یار دیرینه و پایدار مقاومت، اشرف نشان پرشور، مرتضی محمدی از میان ما رفت.

مرتضی از اوان جوانی با سازمان محبوبش آشنا شد و تا آخرین نفس های زندگی اش در این راه رفت و رفت تا جاودانه شد.

او از زمانی دور یعنی حدود ۴۰ سال پیش که بالاجبار زندگی در تبعید را برگزید، پرشور و خستگی ناپذیر در تمامی فعالیت های مقاومت حضوری فعال و همیشگی داشت.

او علیرغم مشکلات جسمی فراوان، هیچگاه و در هیچ صحنه ایی نبود که حضور و همراهی نداشته باشد.

با مزدوران رژیم و اطلاعاتی های مستقر در سفارت آخوندی در نروژ، قاطعانه مقابله می‌کرد و رو در روی آنها از ارزش‌های مقاومت و مجاهدین دفاع می‌کرد.

مرتضی یکی از اثبات کنندگان مرزبندی با شاه و شیخ بود و در قیام ۱۴۰۱ که تمامی صحنه ایران به مقابله با رژیم آخوندی تبدیل شده بود، در خارج کشور بخوبی در مقابل نیابتی های رژیم ولایت فقیه، یعنی پسمانده های رژیم مدفون گذشته ایستاد و شعارش نه شاه و نه شیخ شده بود.

مرتضی خود از خطه کرمانشاه و قصر شیرین بود و بخوبی با ظلم و تبعیضی که در دو رژیم شاه و شیخ بر این مناطق وارد شده بود، آشنا بود و کینه ایی آشتی ناپذیر با دشمنان خلق کرد و دیگر خلق های ایران داشت.

از دیگر روحیات بارز و برجسته مرتضی، صبر و بردباری او در شرایط سخت و امید او به آینده ایی آزاد و رها برای ایران بود.

او عاشق برادر مسعود بود و همین عشق سرشار او به مسعود بود که او را  به فردی خستگی ناپذیر تبدیل کرده بود و هیچگاه سختی های مبارزه و فراز و نشیب های سیاسی بر عزم او تاثیر گذار نبود.

مرتضی همیشه آرزو داشت که ایران آزاد فردا را با مهر تابانش ببیند و برای آن روز لحظه شماری می‌کرد.

ولی متاسفانه دست تقدیر اجازه نداد و از میان همه عاشقان راستین ایران پر کشید و رفت.

با ارج به او و تلاش‌هایش برای مجاهدین و مقاومت، یادش را گرامی می‌داریم.

درگذشت یار صدیق مجاهدین مرتضی محمدی عزیز را از طرف مقاومت ایران به همسر و فرزندان و بستگان تسلیت می‌گوییم.