بیانیهٔ مشترک ۵۲ تن از کارشناسان، گزارشگران فعلی و پیشین ملل متحد

حقوقدانان بین‌المللی، برندگان جایزهٔ نوبل و مقامات پیشین از کشورهای مختلف

در محکومیت کارزار دروغ‌پردازی رژیم آخوندی و مزدوران علیه جاوید رحمان

در پی انتشار گزارش سرفصلی گزارشگر ویژه سازمان ملل

و به‌رسمیت‌شناختن قتل‌عام مجاهدین به‌عنوان نسل‌کشی

 

تلاش برای بی‌اعتبار کردن پروفسور رحمان

با نامه‌یی از غریب‌آبادی معاون قضاییهٔ رژیم ایران خطاب به کمیسر عالی حقوق‌بشر

آغاز شد که در آن اتهامات دروغین و بدخواهانه‌یی را متوجه او کرد

صرفاً به این دلیل که او تسلیم و مرعوب رژیمی نشد که او را از سفر به ایران

بر اساس مأموریت خود منع کرده بود

 

بر اساس آیین‌نامه رفتاری او هرگز هیچ‌گونه بودجه‌یی

از هیچ فرد، سازمان یا دولتی برای کار خود به‌عنوان گزارشگر ویژه

از جمله برای نوشتن و تکمیل گزارش «جنایات سبعانه»

که در آن اعدام‌های سال‌های ۱۳۶۰-۱۳۶۱ و قتل‌عام سال ۱۳۶۷ را

جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی توصیف کرده بود نگرفت

 

ما اتهامات دروغین و ساختگی رژیم ایران و وابستگان آن

مبنی بر دریافت هر نوع حق الزحمه

برای شرکت در کنفرانس۴ شهریور ۱۴۰۳ در پاریس را قویاً محکوم می‌کنیم

 

 

یاو‌ه گویان علیه او در میان مدافعان دروغین حقوق‌بشر و عوامل استخدام‌شده توسط رژیم

هرگز قادر نخواهند بود به جایگاه والای او خدشه‌یی وارد کنند

 

در روزهای اخیر ارتش سایبری رژیم ایران

توئیت‌های تهدیدآمیزی منتشر کرده و جاوید رحمان را

تحت فشار قرار داده است تا درخواست خود برای حسابرسی از رژیم را پس بگیرد

این آزار و اذیت باید متوقف شود

 

ما امضاکنندگان بیانیه در کنار پروفسور رحمان ایستاده‌ایم

و به‌شدت کارزار بدنام‌سازی او را محکوم می‌کنیم

 

۱-قاضی سانگ هیون سونگ - (کره جنوبی)

رئیس دیوان کیفری بین‌المللی (۲۰۰۹-۲۰۱۵)

 

۲-سفیر یواخیم روکر - (آلمان)

رئیس شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد (۲۰۱۵)؛

سفیر و نماینده دائم آلمان در سازمان ملل متحد در ژنو (۲۰۱۴-۲۰۱۶)؛

نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد و رئیس مأموریت مدیریت موقت سازمان ملل متحد در کوزوو (۲۰۰۶-۲۰۰۸)

 

۳-دکتر مارک الیس - (انگلستان)

مدیر اجرایی انجمن بین‌المللی وکلا

 

۴-پروفسور رابرت گلدمن - (ایالات متحده)

رئیس کمیسیون بین‌المللی حقوقدانان (ICJ)؛

کارشناس مستقل سازمان ملل متحد در مورد حمایت از حقوق‌بشر و آزادی‌های اساسی در مبارزه با تروریسم (۲۰۰۴-۲۰۰۵)؛

 

۵-دکتر ملانی او براین – (استرالیا)

رئیس انجمن بین‌المللی محققان نسل‌کشی

 

۶-دینیوس پوراس - (لیتوانی)

گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حق سلامت (۲۰۲۰-۲۰۱۴)؛

رئیس کمیته هماهنگی رویه‌های ویژه شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد (۲۰۱۹-۲۰۱۸)؛

 

۷-پروفسور کلمان ووله - (توگو)

گزارشگر ویژه ملل متحد در مورد حق آزادی اجتماعات و گردهمایی (۲۰۱۸-۲۰۲۴)

 

۸-الکساندرا ماتویچوک - (اوکراین)

برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۲

 

۹-جودی ویلیامز - (ایالات متحده)

برنده جایزه صلح نوبل ۱۹۹۷

 

۱۰-یاسمین سوکا - (آفریقای جنوبی)

رئیس کمیسیون حقوق‌بشر سازمان ملل متحد در سودان جنوبی (۲۰۱۶ تاکنون)

 

۱۱-دکتر آنا برایان نوگررس - (اروگوئه)

گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حق حریم خصوصی (۲۰۲۱ تاکنون)

 

۱۲-گابریلا کنول - (برزیل)

گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد استقلال قضات و وکلا (۲۰۰۹-۲۰۱۵)

 

۱۳-دکتر کارن اسمیت - (آفریقای جنوبی)

دستیار دبیرکل ملل متحد و مشاور ویژه دبیرکل در مورد مسئولیت حفاظت (۲۰۱۹-۲۰۲۱)

 

۱۴-پروفسور ولفگانگ شومبورگ - (آلمان)

قاضی دادگاه کیفری بین‌المللی سازمان ملل متحد برای یوگسلاوی سابق (۲۰۰۱-۲۰۰۸)؛

قاضی سابق دادگاه کیفری بین‌المللی سازمان ملل متحد برای رواندا؛

قاضی دادگاه عالی فدرال آلمان (۱۹۹۵–۲۰۰۰)

 

۱۵-پروفسور یان پرونک (هلند)

نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد در سودان (۲۰۰۴-۲۰۰۶)؛

دستیار دبیرکل ملل متحد (۱۹۸۵-۱۹۸۶)

 

۱۶-پروفسور فرانسوا کرپو - (کانادا)

گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق‌بشر مهاجران (۲۰۱۷-۲۰۱۱)

 

۱۷-ریچارد جی گلدستون - (آفریقای جنوبی)

دادستان ارشد دادگاههای کیفری بین‌المللی سازمان ملل برای یوگسلاوی سابق و رواندا.

رئیس هیأت حقیقت‌یاب سازمان ملل در مورد مناقشه غزه (۲۰۰۹-۲۰۱۰)

 

۱۸-پروفسور هاینر بیله‌فلد - (آلمان)

گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد آزادی مذهب یا عقیده (۲۰۱۰-۲۰۱۶)

مدیر سابق مؤسسه آلمانی حقوق بشر

 

۱۹-مود دهبور بو کیکیو - (هلند)

گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد بهره‌کشی از کودکان (۲۰۱۴-۲۰۲۰)؛

معاون پیشین دبیرکل شورای اروپا

 

۲۰-میریام اکیودوکو - (مجارستان)

عضو کارگروه کارشناسان سازمان ملل متحد در مورد افراد آفریقایی‌تبار (۲۰۲۱ تاکنون)

 

۲۱-سفیر هانس کورل - (سوئد)

معاون دبیرکل در امور حقوقی و مشاور حقوقی سازمان ملل متحد (۱۹۹۴-۲۰۰۴)

 

۲۲-پروفسور مایکل لینک – (کانادا)

گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق‌بشر در سرزمینهای فلسطین (۲۰۱۶-۲۰۲۲)

۲۳-دکتر لوینگستون سوانیانا – (اوگاندا)

گزارشگر سازمان ملل متحد در مورد ترویج نظم بین‌المللی دموکراتیک و عادلانه (۲۰۲۴-۲۰۱۸)

۲۴-آناند گروور - (هند)

گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حق سلامت (۲۰۰۸-۲۰۱۴)

 

۲۵-پروفسور اورمیلا بولا - (آفریقای جنوبی)

گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد اشکال معاصر برده‌داری (۲۰۱۴-۲۰۲۰)

 

۲۶-پروفسور ژان زیگلر - (سوئیس)

گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد حق غذا (۲۰۰۰-۲۰۰۸)؛

معاون پیشین کمیتهٔ مشورتی شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد

 

۲۷-دکتر سوزان بازیلی - (کانادا)

عضو گروه کارشناسان مستقل سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق‌بشر در بلاروس (۲۰۲۴ تاکنون)

 

۲۸-دومینیک دی - (ایالات متحده)

عضو کارگروه کارشناسان سازمان ملل در مورد افراد آفریقایی‌تبار (۲۰۱۸ تاکنون)

 

۲۹-مایک اسمیت - (استرالیا)

رئیس کمیسیون تحقیق حقوق‌بشر سازمان ملل در اریتره (۲۰۱۴-۲۰۱۶)؛

رئیس کمیسیون حقوق‌بشر سازمان ملل (۲۰۰۴)؛

دستیار دبیرکل سازمان ملل در نیویورک و مدیر اجرایی کمیته مبارزه با تروریسم ملل متحد (۲۰۰۷-۲۰۱۳)؛

 

۳۰-پروفسور دیوید کرِین - (ایالات متحده)

دادستان ارشد بنیانگذار دادگاه ویژه سازمان ملل متحد برای سیرالئون (۲۰۰۲-۲۰۰۵)

 

۳۱-آلدا فاسیو - (کاستاریکا)

رئیس-گزارشگر و عضو گروه کاری سازمان ملل متحد در مورد تبعیض علیه زنان و دختران (۲۰۱۴-۲۰۲۰)

 

۳۲-آن رامبرگ - (سوئد)

رئیس مشترک مؤسسه حقوق‌بشر کانون بین‌المللی وکلا

قاضی دادگاه اروپایی حقوق بشر

 

۳۳-دکتر یلنا آپاراک - (کرواسی)

رئیس-گزارشگر و عضو کارگروه سازمان ملل در مورد استفاده از مزدوران (۲۰۱۸-۲۰۲۳)

 

۳۴-هنریکاس میکویسیوس - (لیتوانی)

عضو گروه کاری سازمان ملل در مورد ناپدیدسازیهای قهری (۲۰۱۵-۲۰۲۲)

 

۳۵-استونجی رولاند آدجووی - (بنین)

عضو گروه کاری سازمان ملل در مورد بازداشت خودسرانه (۲۰۱۴-۲۰۲۰)

 

۳۶-پروفسور مونیکا پلاتک - (لهستان)

کارشناس سازمان ملل، بررسی وضعیت حقوق‌بشر در بلاروس توسط کمیساریای عالی حقوق‌بشر (۲۰۲۳ تاکنون)

 

۳۷-سونیا بیسرکو - (صربستان)

عضو کمیسیون تحقیق حقوق‌بشر سازمان ملل در کرهٔ شمالی (۲۰۱۳-۲۰۱۴)؛

بنیانگذار و رئیس کمیته حقوق‌بشر هلسینکی در صربستان

 

۳۸-پروفسور گابور رونا – (ایالات متحده)

رئیس و گزارشگر کارگروه سازمان ملل در مورد استفاده از مزدوران (۲۰۱۱-۲۰۱۹)

 

۳۹-پروفسور آلخاندرو آلوارس - (شیلی)

کارشناس سازمان ملل، گروه کارشناسان حقوق‌بشر در مورد نیکاراگوئه (۲۰۲۲-۲۰۲۳)

 

۴۰-پروفسور فرناند دو وارن - (کانادا)

گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور اقلیتها (۲۰۱۷-۲۰۲۳)

 

