پارلمان اروپا – استراسبورگ (کنفرانس دوم)
قسمت دوم
ایران: راه‌حل سوم
تغییر رژیم توسط مردم و مقاومت ایران
سخنرانی‌های
نیکولا پروکاچینی رئیس مشترک گروه محافظه‌کاران و رفرمیستها
عضو کنفرانس رؤسا در پارلمان اروپا
گی فرهوفشتاد نخست‌وزیر بلژیک ۲۰۰۸-۱۹۹۹
رهبر اتحاد لیبرال‌ها و دموکراتها برای اروپا ۲۰۱۹-۲۰۰۹
اندا کنی نخست‌وزیر جمهوری ایرلند ۲۰۱۷-۲۰۱۱
ماریاترزا ویوالدینی نمایندهٔ پارلمان اروپا از ایتالیا
نایب‌رئیس هیأت کمیتهٔ پارلمانی مشترک اتحادیه اروپا-مکزیک
کریس فان دیک نمایندهٔ پارلمان اروپا از بلژیک
نایب‌رئیس هیأت رابطه با استرالیا و نیوزلند
ریشارد چارنسکی وزیر پیشین امور اروپایی لهستان
نایب‌رئیس پارلمان اروپا ۲۰۱۸-۲۰۱۴
نیکولا پروکاچینی –رئیس مشترک گروه محافظه‌کاران و رفرمیستها در پارلمان اروپا
عضو کنفرانس رؤسا در پارلمان اروپا
می‌خواهم با حضور خودم همبستگی‌ام را با شما اعلام کنم. شما که امروز وطن خود، عشقتان به سرزمینتان و مردمتان را به استراسبورگ آوردید. آرزو داریم مردم ایران به آزادی برسند
چهل سال است نام رژیم ایران با سرکوب و خشونت گره خورده است، اما این تنها بخش کوچکی از تاریخ چند هزار سالهٔ ملت شما است
ملتی که همواره نماد آزادی، بردباری، هنر، شعر و فرهنگ بوده است. شما جهان را روشن کرده‌اید و یقین دارم که به‌زودی دوباره این کار را خواهید کرد
سپاسگزارم کارلو، عصر همگی بخیر، عصر بخیر خانم رجوی. می‌خواستم حتی برای چند دقیقه، با حضور خودم همبستگی‌ام را با شما اعلام کنم؛ با شما که امروز وطن خود، عشقتان به سرزمینتان و مردمتان را به استراسبورگ آوردید. می‌دانم که این لحظه به‌ویژه برای مردم ایران، بسیار دشوار است. امیدوارم که این رنج، به تولد آرمان آزادی برای مردم ایران کمک کند. این تنها توجیه ممکن برای این همه رنجی است که مردم ایران امروز متحمل می‌شوند و ما آرزو داریم که به آزادی برسند. اجازه بدهید نکته‌یی را نیز اضافه کنم: چهل سال است، بله، چهل سال، که متأسفانه نام (حکومت) کشور شما با سرکوب و خشونت گره خورده است. اما اگر کمی عمیق‌تر فکر کنیم، این تنها بخش کوچکی از تاریخ چند هزار سالهٔ ملت شما است؛ ملتی که همواره نماد آزادی، بردباری، هنر، شعر و فرهنگ بوده است. شما جهان را روشن کرده‌اید و یقین دارم که به‌زودی دوباره این کار را خواهید کرد. پس، قوی باشید و برایتان آرزوی موفقیت دارم.
گی فرهوفشتاد نخست‌وزیر بلژیک ۱۹۹۹-۲۰۰۸
بهترین تضمین جلوگیری دستیابی رژیم ایران به بمب اتمی در آینده، ایجاد یک ایران دموکراتیک است این بهترین ضمانت برای امنیت است
مهمترین نکته من گشودن یک گفتگوی ساختاریافته و رابطه‌یی جدی با اپوزیسیون دموکراتیک ایران است. چرا نباید در این شرایط به‌ویژه شورای ملی مقاومت ایران را به‌عنوان نماینده قانونی مردم ایران به‌رسمیت بشناسیم؟
با سپاس فراوان، قبل از هر چیز، بابت این ابتکار عمل. هم‌چنین از حضور شما، خانم رجوی، بسیار سپاسگزارم.
به نظر من، این کنفرانس یک لحظه‌ٔ حیاتی و وجودی است. زمان‌بندی آن، به هر حال، کاملاً مناسب است، به‌ویژه با توجه به این‌که این نخستین بار نیست که چنین نشستی در پارلمان اروپا برگزار می‌شود. این جنگ با آن رژیم، گواه شکست سیاست مماشات است، سیاستی که ایالات متحده و اروپا به مدت بسیار طولانی در قبال این رژیم در پیش گرفته‌اند. سیاستی مبتنی بر مماشات، که باید با چیزی دیگر جایگزین شود، باید با استراتژی جدیدی جایگزین گردد. و آن استراتژی باید تعامل و همراهی با مردم ایران باشد. پس به جای ادامه سیاست مماشات با رژیم آخوندها، آنچه امروز از اتحادیه اروپا و تمامی بازیگران بین‌المللی انتظار می‌رود، یک استراتژی تعامل فعال با مردم ایران است، هر چه سریع‌تر.
