متن این نامه خطاب به «نایب رییس محترم مجلس و ریاست کمیته تحقیق پیرامون واقعه کوی دانشگاه» می باشد با اشاره به گزارش مجلس پیرامون بازداشتگاه کهریزک و آمده است:«در همین گزارش از شما به عنوان مسئول تحقیق در مورد واقعه کوی دانشگاه نام برده شده و این امر ما را بر آن می‌دارد که نکاتی را اگر نه به عنوان تذکر، حداقل به عنوان درد دل و برای ثبت در اذهان حق جویان و عدالتخواهان خطاب به شما بیان داریم».
در این نامه پس از اشاره به حمله لباس شخصیها و نیروهای سرکوبگر انتظامی به کوی دانشگاه که موجب آسیبهای جدی به خوابگاه و اموال دانشجویان شد آمده است که دویست دانشجو دانشجو دستگیر و به بازداشتگاه فرستاده شده اند.
در ادامه این نامه ضمن برشمردن بی ثمر بودن رسیدگیها و وعده های توخالی بررسیها آمده است: «دریغ که در این هفت ماه چیزی جز چرخیدن در بر همان پاشنه پیشین ندیدیم و آنچه بود چون همیشه فراموشی حق دانشجویان و تعویض اندک اندک جایگاه ظالم و مظلوم و شاکی و متهم بود». در قسمت دیگری از این نامه به دستگیری دانشجویان و انتقالشان به زیرزمین وزارت کشور و شکنجه و آزارشان توسط لباس شخصی ها اشاره شده و آمده است « حتی دانشجویان نورچشمی حاکمیت نیز از دستگیری‌های فله‌ای در امان نماندند»و سپس سوال شده: «امروز دیگر بر کسی پوشیده نیست که لباس شخصی ها از کجا می‌آیند و از چه کسی دستور می‌گیرند! آیا این افراد خودسر‌اند که بازداشتگاه در اختیار دارند؟ آن هم در وزارت کشور؟!»
در بخش دیگری از این نامه آمده است:«امروز باید کسانی پشت میله‌های زندان باشند که دستور حمله به دانشجویان بی‌گناه را صادر کردند و دانشجویان را به صورت غیر قانونی بازداشت و به وزارت کشور منتقل کردند، امروز باید کسانی در صف اول محاکمه قرار گیرند که متاسفانه با حمایتهای بی‌دریغ دولتی همچنان از تیغ عدالت گریخته اند، نه اینکه عده ای از دانشجویان، بی‌گناه و بی علت متهم و محاکمه شوند».