۴۱-هلیجمنیجتا آپوک - (کوزوو)

برنده جایزه سازمان ملل متحد در زمینه حقوق‌بشر برای سال ۲۰۱۳

 

۴۲-سفیر لینکلن بلومفیلد - (ایالات متحده)

معاون وزیر امور خارجه ایالات متحده در امور سیاسی نظامی (۲۰۰۱-۲۰۰۵)

 

۴۳-پروفسور استیون اشنیبام - (ایالات متحده)

استاد حقوق بین‌الملل، دانشکده مطالعات پیشرفته بین‌المللی، دانشگاه جانز هاپکینز

 

 

۴۴-کنت لوئیس - (سوئد)

وکیل مجاهدین در دادگاه سوئد در محاکمه یک مأمور قتل‌عام (حمید نوری)

 

۴۵-طاهر بومدرا - (انگلستان)

رئیس بنیاد عدالت برای قربانیان قتل‌عام ۱۳۶۷

رئیس پیشین دفتر حقوق‌بشر یونامی و نماینده شورای عالی حقوق‌بشر در عراق

 

۴۶-پروفسور کلودیو گروسمن - (شیلی)

مشاور ویژه دادستان دیوان کیفری بین‌المللی (۲۰۲۱ تاکنون)؛

عضو کمیسیون حقوق بین‌الملل سازمان ملل (۲۰۱۶ تاکنون)؛

رئیس کمیته سازمان ملل متحد علیه شکنجه (۴ دوره، از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵)؛

رئیس نهادهای پیمان حقوق‌بشر سازمان ملل متحد (۲۰۱۳)؛

 

۴۷-پروفسور کریستیان توموشات - (آلمان)

رئیس دادگاه سازش و داوری سازمان امنیت و همکاری اروپا (۲۰۱۳-۲۰۱۹)؛

عضو پیشین کمیتهٔ حقوق‌بشر سازمان ملل

رئیس پیشین کمیسیون حقوق بین‌الملل سازمان ملل

 

۴۸-پروفسور مارتی کاسکنیمی - (فنلاند)

عضو کمیسیون حقوق بین‌الملل سازمان ملل (۲۰۰۲-۲۰۰۶)

 

۴۹-حوریه اسلامی - (مراکش)

رئیس-گزارشگر و عضو گروه کاری سازمان ملل در مورد ناپدیدسازیهای اجباری (۲۰۱۴-۲۰۲۰)

 

۵۰-پروفسور استفان ترخسل - (سوئیس)

رئیس کمیسیون اروپایی حقوق‌بشر (۱۹۹۵-۱۹۹۹)

قاضی دادگاه کیفری بین‌المللی سازمان ملل برای یوگسلاوی سابق (۲۰۰۶-۲۰۱۳)

 

۵۱-پروفسور اوکچیکوو ایبئانو (نیجریه)

از گزارشگر ویژهٔ ملل متحد (۲۰۰۴-۲۰۱۰)

 

۵۲-ملیسا پارک (استرالیا)

عضو گروه کارشناسان برجستهٔ ملل متحد در مورد یمن (۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱)

 

بیانیه مشترک – ۹ سپتامبر ۲۰۲۴

 

دستگاه دروغ‌پردازی رژیم ایران گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق‌بشر در ایران را هدف قرار می‌دهد

 

یک کارزار بدنام کردن شرورانه به رهبری رژیم ایران و لابی‌های آن در خارج از کشور با هدف قرار دادن گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق‌بشر در ایران، پروفسور جاوید رحمان، مورد توجه ما قرار گرفته است.