و اگر اجازه بدهید، معنای چنین استراتژی چیست؟ما همراه با چند تن از همکاران پیشین، از جمله آقای آلتمایر، وزیر پیشین اقتصاد آلمان و لیام فاکس وزیر پیشین دفاع انگلستان، سندی را برای مقامات اروپایی تهیه کرده‌ایم که می‌تواند راهنمایی برای این استراتژی نوین باشد. این استراتژی بر چهار عنصر اساسی بنا شده است. چهار عنصری که باید هر چه سریع‌تر عملی شوند. اولین عنصر این است که در شرایط فعلی باید در سریع‌ترین زمان ممکن، سپاه پاسداران به‌عنوان یک سازمان تروریستی در اروپا و ایالات متحده آمریکا معرفی شود، این نخستین گام است. عنصر دوم این استراتژی این است که نیازی به تحریم‌های اقتصادی خاصی که در واقع مردم ایران را هدف قرار دهد، نداریم.
آنچه نیاز داریم تحریم‌های سیاسی و مالی علیه تمامی افرادی است که در رژیم آخوندها نقش دارند. این افراد می‌توانند نگهبان زندان، قاضی، افسر پلیس یا نیروی نظامی باشند، اما با یک سیاست منسجم. نه تحریم‌هایی پراکنده، همانند امروز، بلکه طیف گسترده‌یی از تحریم‌ها در زمینه سیاسی و مالی؛ این دومین ستون این استراتژی است. سومین ستون این استراتژی این است که از همین امروز باید آمادگی لازم را برای گشودن پرونده‌های قضایی علیه کسانی از رژیم آخوندها فراهم شود که مسئول نقض حقوق‌بشر و اعدام‌هایی هستند که هنوز هر روز شاهد آن هستیم. این کار می‌تواند از طریق دادگاه بین‌المللی یا یک دادگاه ویژه انجام گیرد. فکر می‌کنم افراد فرهیخته‌یی در این جمع هستند که می‌توانند در این زمینه ما را راهنمایی کنند، اما باید برای آن آماده شویم. جهان نمی‌تواند پس از بیش از چهل سال، هم‌چنان از به‌رسمیت‌شناختن جنایتکار بودن این رژیم سر باز زند؛ رژیمی که باید به‌خاطر جنایاتش در دهه‌های گذشته مورد حسابرسی قرار گیرد. و اما نکته چهارم و به باور من مهمترین نکته، همان‌طور که خانم رجوی نیز به آن اشاره کردند، این است که این درست نیست که بگوییم اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها در شرایط فعلی کاری نمی‌توانند انجام دهند. بهترین تضمین برای آن‌که (رژیم) ایران در آینده به بمب اتمی دست نیابد، چیست؟پاسخ آن است: ایجاد یک ایران دموکراتیک. این بهترین ضمانت برای امنیت است. اما این تصور که ما نمی‌توانیم کاری انجام بدهیم و بایستی فقط نظاره‌گر آنچه در تهران و دیگر نقاط ایران رخ می‌دهد هستیم، نادرست است.
آنچه می‌توانیم انجام بدهیم و این چهارمین و مهمترین نکته من است گشودن یک گفتگوی ساختاریافته و رابطه‌یی جدی با اپوزیسیون دموکراتیک ایران است. چرا نباید در این شرایط، به‌ویژه شورای ملی مقاومت ایران را به‌عنوان نماینده قانونی مردم ایران به‌رسمیت بشناسیم؟ با توجه به همه اتفاقاتی که در حال وقوع است، بمباران، جنگ و غیره، این کاری است که می‌توانیم انجام بدهیم و تأثیری به‌سزا خواهد داشت.
چنین اقدامی نشان می‌دهد که جهان دیگر هیچ تردیدی نسبت به ماهیت جنایتکارانه رژیم آخوندها ندارد و به‌خوبی می‌داند که آینده در دستان مردم ایران است، آینده‌ای در قالب یک جمهوری با جدایی دین و دولت، یک جمهوری دموکراتیک، یک جمهوری که ضامن حقوق اقلیت‌هاست.
همه نکاتی که شما، خانم رجوی، نیز در برنامه ۱۰ ماده‌یی خود به آنها اشاره کردید. در هر صورت، من از پارلمان، کمیسیون و رهبران اروپایی در کل می‌خواهم که در این شرایط حساس، در اسرع وقت نگرش خود را تغییر بدهند، گامی شجاعانه بردارند، استراتژی خود را تغییر بدهند، و رژیم آخوندها را به‌طور قاطع محکوم کنند و آنرا به زباله‌دان تاریخ بسپارند.
زمان آن فرا رسیده، خانم رجوی، که نشست بعدی را نه در استراسبورگ، بلکه در تهران برگزار کنیم.
اندا کنی – نخست‌وزیر جمهوری ایرلند ۲۰۱۷-۲۰۱۱
بسیار خرسندم که خانم رجوی به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب می‌گویند قصد دارند این رژیم به‌دست مردم ایران سرنگون شود. شما خواهان دخالت هیچ قدرت خارجی نیستید. به‌دنبال پول برای سرنگونی رژیم نیستید
با تشکر فراوان، بسیار خوشحالم که بار دیگر در این سالن حضور دارم.
