جوانترین و مسن ترین این سی و سه نفر از اولین معدنچیانی بودند که بیرون کشیده شدند. 32 تن از آنها اهل شیلی و یک نفر آنها اهل بولیوی بود. مورالس رییس جمهور بولیوی نیز به محل آمد. شادی در سراسر شیلی و بولیوی موج میزند و میلیونها نفر در سراسر جهان از طریق اینترنت و تلویزیون، لحظه به لحظه نجات آنها را دنبال میکنند. در سانتیاگو، اتومبیلها بوق میزدند و در تمام شهر پایکوبی بود. مدارس شهرهای نزدیک به معدن تعطیل شده اند. کلیه تلویزیونها از آمریکا تا اروپا و آسیا، فقط صحنه های نجات را نشان میدهند.
طولانی ترین زمان گیر کردن در معدن- سمبل مقاومت و اتحاد
33 معدنچی طولانی ترین مدت را در معدن گیر کرده بودند. در 17 روز اول، حدود هفتصد هزار تن سنگ در اطراف آن سقوط کرده بود.
آسوشیتدپرس89.7.21: آنچه که جهان را میخکوب و مسحور کرد، مقاومت و اتحاد آنها بود.
خبرگزاری: مردان که به خودشان لقب “33 the 33” داده اند، یک گروه قویا به هم گره خورده و نزدیک (گروه توری ریزبافclosely-knit group) تشکیل داده اند. گفته می شود که آنها در معدن با هم جر و بحث می کردند که چه کسی باید آخرین نفر باشد که معدن را ترک می کند و بسیاری از آنها خواستار این بود که شاهد سالم و ایمن بیرون رفتن همه باشند و آخرین نفر باشند که از معدن بیرون می روند.
دون فرانسسکو یک یک غول تلویزیونی در آمریکای لاتین است گفت، بعد از بازگشت آپولو از کره ماه در سال 1969، اینهمه تلویزیون و گزارشگر برای زنده پخش کردن یک مراسم جمع نشده بودند.
ترتیب بیرون آمدن
5نفر اول که بیرون آورده شدند سالمترین انتخاب شده بودند و ده نفر دوم بیمارترین با بیماریهای فشار خون و دیابت و زخمهای پوستی بودند.
اولین نفری که بیرون آمد، فلورنسیو آوالوس، بود. آوالوس 31 ساله و ورزشکار و پدر دو فرزند است و او به این دلیل نفر اول انتخاب شد که در بهترین شرایط فیزیکی بود. او وقتی بیرون آمد، فریاد شیلی شیلی سر داد. او دومین فرمانده معدنچیان در معدن بود. آنها دو برادر هستند که برادر دوم تا زمان این گزارش هنوز بیرون نیامده است.
یک ساعت بعدد دومین نفر ماریو سپولودا بیرون آورده شد. او که بسیار سرحال بود، چند سنگ از معدن با خود آورد و آن را به عنوان سوغاتی به تیم نجات و به رییس جمهور داد. او گفت، وقتی در معدن بودم، هم با خدا بودم و هم با شیطان. و بالاخره با خدا به آشتی رسیدم و خدا را پیدا کردم.
سومین نفر کارلوس مامانی، اهل بولیوی بود. رییس جمهور بولیوی برای دیدن او به محل معدن آمد.
پنجمین نفر یک جوان 19 ساله بود که فرزندش یک ماه قبل دنیا آمده بود، نام او را “امید” گذاشته اند.
نهمین نفر، ماریو گومز 63 ساله بود که سالمندترین معدنچی بود. او از 12 سالگی در معدن کار کرده است. او به خاطر کار طولانی در معدن دچار بیماری ریوی است. او در تمام مدت تحت درمان آنتی بیوتیک بود و او را با ماسک مخصوص اکسیژن بیرون آوردند.
آسوشیتدپرس: آخرین نفری که بیرون آورده شد، لوییس اورزوآ سرکارگر شیفت بود. بنا به گفته همه کارشناسان و متخصصین، رهبری او بود که منجر به استقامت و پایداری کل 33 مرد شد. رهبری او در دو و نیم هفته اول که معدنچیان هیچ ارتباطی با جهان خارج نداشتند، باعث شد که معدنچیان مستحکم و مقاوم باقی بمانند.
