر آن پافشاری کنیم و این چیزی است که باید آن‌را تقویت کنیم. این امر بیش از پیش ضروری است، زیرا اقدامات منفی (رژیم) ایران در همه‌جا وجود دارد. در خاورمیانه هست و برخی قبلاً در مورد آن صحبت کردند، در یمن است، در سوریه است، در غزه است، همه‌جا هست. این امر مانع از آن می‌شود که این منطقه که در حال حاضر بسیار انفجاری است، بتواند ثبات مشخصی را به‌دست آورد. این به این واقعیت کمک می‌کند که جهان هر روز کمی خطرناک‌تر می‌شود. با ژنرال جونز، ده سال پیش دیدیم که وضعیت مانند امروز نبود. واقعاً در تعدادی از نقاط جنگ کمتر از امروز بود. امروز ما باید آن‌را محکوم کنیم و (رژیم) ایران سهم کامل خود را در این موضوع دارد. به‌طور گسترده‌تر، می‌بینیم که (رژیم) ایران در پروژه‌های تروریستی روزبه‌روز خطرناک‌تر می‌شود، چه پاریس، چه آلمان، چه بروکسل و چه در مادرید. ما شاهد اقداماتی هستیم و مأموران بیشتر و بیشتری در واقع آنها را کشف می‌کنند و این (رژیم) ایران است که پشت این قضایا است. هم‌چنین شاهد سیاست گروگان‌گیری عمومی، گروگان‌گیری حکومتی هستیم که راهی برای اعمال فشار بر کشورهای غربی است. اما همه اینها در حقیقت نشانهٔ رژیمی است که هر چه بیشتر احساس ضعف می‌کند، بیشتر و بیشتر مورد تهدید است و در نهایت می‌تواند فرو بپاشد. چگونه به کسانی کمک کنیم که امروزه تمام خطرات را برای رسیدن به این هدف می‌پذیرند و بالأخره، امروز خیلی کم در مورد آن صحبت کردیم، بالأخره مشکل اتمی یک نگرانی واقعی است، یک نگرانی برای ایالات‌متحده است، اما یک نگرانی برای تمام دنیا است. درست است که جمهوری اسلامی در زمینه اتمی به‌تدریج تمام تعهداتی را که پذیرفته بود زیر پا گذاشت و در سطح حقوقی خود را بر مسند جامعه جهانی قرار داد. در این سال، رژیم حتی اقدامات افزوده انجام داد، گویی با منحرف‌کردن تنش، تلاش می‌کرد افراد، شکنندگی آن‌را در درون فراموش کنند. با افزایش ظرفیت تولید اورانیوم غنی‌شده، امروز در شرایطی قرار گرفته است که به‌گفته آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌تواند چندین بمب اتمی تولید کند. شاید وقت آن رسیده است که این‌را مورد تأکید قرار بدهیم (حکومت). تهران برنامه خود را به‌میزان قابل توجهی تسریع کرده و اکنون مواد غنی‌شده کافی برای ساخت بمب اتمی دارد. این چه خطری دارد؟ مطمئناً خطر این است که (رژیم) ایران از آن استفاده می‌کند، اما فراتر از آن، این است که کشورهای همسایه که با آنها به‌خوبی آشنا هستم، از ترس (رژیم) ایران همین کار را بکنند. خطر این است که گسترشی که ۵۰ سال برای حفظ آن تلاش کرده‌ایم، احتمالاً یک‌شبه رعب و وحشت را در سراسر کشور ما گسترش بدهد، زیرا کشورهای همسایه ایران نمی‌پذیرند که در معرض تهدید اتمی این حکومت قرار بگیرند. پس، این وضعیت کنونی است. اما همان‌طور که می‌دانید، در هر شرایطی، وقتی مقاومت می‌کنید، باید خوبی‌ها و آنچه پشت آن است را ببینید. پس بله، همه می‌گوییم، راه دیگری هم هست، این مسیری که شما باز کردید مریم رجوی، با برنامه ۱۰ ماده‌یی‌تان، ۱۰ ماده‌یی که بیانگر ارزش‌ها هستند، نه تنها ارزش‌های جهان غرب، بلکه ارزش‌های لازم برای صلح و رفاه در جهان.

این امید از طریق برنامه شما وجود دارد. این امید برای جامعه بین‌المللی نیز وجود دارد. این امید کمی آغاز شده، در اروپا و کشورهای دیگر داریم می‌بینیم که سرانجام صداهای رسمی‌تر آنچه را که در ایران می‌گذرد، چه اعدام‌ها، چه جلوگیری از کار برای زنان، یا جلوگیری از هر گونه آزادی بیان و یا تلاش برای دستیابی به بمب اتمی یا اقدام تروریستی را محکوم می‌کنند. همه اینها باید بیشتر و بیشتر شود. یقیناً این ایرانیان هستند که در داخل کشور تنها کسانی هستند که می‌توانند سرنوشت این کشور را در دست بگیرند. برای آنها مهم است و حتی بیشتر از آن زمانی که در مقاومت و در معرض مشکلات هستند، بدانند که ما پشت آنها هستیم، می‌توانیم و به آنها کمک می‌کنیم، حق با آنهاست و در واقع، به‌محض این‌که آنها در قدرت باشند، همه ما در آنجا خواهیم بود

تا به آنها کمک کنیم تا ایران را به کشور بزرگی تبدیل کنند که شایسته آن است؛ تا ایران را به کشوری تبدیل کنند که نامش با آزادی، با دموکراسی، با جدایی دین و دولت، با برابری زن و مرد، با رفاه هم‌خوانی داشته باشد و بیش از همه با صلح.