بیا نگاه کن صمد
که ماهی سیاه تو،
غریق موجهای درد
چه می کشد در ین وطن!
به مناسبت شانزدهم شهریور - سالروز مرگ صمد بهرنگی نویسنده درد.   صمد بهرنگی نویسندة انقلابی، داستان نویس مبتکر، و پایه گذار غیررسمی اما حقیقی ادبیات کودکان در ایران، در آخرین روزهای تابستان  47  همچون«ماهی سیاه کوچولوی خود نشان داد برای اینکه اثری در زندگی دیگران داشته باشند از پرداخت  بهای آن گریزان نیست" صمد در سال 1318 در یکی از محلات فقیر نشین تبریز دیده به جهان گشود. او هنگامی که 18ساله بود رو به روستاها نهاد تا به کودکان درس بدهد، اما از نگاه محروم کودکان، شرر انقلاب گرفت و در قلمش ریخت. وآتش بیداری را در همه جا فروزان کرد. عشق صمد به فرزندان محروم میهن، او را محبوب کودکان، و دانش آموزان بویژه کودکان روستاها کرد. صمد سالها در کنار آنها با قلم شیرین  و روانش، به قصه نویسی برای کودکان پرداخت و در قالب داستانهای شیرین و دردآلودی، که در داستان نویسی ایران، بی نظیر بود، با شرح رنجهای محرومترین اقشار، بیداریی وسیع در جامعه برانگیخت. کتابهای صمد، که همچون کتابهای ممنوعه، در جامعه دست به دست میشد، پیرو جوان را نسبت به ضرورت مبارزه برای تغییر و انقلاب آگاه کرد. فرهنگ دردمند وبیدارگر او، انگیزههای مبارزه را در خوانندگان جوان و نوجوان و حتی بزرگسالش افزون می کرد. صمد در قصه‌هایش به کودکان آموخت که همیشه با چشمانی باز و هوشیار به اطراف خود بنگرند و مرعوب فضای حاکم نشوند و همچون ماهی سیاه کوجولو بی ترس و هراس از مرغ ماهیخوار برای رسیدن به آزادی و زندگیی شایستة انسان تلاش کنند.  صمد در قصه‌ها  و مقاله‌ها و دیگر آثار ارزشمند خود به کودکان و بزرگان می‌آموخت که تن به شرایط اسارت‌بار موجود ندهند ، و به اعتراض علیه ستم حاکمیت ضدخلقی برخیزند. هنوز هم داستانهای او، زیباترین داستانهای کودکان ایران و ماهی سیاه کوچولویش، انگیزشگر نسلهای بیدار جامعه، برای پیوستن به امواج قیام وانقلاب برای آزادیست. صمد به ارس پیوست، اما با رود جاری آگاهی و بیداری مردم روانه شد و هنوز هم در همه جا، شورمردمدوستی و اعتراض می دمد. به یقین در این سالها که در اثر جنایت و خیانت خمینی و حکومت پلید ولایت فقیه، رنج کودکان ایران، دهها برابر نسبت به زمان صمد افزایش یافته، در این سالها که زندگی کودکان خیابانی، دردناکترین صحنه های زندگی مردم ماست، در این سالها که دخترکان محروم میهن ما به کالای فروشی تبدیل شده اند، صمد اگر می بود، تمام وجودش همچون شمعی شعله ور، در آتش می سوخت.  و شعله هایش پیام برخاستن و انقلاب می داد. یاد آن نویسندة بی بدیل کودکان ایران، در همة دلها گرامی، و عزم رهایی کودکان  و تمامی مردم ایران در همة دلها استوار و طوفنده است.