خبرگزاری فرانسه: لوییس رهبر گروه 54 ساله است. او از 5 اوت، در نقش یک رهبر ظاهر شده است. او وقتی که برای کار در معدن آمد، فکر می کرد که فقط دو ماه در معدن کار خواهد کرد. او در اولین مکالمه تلفنی از معدن با رییس جمهور شیلی گفت، ما خوب هستیم و منتظر هستیم که ما را نجات بدهید. او گفت، اسیر شدن در خرابه معدن ریزش کرده، مثل جهنم بود.
فرانکلین لوبس 53 ساله هم قبلا بازیکن حرفه ای تیم ملی شیلی بود. او گفت، وقتی یک فوتبالیست حرفه ای 36 ساله میشود و هیچ کاری به جز فوتبال بلد نیست، فقط میتواند در معدن کار کند و در نتیجه من هم معدنچی شدم.
تیم نجات و آماده سازیها برای خارج کردن
ریاست تیم نجات با وزیر معدن شیلی بود. این معدن متعلق به دولت است و بزرگترین کمپانی معدن کشور می باشد. دولت شیلی، 40درصد از درآمدش را از طریق معادن به دست می اورد.
تیم نجات شامل ده نفر از کارکنان شرکت ملی مس شیلی-کودلکو Codelco- دو کارشناس عملیات نجات و سه امدادگر نیروی هوایی شیلی است. قبل از این که بیرون کشیدن معدنچی ها از معدن شروع شود، ابتدا یک کارشناس امدادگر نیروی دریایی به پایین فرستاده شد تا معدنچیان را آماده خروج کند.
تیم نجات همچنین شامل یک تیم از برلین، یک تیم فیلادلفیا بود که در ساخت تجهیزات هم شرکت داشتند.
برای عملیات نجات به معدنچیان عینک آفتابی و لباس هایی داده شد که سبک، ضدآب و بهاندازه هر کدام از آنها دوخته شده باشد. آنها همچنین یک کمربند “بیومتریک” پوشیدند تا هنگام بالا کشیدنشان به سطح زمین، نشانههای حیاتیشان بررسی شود.
معدنچیان یک ماسک اکسیژن کوچک نیز داشتند و ارتباطشان را با تیم مستقر در سطح زمین، با گوشی و میکروفون حفظ میکردند. به معدنچیان داروی مسکن داده شد تا بتوانند با تیم نجات ارتباط برقرار کنند.
پیش بینی شده بود که اگر محفظه نجات به هر دلیلی در مسیر گیر کند، فردی که درون محفظه است میتواند چند گیره را از داخل آزاد کند و بدین طریق به داخل معدن برگردد.
اما عملیات نجات آنقدر عالی پیش رفت که حتی یک مشکل کوچک پیش نیامده است.
داویت مک آتیر مدیر ایمنی و بهداشت دولت بیل کلینتون گفت، این عملیات که اینقدر عالی پیش رفته است، با ریسکهای زیادی مواجه بود: یک معدنچی در کپسول ناگهان سنگوپ کند و ناگهان در کپسول قفل کند؛ کابل ناگهان پاره شود و یا ناگهان حرارت بالا برود و آتش سوزی راه بیافتد. او گفت، بزنیم خیلی عالی بوده است و مجموعا 33 ساعت طول کشید.
کپسول نجات
rescue capsule
سه مته حفاری برای عملیات حفر تونل نجات برای این معدنچیان از عمق حدود ۷۰۰ متری زمین به کار گرفته شد. کپسولی که معدنچیان را بیرون آورد، به معنای سمندر لقب گرفته است که به معنای “بازمتولد شدن” میباشد.
