چریکهای فدایی خلق ایران

پیرامون رویداد لخت شدن یک زن در دانشگاه تهران!

در شرایط سلطه فزاینده فقر و بیکاری و سرکوب در جامعه تحت سلطه ما و در شرایطی که هر روز موج جدیدی از مبارزات مستقیم توده های به جان آمده با شعارهای معیشتی و ضد دولتی در سراسر کشور مانند آواری بر سر رژیم ضد خلقی جمهوری اسلامی خراب شده است، انتشار ویدیوهای مربوط به زنی که تنها با لباس های زیر خود در سکوی دانشگاه علوم و تحقیقات تهران نشسته و بعد در آن محوطه قدم می زند تا این که مأموران رژیم با خشونت وی را سوار ماشین خود کرده و با خود می برند، به مرکز ثقل بحث های روز و موضع گیری های متفاوت و به موضوعی برای دستگاه های تبلیغاتی غرب تبدیل شده است.

تا آن جا که به دستگاه تبلیغاتی رژیم ضد خلقی و فریبکار جمهوری اسلامی باز می گردد آنها در توجیه اقدامات سرکوبگرانه و زن ستیزانه خویش کوشیده اند تا فرد نام برده را دچار “اختلال روانی” و به یک معنا “دیوانه” جا بزنند و در رد این ادعا که وی پس از درگیری با یک بسیجی که به حجاب او گیر داده بود، لباس های پاره شده خود در آن درگیری را از تنش کنده است (این موضوع مستند نشده و ویدیویی هم در این زمینه پخش نشده است)، مدعی شده اند که او یک بیمار روانی بود و در نتیجه وی را به یک بیمارستان روانی انتقال داده اند. با توجه به شناخت و تجارب مردم ما از این رژیم فریبکار و زن ستیز، می توان با اطمینان تاکید کرد که ادعاهای حکومت در توضیح این رویداد کوچک ترین محلی از اعراب نداشته و حقیقت این مساله را روشن نمی سازد.

از طرف دیگر در خصوص رویداد مورد بحث ابهامات متعددی وجود دارد. از جمله فقدان آشکار اطلاعات مستند در مورد مشخصات زن نام برده را می توان ذکر کرد که حتی در لحن و محتوای گزارشات مدیای بین المللی نیز قابل مشاهده است. با توجه به دستگیری او، سخنگوی دولت اصولا می بایست نام و مشخصات او را اعلام می کرد. اما وی تنها از متأهل بودن او گفت و از بردن نام شوهرش نیز امتناع نمود. در ضمن تا کنون حتی یکی از همکلاسی هایش مطلبی در مورد وی نگفته است. در همان حال به گزارش بی بی سی قبل از این که این زن در سکوی دانشگاه با لباس زیر دیده شود به چند کلاس درس رجوع کرده و هنگامی که یک دانشجو دلیل این مراجعه غیر مترقبه را از وی سئوال کرده با جیغ و داد او مواجه شده است. بدون آن که لازم باشد از همه موارد مبهم در این مورد مثلا چرایی واکنش غیر فعال افراد حاضر در صحنه به او، به گونه ای که در ویدیوهای منتشر شده آشکار است، لیستی ارائه شود اما ابهامات موجود باعث شده است که برداشت هایی در میان گروهی از افراد و نیروها به وجود آمده و از احتمال غیر خودجوش بودن این حرکت فردی و سازماندهی شدن آن برای بهره برداری های ضد انقلابی دشمن علیه زنان و جنبش انقلابی توده های تحت ستم ایران، صحبت به میان آید.

واقعیت این است که با در نظر گرفتن حد و صحت و سقم اطلاعات موجود، قضاوت درباره ی “خودجوش” بودن حرکت یک “زن عاصی” از قوانین زن ستیزانه دیکتاتوری حاکم در دانشگاه و یا “پروژه” بودن آن، فاقد یک پاسخ واقعی و مسئولانه در این لحظه می باشد. بی شک آینده به طور قطع واقعیت چگونگی این رویداد را در مقابل همگان به نمایش خواهد گذارد. اما آن چه که از نقطه نظر منافع جنبش انقلابی مردم ایران علیه دشمنان شان دارای اهمیت می باشد، موج تبلیغات به غایت فریب کارانه و ارتجاعی ای ست که در ورای کارزار مربوط به این رویداد از سوی جبهه متحدی از امپریالیست ها، مرتجعین و سازشکاران رنگارنگ وطنی برای پمپاژ به افکار عمومی در جریان است. نقطه مشترک در میان این نیروها ستایش از لخت شدن زن نام برده و نام بردن از این حرکت به عنوان “سمبل” مقاومت علیه رژیم جمهوری اسلامی است.