من، خانم رجوی، بسیار خرسندم که می‌شنوم شما به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب می‌گویید قصد دارید این رژیم را با دست مردم ایران سرنگون کنید. شما خواهان دخالت هیچ قدرت خارجی نیستید. شما به‌دنبال پول برای سرنگونی رژیم نیستید. آنچه نیاز است انسجام و درک مشترک است و به همین دلیل است که این پارلمان نقش مهمی در این زمینه دارد و من امیدوارم با تکیه بر برنامه‌یی که نخست‌وزیر پیشین بلژیک و همکارانش تهیه کرده‌اند، بتوان این تلاش را به پوشش جهانی رساند، چون به آن نیاز دارد. ما در دیگر نقاط جهان چگونه می‌توانیم از آنچه در ایران می‌گذرد باخبر شویم، وقتی همه‌چیز سانسور شده و هر گونه امکان اطلاع‌رسانی از مردم گرفته شده است؟حتی اگر ماهواره‌یی همیشه بالای سر ایران باشد، اما رژیم از انتقال اطلاعات جلوگیری کند، این به‌نفع مردم نیست. در دموکراسی، شما برای خدمت به مردم انتخاب می‌شوید؛ مردم حکمران شما هستند. و آنچه اکنون در حال وقوع است، تلاشی برای سرنگونی این رژیم به‌دست مردم ایران و ایجاد یک دوره گذار شش‌ماهه به‌سمت انتخابات آزاد دموکراتیک است، انتخاباتی که زیر نظر سازمان ملل و سایر نهادهای بین‌المللی برگزار شود و پس از آن، تحریم‌ها برداشته می‌شود، اقتصادی کارآمد و بدون بحران فعلی شکل می‌گیرد. طبقه متوسط، کسب‌وکارهای کوچک، کارآفرینان فرصت رشد پیدا می‌کنند و می‌توانند اشتغال‌زایی کنند. ایران بار دیگر می‌تواند نقش تاریخی و منطقه‌یی خود را بازیابد و از همه مهم‌تر، والدین ایرانی خواهند دانست که فرزندانشان آینده‌یی دارند، آینده‌یی که اکنون ندارند. به‌همین دلیل خوشحالم که به استراسبورگ آمدم و از این حرکت حمایت می‌کنم؛ چرا که این پارلمان به اصول دموکراسی و حق مردم برای داشتن نظر، اعتقاد دارد. و آنچه شما اینجا انجام می‌دهید، تلاش برای رسیدن به نقطه‌یی است که ایران، کشوری دموکراتیک با رهبری خانم رجوی به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب باشد. بگذارید مردم ایران آینده خود و فرزندانشان را خودشان رقم بزنند.
همیشه به سخن معروف جان اف. کندی در سال ۱۹۶۱ فکر می‌کنم: «وجه اشتراک ما، انسانیت مشترک ما است. ما همه در این سیاره کوچک زندگی می‌کنیم. همه هوای یکسان تنفس می‌کنیم. همه به آینده فرزندانمان عشق می‌ورژیم و همه فناپذیر هستیم». من به‌عنوان کمیسر بین‌المللی ایرلند در کمیسیون بین‌المللی لغو مجازات اعدام فعالیت می‌کنم. همه کشورهای اروپایی به این تعهد پایبند هستند. در موارد بسیاری که افراد به‌طور ناعادلانه زندانی شده‌اند، این تهدید بسیار جدی است. ایران هر سال شمار بالایی از اعدام‌های علنی دارد. می‌خواهم ادای احترام کنم به نمایندهٔ پارلمان اروپاشان کلی از ایرلند که در اینجا حضور دارد. اطمینان دارم که ایشان با همکاری همکارانشان این موضوع را پیگیری خواهند کرد تا خانم رجوی، شما بتوانید رویای دیرینهٔ خود را برای رسیدن به جامعه‌یی دموکراتیک در آن سرزمین عزیز، ایران، محقق سازید. سپاسگزارم.
ماریا ترزا ویوالدینی – نمایندهٔ پارلمان اروپا از ایتالیا
بسیار خوشحالم که در رأس جنبش مقاومت ایران یک زن قرار دارد
همان‌طور که همیشه در کنار شما بوده‌ایم به حمایت خود ادامه خواهیم داد
ما خواهان دموکراسی، صلح و حقوق‌بشر و پایان مجازات اعدام هستیم
پیش از هر چیز، بسیار خوشحالم که با شما آشنا می‌شوم، خانم پرزیدنت مریم رجوی، و خیلی خوشحالم که در رأس یک جنبش مقاومت در ایران، یک زن حضور دارد و این خود شایان دو بار تشویق است.
می‌خواستم همبستگی شخصی خودم را ابراز کنم. ما همان‌طور که همیشه در کنار شما بوده‌ایم، به حمایت خود ادامه خواهیم داد و خواهیم گفت: «بس است!» به تمام این اعدام‌ها. ما از طریق قطعنامه‌های مختلف این موضوع را مطرح کرده‌ایم و به این کار ادامه خواهیم داد. زیرا خواهان دموکراسی، صلح و حقوق‌بشر و مهم‌تر از همه، پایان مجازات اعدام هستیم. متشکرم.