معدنچیان توسط کپسولی کوچک که تنها برای یک نفر جا دارد به سطح زمین منتقل شدند. محفظه به شکل یک موشک طراحی شده بود. مسافتی که باید معدنچیان با این کپسول طی میکردند تا به سطح زمین برسند، حدود نیم مایل بود. خروج هر یک از معدنچی ها بین یک ساعت تا 35دقیقه طول کشید. نیروی دریایی شیلی، این محفظه نجات را طراحی کرده است.
طول این کپسول ، 13 فوت است. این کپسول، توسط کمپانی استرالیایی ساخته شده است.
عکس دست راست: کپسول نجات در لحظة صعود از معدن به سطح زمین. عکس دست چپ: بازگشت کپسول به معدن برای بردن یک معدنچی دیگر به سطح زمین.
درمان اولیه و ملاقات با خانواده
در سطح زمین، معدنچیان به کانتینری که به شکل بیمارستان صحرایی درآمده منتقل شدند تا تعیین شود که آیا آنها باید تحت درمان قرار بگیرند و درمان آنها چقدر اضطراری است. کانتینر در همان قسمتی که محفظه نجات از تونل بیرون میآمد واقع بود. در این کانتینر، یک پزشک آنها را معاینه میکردتا اگر مشکل جدی ای وجود دارد، مشخص شود. شایعترین بیماری بین معدنچیان مشکلات پوستی و نبود نور خورشید است.
پیش بینی شده بود که در موارد فوری، آنها را از طریق هلیکوپتر به نزدیکترین بیمارستان نظامی در “کاپیاپو” که در 40 کیلومتری معدن واقع است، منتقل کنند. از کانتینر تعیین اولویت درمانی، معدنچیها با گذر از راهرویی به طول ۵۰ متر به یک بیمارستان صحرایی یا قسمت استراحت، منتقل میشدند و در آنجا سه چهار نفر نفر از اعضای خانواده هم میتوانستند بروند.
مجموعا در این محل، سی و چهار کانتینر برای بیمارستان صحرایی و محل ملاقات با خانواده در نظر گرفته شده بود.
در طول مدتی که معدنچی ها در معدن گیر کرده بودند به آنها یک نوع خاص شربت با کالری بالا که توسط ناسا به معدنچی ها هدیه شده بود، تغذیه می شدند. این شربت طوری ساخته شده بود که از دل به هم خوردگی درمعدن جلوگیری می کرد. همچنین ناسا به آنها شربتی داده بود که وقتی در کپسول سوار می شدند، از تهوع و سایر ناراحتیهای ناشی از مسافرت سخت با این وسیله در دل معدن جلوگیری می کرد.
عکس دست راست: ملاقات اولیه معدنچی نجات یافته با خانواده. عکس دست چپ: خانواده منتظر در آخرین لحظات قبل از بالا آمدن
پیامها و تبریکها
سباستین پینیرا، رئیسجمهور شیلی گفت: «چنین عملیات نجاتی در تاریخ نظیر نداشته است». رهبر شیلی افزود: «کشور ما به ارزش امید، ایمان و همبستگی پی برد».
اوباما در همان ساعت اول پیام تبریک فرستاد.
اعتقادات مذهبی
در جریان مدفون شدن معدنچیان در معدن، اعتقادات مذهبی در شیلی قویا افزایش یافته بود. تعداد کسانی که برای نماز یکشنبه به کلیساها می رفتند و همینطور نذر و نیاز و فروش تمثالهای حضرت مریم و عیسی مسیح بسیار افزایش یافته بود. عکس زیر: همسر یکی از معدنچیها، این پارچه با تمثال حضرت مریم را به محض این که همسرش از معدن بیرون می اید، بر روی سینه او قرار می دهد.
آیندة معدنچیها
33 معدنچی که از روز پنجم ماه اوت در معدن طلا و مس «سن خوزه» شیلی گرفتار شده بودند به قهرمانان ملی این کشور بدل شدهاند.