تلاش برای بی‌اعتبار کردن پروفسور رحمان، با نامه‌یی از کاظم غریب آبادی، [معاون قضاییهٔ رژیم ایران]، خطاب به کمیسر عالی حقوق‌بشر ملل متحد آغاز شد که در آن صداقت، استقلال و بی‌طرفی او را مورد حمله قرار داده و اتهامات دروغین و بدخواهانه‌یی را متوجه او کرد، صرفاً به این دلیل که او تسلیم و مرعوب رژیمی نشد که او را از سفر به ایران بر اساس مأموریت خود منع کرده بود هم‌چنانکه در مورد دو گزارشگر قبل از او انجام داد، از ترس این‌که او وضعیت مکتوم نگه داشته شده حقوق‌بشر در کشور را افشا کند.

پروفسور جاوید رحمان به‌مدت شش سال در مأموریت سازمان ملل کاملاً بدون دریافت حقوق کار کرده است. بر اساس آیین‌نامه رفتاری، او هرگز هیچ‌گونه بودجه‌یی از هیچ فرد، سازمان یا دولتی برای کار خود به‌عنوان گزارشگر ویژه، از جمله برای نوشتن و تکمیل گزارش «جنایات سبعانه» منتشر شده در ژوئیه ۲۰۲۴ که در آن اعدام‌های سال‌های ۱۳۶۰-۱۳۶۱ و قتل‌عام سال ۱۳۶۷ را جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی توصیف کرده بود، نگرفت

ما اتهامات دروغین و ساختگی رژیم ایران و وابستگان آن مبنی بر دریافت هر نوع حق الوکاله یا حق‌الزحمه برای شرکت در کنفرانس ۴ شهریور ۱۴۰۳ در پاریس را قویاً محکوم می‌کنیم. او به‌عنوان گزارشگر ویژهٔ پیشین سازمان ملل متحد در این کنفرانس شرکت کرد تا در رویدادی که بر «جنایات سبعانه» در طول قتل‌عام سال ۱۳۶۷ متمرکز بود، شرکت کند.

صداقت، حیثیت اخلاقی و استقلال گزارشگر ویژه قبل از انتخاب او به‌عنوان دارنده مأموریت توسط شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد به‌طور کامل مورد بررسی قرار می‌گیرد. آنها در انجام وظایف خود، با طیف گسترده‌یی از افراد در سطح ملی، منطقه‌یی و بین‌المللی مشورت می‌کنند. یک گزارشگر ویژه مکاتبات را دریافت می‌کند و آنها را به دولت مربوطه ارسال می‌کند. او در کنفرانس‌ها شرکت می‌کند و با جامعهٔ مدنی از همهٔ طیف‌ها ملاقات می‌کند.

پروفسور رحمان به‌مدت شش سال با موفقیت در شورای حقوق‌بشر سازمان ملل خدمت کرده بود، او قبل از این‌که گزارشگر ویژه سازمان ملل باشد، استاد حقوق است که حرفه‌اش تدریس، ترویج، دفاع و حمایت از حاکمیت قانون است. یاوه‌گویان علیه او در میان مدافعان دروغین حقوق‌بشر و عوامل استخدام‌شده توسط رژیم هرگز قادر نخواهند بود به جایگاه والای او خدشه‌یی وارد کنند.

علاوه بر این، در روزهای اخیر، ارتش سایبری ایران با استفاده از دستهٔ توئیتر پروفسور رحمان، توئیت‌های تهدیدآمیزی منتشر کرده و او را تحت فشار قرار داده است تا درخواست خود برای حسابرسی از این رژیم را پس بگیرد. این آزار و اذیت باید متوقف شود.

ما امضاکنندگان بیانیه در کنار پروفسور رحمان ایستاده‌ایم و به‌شدت کارزار بدنام کردن او را محکوم می‌کنیم.

 

ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ 

عوامل استخدام شده توسط رژیم تحت نام «جدا شدگان سازمان مجاهدین خلق»

مزدورانی که از این پیش‌تر خود را «اعضای سابق» معرفی می‌کردند

سردوشی وزارتی فرسوده‌ای که پس از ۳ دهه به‌کلی افشا، لو رفته و لجن‌مال شده است

 

کیهان