پارلمان اروپا – استراسبورگ
(کنفرانس دوم)
ایران: راه‌حل سوم
تغییر رژیم توسط مردم و مقاومت ایران
سخنرانی‌های
آلبریکو گامبینو نمایندهٔ پارلمان اروپا- نایب‌رئیس کمیسیون خارجی
کریس فان دیک نمایندهٔ پارلمان اروپا از بلژیک- نایب‌رئیس هیأت رابطه با استرالیا و نیوزلند
ریشارد چارنسکی وزیر پیشین امور اروپایی لهستان- نایب‌رئیس پارلمان اروپا ۲۰۱۸-۲۰۱۴
دومینیک آتیاس رئیس شورای اداری بنیاد وکلای اروپایی
رئیس کانون وکلای اروپا با بیش از یک میلیون عضو ۲۰۲۲-۲۰۲۱- نایب‌رئیس کانون وکلای پاریس ۲۰۱۷-۲۰۱۵
ژان پیر اسپیتزر حقوقدان فرانسوی
آلبریکو گامبینو - نمایندهٔ پارلمان اروپا، نایب‌رئیس کمیسیون خارجی
من تمام همبستگی‌ام را در پیشبرد این مبارزه بزرگ برای دموکراسی با شما اعلام می‌کنم
ابتدا باید تشکر کنم از سخنرانانی که امروز با سخنان بسیار مهم و جالبشان ما را مفتخر کردند؛ هم‌چنین از جناب نماینده چیچولی که این رویداد را سازماندهی کرد. او سال‌هاست که این مبارزه برای دموکراسی را پیش می‌برد و مسأله ایران را که اکنون چند دهه است مطرح است، برجسته می‌کند. می‌خواهم تشکر کنم از خانم مریم رجوی که با سخنرانی پر احساس‌شان مرا تحت تأثیر قرار دادند. ببینید، این یک چیز است که درباره اوضاع در روزنامه‌ها بخوانیم، یک چیز دیگر است که آنرا از رسانه‌ها ببینیم، اما شنیدن آن به‌صورت زنده حول آنچه بر یک ملت می‌گذرد، موضوع کاملاً متفاوتی است من تمام همبستگی‌ام را در پیشبرد این مبارزه بزرگ برای دموکراسی با شما اعلام می‌کنم.
برای آرزویی که امروز من می‌خواهم موتور آن بشوم، موضوع این است که در آینده‌یی نزدیک بتوانیم به‌عنوان نمایندگان پارلمان اروپا، از ایران و تهران به‌عنوان یک کشور آزاد بازدید کنیم. برایتان آرزوی موفقیت دارم.
کریس فان دایک – نمایندهٔ پارلمان اروپا، نایب‌رئیس هیأت رابطه با استرالیا و نیوزلند
من با سخنان خانم رجوی درباره آینده‌یی دموکراتیک برای ایران کاملاً هم‌نظر هستم. بزرگ‌ترین قربانیان رژیم ایران در حال حاضر شما مردم ایران هستید
بسیار سپاسگزارم، آقای رئیس. من نیز اهل فلاندر بلژیک هستم، همانند آقای گی فرهوفشتات و کاملاً با سخنان ایشان موافقم. هم‌چنین، خانم رجوی، با سخنان شما درباره آینده‌یی دموکراتیک برای ایران کاملاً هم‌نظر هستم. ایران در تاریخ در دوران باستان گذشته‌یی پرشکوه داشته است، پس بیایید آینده‌یی بزرگ نیز برای آن بسازیم. اما از سوی دیگر، بزرگ‌ترین قربانیان رژیم ایران در حال حاضر، شما مردم ایران هستید. دیروز، در این پارلمان، ما بحثی با گروه‌های سیاسی مختلف داشتیم، این همان دموکراسی است: گفتگو با همه گروه‌ها، از چپ تا راست و میانه و امشب، ما بار دیگر در این پارلمان گفتگو خواهیم داشت و فردا قطعنامه‌یی را به رأی خواهیم گذاشت، چرا که انسانهای زیادی در زندان به‌سر می‌برند و با خطر مجازات اعدام مواجهند.
بسیار سپاسگزارم.