در تبلیغات ریاکارانه، این طور جلوه داده می شود که گویا لخت شدن در ملاء عام منعکس کننده جوهر انقلاب مردم ماست. در این میان افراد و نیروهای اصلاح طلب و به اصطلاح مخالف حکومت و اکثرا پرو امپریالیست ضمن تقدیس عریان گرایی، از آن به عنوان شیوه رادیکال مبارزاتی یاد کرده و به طور مثال ادعا می کنند که با این شیوه، زنان “بدن های شان را نماد اعتراض و طغیان علیه زن ستیزی و استبداد کرده اند” (نرگس محمدی) و یا این که گویا بدن زن سلاح پرقدرتی علیه زن ستیزی جمهوری اسلامی می باشد. آنها از انقلاب ایران به مثابه انقلاب زنانه نام می برند و لخت شدن را شکلی از مبارزه مدنی که باید تکثیر شود جلوه می دهند تا به اصطلاح “انقلاب زن زندگی آزادی”، نامی که آنها به تبع از بنگاه های تبلیغات امپریالیستی به جنبش انقلابی مردم تحت ستم و گرسنه و تحت فشار دیکتاتوری جمهوری اسلامی داده اند، فراز جدیدی بیابد. به این ترتیب سیلی از این گونه ایده های انحرافی و فاقد پایه عینی در جامعه تحت سلطه ما در تقدیس برهنگی به عنوان یک شیوه مبارزاتی “فراز نوین” و “نماد پیکار” به راه افتاده است. در تبلیغات اینان جنبش مردم ما در سال ۱۴۰۱ با هزاران کشته و مجروح و معلول گویا حداکثر برای رفع “حجاب” و تحقق “آزادی پوشش” و یا نداشتن پوشش برپا شد. در حالی که در واقعیت امر در آن سال توده گرسنه و تحت فشارهای اجتماعی و سیاسی با هدف تغییر مناسبات به غایت استثمارگرانه و ارتجاعی موجود برای نان و کار و مسکن و آزادی آن جنبش عظیم را که هنوز هم لرزه بر اندام دشمنان و سرسپردگان به جمهوری اسلامی می اندازد، برپا کردند.

حقیقت را بخواهیم تبلیغات انحرافی آگاهانه ی رسانه های غربی در مورد رویداد دانشگاه علوم و تحقیقات تهران، همچنین جان تازه ای به اپوزیسیون اصلاح طلب و ضد مردمی و در امتداد آنها به برخی نیروهای سازشکار و فرصت طلب داده تا با نشخوار کردن همین ایده ها به وظیفه دائمی خود در تندپیچ های اجتماعی یعنی خاک پاشیدن به چشم کارگران و زحمتکشان و دختران و پسران جوان مبارز و رادیکال دست بزنند. اکنون غیر قابل انکار است که حرکت لخت شدن در دانشگاه به هر دلیلی که بوده باشد به دستاویز بزرگی برای افکار سازی توسط دستگاه های تبلیغاتی غرب تبدیل شده است. این دستگاه ها همان هایی هستند که در اوج جنبش های توده ای چند سال اخیر در هر بحرانی با خست تمام مشغول سانسور اعمال انقلابی و شعارهای رادیکال دختران و زنان و مردان مبارز ما بودند. اکنون نیز کوشش دارند که خواست ها و مطالبات اکثریت عظیم زنان و مردان زحمتکش در جنبش انقلابی را نه تحقق “نان، کار، مسکن و آزادی” بلکه حداکثر رفع محدودیت های غیر انسانی و ضد خلقی نظیر حجاب اجباری جا بزنند.

تبلیغات انحرافی حول موضوع اخیر در شرایطی به راه افتاده است که روزی نیست که فریاد ستم دیدگان جامعه از کارگران تحت شدیدترین ظلم و ستم ها گرفته تا پرستاران زحمتکش و تحت شدیدترین فشارهای کاری تا بازنشستگان تا دانشجویان معترض به امنیتی کردن فضای دانشگاه، تفکیک جنسیتی، سیاست زدایی از دانشگاه و معترض به کیفیت نازل غذا و غیره شنیده نشود. این اعتراضات علیه رژیم وابسته به امپریالیسم جمهوری اسلامی، امروز سراسر کشور را فرا گرفته است. فریادهای کارگران و زحمتکشان در شعارهایی نظیر “زیر بار تورم، شکسته پشت مردم، روسری را رها کن، تورم را مهار کن، حقوق عادلانه حق مسلم ماست، تورم اسف بار، حاکم شده تو بازار، سفره بی نان ما، چه می خواهید از جان ما، وعده وعید کافیه، سفره ما خالیه و …” فضای جامعه را پر کرده است. اما نه این مبارزات و نه حتی به قتل رسیدن وحشیانه کارگران معدن طبس هرگز در آنتن این رسانه ها قرار نمی گیرد. در واقع در شرایطی که صدای خرد شدن استخوان های میلیون ها تن از زنان و مردان کارگر و زحمتکش در زیر چرخ استثمار و سرکوب نظام سرمایه داری وابسته به امپریالیسم جمهوری اسلامی به گوش می رسد، آنها لخت شدن را وسیله ای جهت مبارزه با جمهوری اسلامی به نفع زنان جا می زنند که درست به منظور انحراف توجه ها از شرایط دهشتناکی صورت می گیرد که جمهوری اسلامی برای اکثریت مردم جامعه ایران به وجود آورده است. فراتر و رسوا تر آن که برخی نیروهای اپورتونیست و فرصت طلب و سازشکار در این مورد نیز خود را به ارابه تبلیغات امپریالیست ها و مرتجعین در تقدیس عریان گرایی به مثابه شیوه مبارزاتی وصل کرده و در حال برگزاری کمپین های لخت شدن در برخی شهرهای اروپایی هستند.

