عفو بین الملل در گزارش خود می نویسد: «در ژوییه 2009، پس آنکه قرارگاه اشرف در استان دیالی توسط نیروی های امنیتی عراق مورد حمله قرار گرفت و یک محکومیت بین المللی را به دنبال داشت، دولت عراق اظهار داشت به تحقیقاتی در مورد کشته شدن، اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در قرارگاه اشرف، مبادرت ورزیده است. اما تا ژوییه 2010، برای عفو بین الملل مشخص نشده است که آیا این تحقیقات صورت گرفته یا نه؟ اگر چنین تحقیقی هم صورت گرفته باشد، یافته های آن علنی نشده است»

 عفو بین الملل در همین سند خاطرنشان می کند:

«قرارگاه اشرف که ازسال1986 محل استقرار 3400   موارد متعدد نگهداری افراد در بازداشتگاههای مخفی برای بدست آوردن اعترافات اجباری با توسل به زور، توقیف غیر قانونی و شکنجه و دستگیریهای بیرحمانه بدون اینکه اتهامی به افراد زندانی نسبت داده شود یا در دادگاه حضور پیدا کرده باشند را برشمرده و خاطر نشان می کند: برخی از  این بازداشتهای خودسرانه تا سالها بطول انجامیده است.

عفو بین الملل تصریح می کند:

 ارگانهای امنیتی عراقی به صورت سیستماتیک مسئول نقض حقوق بازداشت شدگان می باشند و دولت با عدم حسابرسی در این موارد به این ارگانها مجوز این قانون شکنیها را داده است.

عفو بین الملل می افزاید:

تعدادی از زندانیان در اثر شکنجه یا بدرفتاری توسط بازجویان یا نگهبانان زندانهای دولت عراق، جان خود را از دست داده اند  و مقامات از اعلام اسامی این زندانیان خود داری کرده اند.