ریشارد چارنسکی -وزیر پیشین امور اروپایی لهستان- نایب‌رئیس پارلمان اروپا ۲۰۱۸-۲۰۱۴
راه درست حمایت از آزادی در ایران حمایت از مقاومت و به‌رسمیت شناختن شورای ملی مقاومت ایران تحت هدایت خانم رجوی به‌عنوان تنها جایگزین جدی و دموکراتیک برای این رژیم است
در این مبارزه بسیاری از سیاستمداران در پارلمان اروپا و دیگر پارلمانها از خانم رجوی حمایت می‌کنند
خانم پرزیدنت رجوی، مهمانان گرامی، نخست‌وزیر پیشین بلژیک وزرای امور خارجه، اعضایپارلمان، خانم‌ها، آقایان، دوستان عزیز، افتخار بزرگی است که در کنار شما ایستاده‌ام و حمایت قاطع خود را از مردم ایران و مبارزه آنها برای آزادی و دموکراسی اعلام می‌کنم. در طول سال‌هایی که در پارلمان اروپا بودم، از نخستین روزی که در دفترم در فوریه ۲۰۰۴ با نماینده شورای ملی مقاومت ایران دیدار کردم، دستیابی به ایران آزاد را یکی از اهداف اصلی زندگی سیاسی خود قرار دادم. این تعهد بیش از بیست سال ادامه داشته است و من هر آنچه در توان داشتم برای حمایت از جنبش خانم رجوی برای یک جمهوری دموکراتیک و مبتنی بر جدایی دین و دولت انجام داده‌ام، جنبشی که هم دیکتاتوری غیردموکراتیک سلطنتی و هم دیکتاتوری مذهبی آخوندها را رد می‌کند. این تنها مسأله‌یی مربوط به ایران نیست، بلکه مسأله‌یی اخلاقی برای تمام جهان است. من اهل لهستان هستم. تاریخ ما پر است از قیام‌ها و مقاومتها در تاریک‌ترین دورانها و ما هرگز از مبارزه برای آزادی دست نکشیدیم، حتی زمانی که امید بسیار اندک بود. مردم لهستان هرگز امید خود را از دست ندادند و هرگز از جنگیدن باز نایستادند. در نهایت، ما پیروز شدیم. امروز همان شجاعت را در مردم ایران می‌بینم، به‌ویژه در کانون‌های شجاع شورشی سازمان مجاهدین خلق که هر روز جان خود را در داخل ایران به‌خطر می‌اندازند. اینها کسانی هستند که حاضر نیستند در برابر استبداد تسلیم شوند. رژیم تهران تنها تهدیدی برای مردم ایران نیست، بلکه تهدیدی برای تمام منطقه و جهان است؛ رژیمی که از تروریسم حمایت می‌کند، جنگهای نیابتی به‌راه می‌اندازد و هر امیدی به صلح را نابود می‌سازد. با این حال، بسیاری از دولتهای غربی، متأسفانه، سیاست مماشات را در پیش گرفته‌اند. آنها با رژیم قرارداد می‌بندند، جنایات آنرا نادیده می‌گیرند و از صدای مردم رویگردان می‌شوند. ما باید هر گونه سیاست مماشات با آخوندها را رد کنیم، چه به‌خاطر منافع اقتصادی، چه از ترس تروریسم، گروگان‌گیری یا تهدیدهای هسته‌یی. در نهایت، راه درست حمایت از آزادی در ایران، حمایت از مقاومت در داخل کشور و به‌رسمیت شناختن شورای ملی مقاومت ایران تحت هدایت خانم رجوی به‌عنوان تنها جایگزین جدی و دموکراتیک برای این رژیم است.
در این مبارزه، مبارزه ما، می‌بینیم که بسیاری از سیاستمداران در پارلمان اروپا و دیگر پارلمانها از شما، خانم پرزیدنت، حمایت می‌کنند. این نشان می‌دهد که ما در مسیر درست قرار داریم و پیروز خواهیم شد. لطفاً به‌یاد داشته باشید: مهمترین واژه در زبان فارسی «آزادی» است. آزادی، آزادی، یعنی Freedom، یعنی Libertà، یعنی Liberty، یعنی Freiheit، یعنی wolność. سپاسگزارم.
دومینیک آتیاس - رئیس شورای اداری بنیاد وکلای اروپایی
رئیس کانون وکلای اروپا با بیش از یک میلیون عضو ۲۰۲۲-۲۰۲۱ - نایب‌رئیس کانون وکلای پاریس ۲۰۱۷-۲۰۱۵
مردم ایران بارها اراده خود را برای سرنگونی رژیم اعلام کرده‌اند، خونبهایی را که همه این دختران جوان، زنان و مردان برای نفی هر نوع دیکتاتوری پرداخت کرده‌اند مشاهده کنید:
نه شاه، نه شیخ!
پس از تقریباً یک قرن مبارزه برای آزادی، زنان و مردان ایرانی به احدی اجازه نخواهند داد که آلترناتیوهای جعلی به آنها تحمیل کنند.
ما گاهی چهرهٔ فریبندهٔ رضا پهلوی را در تلویزیون می‌بینیم ایرانی‌ها او را نمی‌خواهند آنها هیچ دست‌نشاندهٔ تازه‌یی روی تخت سلطنت نمی‌خواهند.
آقای رئیس، از شما بابت این دعوت سپاسگزارم و هم‌چنین بابت هر آنچه که شما نمایندگان امروز گفتید. ۸۵ سال پیش، ژنرال دو گل مردم فرانسه را به مقاومت فراخواند. آنهایی که مقاومت می‌کردند، تروریست نامیده می‌شدند. پدر من یکی از همین تروریستها بود. او در سال ۱۹۴۲ در سن ۲۱ سالگی، به لندن رفت تا به نیروهای فرانسه آزاد بپیوندد. او به نیروهای ژنرال لوکلرک در لشکر دوم زرهی ملحق شد. و در ۲۳ اوت ۱۹۴۴، در سن ۲۳سالگی، یک روز پیش از آزادی پاریس، با تانک خود و دو تانک دیگر وارد پاریس شد. زنگ کلیساها، از جمله کلیسای نوتردام پاریس، به صدا درآمدند. او همواره به من می‌گفت: «مقاومت همیشه پیروز خواهد شد». وقتی من معاون کانون وکلای پاریس بودم، زنان شورای ملی مقاومت ایران و باید بگویم مهمترین سازمان آن یعنی سازمان مجاهدین خلق ایران، به دیدار من آمدند. از طریق آنها، با فداکاریهای مردم ایران آشنا شدم: صد هزار کشته برای آزادی؛ مبارزه این ملت، به‌ویژه زنان، که بیش از ۴۰ سال است برای گشودن راهی به‌سوی دموکراسی و رهایی از یوغ آخوندها تلاش می‌کنند. خانم رجوی، من با شما هم آشنا شدم؛ شما که از طریق دموکراتیک توسط همه جریانهای مخالف رژیم اسلامی برای رهبری این مبارزه انتخاب شده‌اید. ده سال است که در کنار شما هستم و البته ادامه خواهم داد، گرچه شما به‌زودی در تهران خواهید بود. من در مبارزاتتان برای تغییر دموکراتیک در ایران همراهتان هستم. برنامه‌تان، خانم رجوی، واقع‌بینانه است، با تأمل و تلاش بلندمدت تدوین شده است.
