عملا حکایت این جماعت همچون حکایت کودکانی شده که از سر کودکی با هم دعوا می کنند و در کار همدیگر دخالت می کنند و البته در این میان فرزندانی که قلدرتر هستند به حریم افراد دیگر تجاوز می کنند و دست آخر بجای اینکه موضوع را بین خود حل کنند بحث را به پدر خانواده می کشند و عملا وی را بر روی تیغ دو لبه قرار می دهند تا طرف یکی را بگیرد و در اصل با این کار جایگاه پدرانه و برتری وی را در خانواده مورد سوال قرار می دهند هرچند عموما پدران بالاخص پدران امت اسلامی همواره به گونه ای عمل کردند که حق نمودار شده اما بحث بر سر چیز دیگری است.
بحث بر سر این است که مگر آقایان مجتهد نامدار دانشگاه آزاد اصول فقه نخوانده بودند که مساله وقف را خود تحلیل کنند و یا مگر هیئت موسس این دانشگاه قانون مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی را ندیده بودند که در آن ذکر شده که هیئت موسس صاحب دانشگاه نیست بلکه دانشگاه نیمه دولتی است ، فقط باید پای رهبری به میان می آمد تا ایشان در مورد این مساله به این بی اهمیتی ورود کنند، مساله ای که بوسیله بوق های رسانه ای طرفداران دانشگاه آزاد بزرگ شد و تبدیل به یک بحران اجتماعی شد.
جالبتر اینجاست بقدری جلو رفته اند که فقط خدا را مرجع صلاحیت دار برای لغو وقف می دانند و متوجه نیستند که خود واقفان صلاحیت وقف نداشتند که حالا خدا آن را رد کند.
بهر روی با توجه به این نامه رهبر همه انتظار داریم که این بحث به سرانجام برسد و البته نقد به مجلس اصولگرای در راس امور به جای خود محفوظ است.