تبلیغ برای برهنه شدن، به خصوص مورد توجه اکثرا زنان طبقه بالا و ثروتمند قرار دارد که هیچ درکی از درد و رنج و مرگ تدریجی زنان و مردان کارگر و زحمتکشی که در این نظام استثمارگرانه، گرسنه و بی سرپناه و بیکار در زیر خط فقر جان می دهند، ندارند. بدون شک هر انسان مسئولی می تواند متصور شود که اگر زنانی در ایران به لاطائلات روشنفکران مدافع این شیوه احیانا گوش داده و با حضور جمعی در خیابان های ایران بدن لخت خود را ابزاری جهت به اصطلاح مبارزه با جمهوری اسلامی قرار دهند، رژیم حاکم چگونه این امر را به دستاویزی برای ایزوله کردن مبارزات توده های ستم دیده قرار خواهد داد. واقعیت این است که در چارچوب دیکتاتوری عریان حاکم بر کشور ما، زنان رزمنده و مبارز ایران از طریق لخت شدن در خیابان ها نمی توانند بساط حتی حجاب اجباری را در چارچوب این رژیم برکنند.

حرکت زن دانشگاه علوم و تحقیقات تهران، به هر صورتی که اتفاق افتاده باشد _چه خودجوش و از سر استیصال و به مثایه یک عصیان در جامعه زن ستیز ایران که اولین نمونه نیز نمی باشد، و چه به عنوان یک حرکت سازمان یافته توسط دشمنان مردم ما_ نه نماد و فراز نوینی را در مبارزه حق خواهانه مردم ما علیه امپریالیست های غارتگر و رژیم جمهوری اسلامی به نمایش می گذارد و نه نشانه “زنانه” بودن انقلاب اجتماعی پیشاروی کارگران و زحمتکشان ماست. این حرکت به هیچ وجه یک راه نوین نجات بخش از بن بست مبارزاتی کنونی را عرضه نمی کند. تبلیغات انحرافی مربوط به این رویداد نیز تنها تلاشی از روی استیصال از سوی دشمنان مردم ما برای به حاشیه راندن شیوه های مبارزاتی رادیکال و واقعا مؤثر مردمی است که توده های جان به لب رسیده ایران تا کنون در اعمال فداکارانه و شجاعانه خود نشان داده و کارآیی آن شیوه ها را در مقابله با دشمن به ثبوت رسانده اند.

مسلم است که یک نیروی مردمی و انقلابی از هر گونه اعتراض اصیل توده ها به دیکتاتوری عریان و نظام حاکم هر چقدر کوچک دفاع می کند. اما ضمن درک خشم زنان تحت ستم ایران که گاه با نمایش بدن لخت خود دست به یک عصیان کور می زنند، استفاده ابزاری از بدن زن برای ظاهرا مبارزه با آزادی پوشش به گونه ای که تبلیغات انحرافی رسانه های غرب و نیروهای سازشکار با کوته بینی و توهم به آن دامن می زنند، محکوم است. از این رو نیروهای مردمی و انقلابی در مقابل جایگزین کردن جنبش برهنگی به جای مبارزه رهایی بخش و انقلابی زنان ما با رژیم جمهوری اسلامی با تمام قوا می ایستند.

کارگران و زحمتکشان، زنان و جوانان، خلق های محروم و سایر توده های تحت ستم ما در جریان ۴۵ سال مبارزات خونین و بی امان خود با جمهوری اسلامی دریافته اند که رهایی از چنگان این رژیم و سلطه امپریالیست های غارتگر حامی آن از کانال یک مبارزه مسالمت آمیز و مدنی و در این بحث با عریان گری امکان پذیر نیست. دیکتاتوری حاکم با تشکل و سازمان یابی توده ها و مسلح کردن آنان برای نابود کردن ستون فقرات این رژیم یعنی ماشین سرکوب آن در جریان یک جنگ توده ای طولانی از بین خواهد رفت.

مرگ بر رژیم دیکتاتور و زن ستیز جمهوری اسلامی!

درود بر زنان و مردانی که دوشادوش هم علیه هرگونه ظلم و ستم مبارزه می کنند.

زنده باد انقلاب ستم دیدگان ایران برای رسیدن به نان، کار، مسکن و آزادی!

چریکهای فدائی خلق ایران۱۶ آبان ۱۴۰۳ برابر با ۶ نوامبر ۲۰۲۴