با کانون‌های شورشی که در تمام مناطق کشور حضور دارند، و همه اقلیت‌های قومی و همه گرایشات این ملت ناشناخته را در بر می‌گیرند؛ و سپاس از آنچه دربارهٔ تاریخ ملت ایران گفته شد. باور نکردنی است که در تلویزیونها گفته می‌شود اگر آخوندها بروند، هرج و مرج حاکم می‌شود. آنها هیچ چیز را نفهمیده‌اند! هیچ چیز را نفهمیده‌اند! آیا شما در گردهمایی‌های شگفت‌انگیز ایرانیان خارج کشور شرکت کرده‌اید؟ می‌دانم که شرکت کرده‌اید.
واقعا چشمگیر است! هزاران نفر، از هر سنی، حتی جوان‌ترین‌ها، نسل آینده ایران، که زندگی خود را وقف آزادی میهنشان کرده‌اند. در میان آنها، هزاران زندانی سیاسی که از سرکوب خونین گریخته‌اند؛ خانواده‌ها و بازماندگان صد هزار قربانی که توسط رژیم به‌قتل رسیدند. بله، من از سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت ایران حمایت می‌کنم، چرا که برنامهٔ شما، خانم رجوی، با ارزش‌هایی که من از آنها دفاع می‌کنم و ارزش‌های اتحادیه اروپا همخوان است.
احترام به کرامت انسانی، دفاع از حاکمیت قانون، برابری، دموکراسی؛ همه این ارزش‌ها، همه این ارزش‌ها را شما ۲۰ سال پیش در ده ماده ارائه کردید؛ ۲۰سال پیش!و شما هم‌چنان، خستگی‌ناپذیر، این مبارزه را با تمام جنبشتان، حتی در داخل ایران، ادامه می‌دهید. شما نیاز به بازسازی حاکمیت قانون بر اساس عدالت را مطرح می‌کنید و من به‌عنوان یک وکیل، آنچه در دادگاههای نمایشی به‌اصطلاح انقلاب می‌گذرد را می‌بینم. شرم‌آور است! واقعاً شرم‌آور!چه زمانی ایران دادگاههای بی‌طرف خواهد داشت تا این بیچارگانی را که در زندانها هستند محاکمه کنند؟ همه آنهایی که شما آزاد خواهید کرد. آنها آزاد خواهند شد. آنها جنایتکار نیستند؛ آنها به‌دست مردم ایران آزاد خواهند شد. آنها زنان و مردانی هستند با شجاعتی ستودنی. بیشترشان مجاهدین خلق هستند که با وجود شکنجه، محرومیتها و با خطر جانی، مقاومت می‌کنند.
قبل از هر چیز هم به زنان فکر می‌کنم. قبل از هر چیز به زنان فکر می‌کنم. شما از مریم اکبری منفرد گفتید؛ من هر روز به او فکر می‌کنم. آیا من می‌توانستم شجاعت او را داشته باشم؟ بیش از ۱۵ سال است که فرزندانش را ندیده، ۱۵ سال در معرض یک باج‌خواهی: «ارزش‌هایت را انکار کن تا آزاد شوی». اما او هیچ‌چیز را انکار نمی‌کند و هم‌چنان در زندان است و شاید هم جان خود را از دست بدهد. در چنین وضعیتی هستیم. شما چه می‌خواهید؟ ما برای چه هر روز مبارزه می‌کنیم؟ برای این‌که با زن و مرد سرانجام به‌طور برابر رفتار شود. برابری کامل در حقوق سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی. مشارکت برابر زنان در رهبری سیاسی و لغو هر گونه تبعیض؛ ما هم در اینجا کار زیادی در این زمینه داریم. آنچه ما زنان می‌خواهیم: حق انتخاب آزاد پوشش، ازدواج، طلاق، تحصیل، و شغلمان است. اینهاست آنچه شما خواهان آن هستید.
فکر می‌کنم همه شما در اینجا، در پارلمان اروپا هم برای همین مبارزه می‌کنید. این زنان و مردان و شما، خانم رجوی، زندگی خودتان را وقف این مبارزه کرده‌اید و هدفتان به‌دست‌آوردن قدرت در ایران نیست. همان‌طور که پدر من نیز برای به‌دست‌آوردن هر گونه قدرتی مبارزه نمی‌کرد، بلکه برای آزادی فرانسه تحت اشغال مبارزه می‌کرد. می‌دانید، تانکش بعدها در کنار استراسبورگ در روستایی به‌نام «بیچ» منفجر شد. پیکر او را آمریکایی‌ها در برف پیدا کردند و این‌گونه نجات یافت.
مردم ایران چه می‌خواهند؟ ما هر روز از طریق رسانه‌ها صدای آنها را می‌شنویم. مردم ایران بارها اراده خود را برای سرنگونی رژیم اعلام کرده‌اند. ببینید خونبهایی که همه این دختران جوان، همه این زنان، و همه این مردان پرداخت کرده‌اند برای نفی هر نوع دیکتاتوری: نه شاه، نه شیخ!پس از تقریباً یک قرن مبارزه برای آزادی، زنان و مردان ایرانی به احدی اجازه نخواهند داد که آلترناتیوهای جعلی به آنها تحمیل کنند. ببخشید که این را می‌گویم، ولی ما گاهی چهره فریبنده‌اش را در تلویزیون می‌بینیم، رضا پهلوی را می‌گویم. این بیچاره به بازی گلف و صید اره‌ماهی علاقه دارد. بگذارید راحت باشد، از آنجا درش نیاورید. ایرانی‌ها او را نمی‌خواهند. آنها هیچ دست‌نشاندهٔ تازه‌یی روی تخت سلطنت نمی‌خواهند.
نخیر! آزادی با چنین طرح‌هایی محکوم به شکست است. نگاه کنید به عراق، نگاه کنید به افغانستان. امروز، همهٔ این زنان و مردان برای یک آرمان می‌جنگند. مردم ایران باید خودشان خودشان را آزاد کنند و سرنوشتشان را خودشان تعیین کنند. شما گفته‌اید که در آینده چه خواهید کرد. از همین الآن بگویم که من امیدوارم شما را به‌عنوان رئیس‌جمهور ببینم، ولی به‌هرحال این مردم ایرانند که انتخاب خواهند کرد.
ولی ما و شما در پارلمان اروپا، شما نمایندگان ما هستید، شما نماینده من هستید. نگاههای ما به‌سمت شما معطوف شده. شما باید آنها را حمایت کنید، همراهی کنید و صدای آنها باشید. باید گفت نخیر! هرج و مرج نخواهد شد! چون یک آلترناتیو وجود دارد. نیروهایی در داخل کشور هستند که آماده سازماندهی همه‌چیز هستند. شمایی که در این سالن هستید، به ایران باز خواهید گشت، چهل سال است که دارید برای آن آماده می‌شوید. بنابراین، نه تنها هرج و مرج نمی‌شود بلکه سرانجام آزادی و یک دموکراسی برقرار خواهند شد.
سپاسگزارم.
ژان پیر اسپیتزر حقوقدان فرانسوی
مرسی آقای رئیس، سپاس از برگزار کنندگان، و سپاس ویژه از شما، خانم رجوی بسیار گرامی.
بسیار خوشحالم که امروز، اینجا هستم تا درباره سازمانی صحبت کنم که از سال ۲۰۰۲ دفاع از آن را به‌عهده گرفته‌ام، یعنی بیش از چند سال پیش. سازمانی که با آن آشنا شدم و وقتی که از من خواستند از آن دفاع کنم، پرونده‌شان را مطالعه کردم. چرا که در سال ۲۰۰۲ شورای اروپا به همراه انگلستان، فرانسه و آلمان تصمیم گرفتند آنرا در فهرست موسوم به «لیست سیاه» یا همان فهرست سازمانهای تروریستی قرار دهند. به یاد داشته باشید که در سال ۲۰۰۲ ما تازه پس از ۱۱ سپتامبر بودیم، یعنی دوران فهرست‌های سیاه سازمان ملل و اتحادیه اروپا. و من آنجا متوجه شدم که شورای ملی مقاومت ایران و سازمان مجاهدین خلق ایران چیست. و چه دیدم؟ در پرونده هیچ چیزی وجود نداشت!در پرونده صحبت از سال ۱۹۶۵ بود، از رویدادهای بین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۱. بعد از آن هم صحبت از مبارزه‌یی می‌شود که نام آنرا «ترور» می‌گذارند! من بارها در دفاعیاتم در طول ده سال در برابر قضات این مسأله را طرح کردم: واژه «ترور» را خود ما (فرانسوی‌ها) در سال‌های ۱۷۹۳ و ۱۷۹۴ ابداع کردیم. ترور، یک پدیده دولتی است و ما در سال ۲۰۰۲ در شرایطی بودیم که «تروریست» کسی بود که افرادی را که تروریست نامیده شده‌اند قلع و قمع می‌کرد. اولین احساس من در این شرایط، احساس شرم بود که چنین چیزی در کشور من مطرح می‌شود که خود را همواره مهد حقوق‌بشر می‌نامد. وقتی دفاع را در دادگاه آغاز کردیم، دیوید وون به من پیوست. از آنجایی که شورای اروپا اطلاعات را قطره‌چکانی می‌داد، فقط پس از سه سال دریافتیم که تصمیم اولیه این نام‌گذاری توسط وزارت کشور انگلستان اتخاذ شده بود. در این زمینه باید گفت که نظام قضایی انگلستان یک برتری نسبت به ما فرانسوی‌ها دارد. اگر در فرانسه بودیم، دیوان عالی کشور پاسخ می‌داد: «این یک اقدام حکومتی است؛ از بالا آمده و قابل قضاوت نیست».
اما بریتانیایی‌ها قضاوت کردند. ما در سال ۲۰۰۶ دفاعیات را شروع کردیم، در حالی که هنوز حکم صادر نشده بود، اما آنها پیشاپیش دولت فخیمه را به‌شدت به چالش کشیده بودند.
در سال ۲۰۰۶ ما پیروز شدیم، اما شورای اروپا بازی جوانمردانه‌یی نکرد. زیرا درست پیش از صدور حکم در ۱۲ دسامبر ۲۰۰۶، شورای اروپا تصمیم جدیدی گرفت (چون باید هر ۶ ماه یک‌بار نام‌گذاری را بروز می‌کرد) و دوباره نام سازمان مجاهدین را در فهرست سازمانهای تروریستی قرار داد.
بنا بر این، از آنجایی که این تصمیم جدید شامل حکم دادگاه نمی‌شد، ما هم‌چنان تروریست شناخته می‌شدیم. ما شروع به اعتراض کردیم. دادگاه با یک روند سریع موافقت کرد. ما تصمیم ۱۵ ژوئیه ۲۰۰۸ را به چالش کشیدیم و مطمئن بودیم که حداقل در دسامبر جلسه رسیدگی خواهیم داشت که خود این یک رکورد در اروپا محسوب می‌شد. اما در ماه اکتبر، دو چیز را فهمیدیم که من را بهت‌زده کرد. نخست این‌که تروئیکا این موضوع را مذاکره کرده بود. شما نمایندگان، می‌دانید که در زمینه سیاست‌گذاری دولتها، در حوزه سیاست امنیتی و دفاعی اروپا سه کشور اصلی یعنی انگلستان، فرانسه و آلمان طرف‌حساب بودند. همان کشورهایی که همیشه خود را مدافع حقوق‌بشر معرفی می‌کنند. چرچیل در سال ۱۹۳۹ گفته بود: «شما برای به‌دست آوردن صلح، ننگ را پذیرفتید». من نیز در دادگاه گفتم: آنها ننگ نقض دائم حقوق بنیادین بشر را که به آن پایبندیم با این تصور که جلو رسیدن ایران به بمب را بگیرند پذیرفتند. این بده‌بستان شرم‌آور هم‌زمان با رأی دادگاه ویژه انگلستان موسوم به «پواک» صادر شد و توسط دادگاه عالی لندن نیز تأیید شد. آنها اعلام کردند که گنجاندن مجاهدین در لیست سیاه، «غیر عقلانی و غیرمنطقی» بوده است. در اینجا بود که قضات اروپایی که آنها را بسیار ستودیم، از جمله با لرد گوردون اسلین که همراه ما در این پرونده بود، ظرف کمتر از ۲۴ ساعت حکم را صادر کردند. ما دفاعیاتمان را در سوم دسامبر ساعت ۱۸ تمام کردیم و همان‌طور که به دوستانم گفتم، حیف شد که روز دوم دسامبر نبود، چون برای یک فرانسوی روز مهمی است. حکم در چهارم دسامبر ساعت ۱۱:۴۵ صبح صادر شد. این بار شورای اروپا نتوانسته بود پیش از صدور رأی تصمیم جدیدی اتخاذ کند و دوباره سازمان مجاهدین خلق را در فهرست سازمانهای تروریستی بگذارد. این دو رسوایی بود: هم معامله تروئیکا و هم این‌که به‌یمن قاضی انگلیسی که توسط قاضی دادگاه اروپا هم تأیید شد، آشکار شد که سازمان مجاهدین خلق ایران هرگز نباید به‌عنوان یک سازمان تروریستی شناخته می‌شد، دست‌کم پس از حوادث ۱۱ سپتامبر.
در پایان دفاعیاتم در برابر ۱۳ قاضی اروپایی، که صحنه‌یی بسیار پر ابهتی بود، گفتم: نترسید! نترسید! از تروئیکا نترسید! از دولتهای ما که همیشه مشغول معامله هستند نترسید!یادم هست که به دیدار برنار کوشنر رفتم که به ما نزدیک بود و یک مدافع بزرگ حقوق‌بشر است. آن موقع وزیر امور خارجه فرانسه بود. او به من گفت: ژان‌پیر، من در برابر وزیر صنعت یا اقتصاد چه وزنی دارم؟ آنها می‌گویند که رنو، پژو، توتال در این کشور (ایران) منافع عظیمی دارند و به همین دلیل من هم‌چنان سازمان مجاهدین را در فهرست نگاه می‌دارم، چون این «مصلحت حکومتی» است. اما من گفتم: نترسید از این‌که این ارزش‌ها را به پیروزی برسانید. پس امروز، شما نمایندگان اروپا، نترسید از این‌که بر دولتهایمان صلح و قانون را تحمیل کنید، گرچه می‌دانم آنها این‌را نمی‌خواهند. متشکرم.