از هم اکنون صحبت از این است که از روی زندگی آنها فیلم ساخته شود و از هم اکنون کمپانیهای فیلم و تلویزیون به دنبال آن هستند که با آنها قرارداد ببندند. آنها از هم اکنون به کاخهای ریاست جمهوری در سراسر جهان دعوت شده اند. کمپانیهای مسافرتی به آنها تعطیلات لوکس شاهانه داده اند و شوهای تلویزیونی از هم اکنون در سراسر جهان در نوبت آنها هستند. از اکنون حتی نوبتهای بیشمار برای گرفتن امضا از آنها تنظیم شده است.
کرونولوژی
5اوت: یک معدن در عمق 300 متری در سن خوزه در 800 کیلومتری سانتیاگو پایتخت شیلی فروریخت.
6اوت: پرزیدنت سباستین پی. نیه را Pinera گفت، دولت او دست به هر کاری که در توانایی انسان باشد خواهد زد تا 33 معدنچی مفقود را نجات بدهد.
7اوت: ریزش جدید در معدن، تلاشها برای نجات مستقیم معدنچی ها از مجرای تهویه را پیچیده میکند.
12اوت: لورنس گولبورن وزیر معدن شیلی میگوید، شانس زنده پیدا کردن معدنچی ها، بسیار کم است.
22اوت: جستجو با مته حفاری که به درون معدن فرستاده شد به نتیجه میرسد. معدنچی ها یک یادداشت به مته وصل میکنند و بر روی آن مینویسند: “همه ما 33 نفر زنده هستیم. ما در داخل یک پناهگاه هستیم”. اولین کلیپ ویدئویی که از طریق همین مته از معدنچی ها به بیرون فرستاده میشود نشان میدهد که معدنچی ها دست تکان میدهد و ظاهرا در وضعیت سلامتی خوبی هستند.
23اوت: معدنچی ها التماس میکنند که هر چه زودتر نجات داده شوند. و برای اولین بار از طریق یک لوله از طریق حفرههای باریک مربوط به وسایل حفاری برای آنها مواد غذایی و وسایل مورد نیاز این معدنچیان ارسال شد.
25اوت: مقامهای شیلیایی به معدنچی ها میگویند که شاید ماهها طول بکشد تا آنها نجات داده شوند. برای اولین بار معدنچی ها برای خانواده هایشان نامه می فرستند.
26اوت: یک قاضی شیلیایی حکم صادر میکند که یک میلیون و هشتصد هزار دلار از داراییهای معدن فریز شود تا در حسابی ریخته شود که غرامتهای درخواستی معدنچی ها به آنها پرداخته شود.
29اوت: معدنچی ها، کمپ خودشان را به یک نقطه خشک تر و خنک تر و عمیق تر در معدن منقتل میکنند. آنها همچنین برای اولین بار از طریق رادیو-تلفن با خانواده هایشان صحبت میکنند.
30اوت-امدادگران برای اولین بار یک سوراخ 30 سانتیمتری در خرابه های معدن فروریخته ایجاد میکنند.
4سپتامبر: برای اولین بار معدنچی ها از طریق ویدئو کنفرانس با خانواده هایشان گفتگو میکنند.
18سپتامبر: مته حفاری دوم به داخل معدن فرستاده میشود.
19سپتامبر: مته حفاری سوم که بیشتر قدرتمند است شروع به کار بر روی معدن فروریخته میکند.
30سپتامبر: خانواده های 29 معدنچی از 33 معدنچی علیه کارفرما شکایت میکنند. آنها خواستار 12 میلیون دلار (دوازده میلیون دلار) غرامت میشوند.
9اکتبر: امدادگران میتوانند، کپسول اصلی نجات را دقیقا به داخل معدن بفرستند.
13اکتبر: 69 روز بعد از گیر افتادن در معدن فروریخته، اولین معدنچی از اعماق معدت فروریخته بیرون کشیده می شود.
منابع
سی.ان.ان، اسکای نیوز، بی.بی.سی و آسوشیتدپرس و خبرگزاری فرانسه89.7.21
اخبار مربوطه
تمام معدنچیان شیلیایی از اعماق زمین نجات یافتند
معدنچینان شیلی پس از 63 روز در حال خروج از زیر زمین
معدنچیان که در عمق 700 متری محبوس شده اند از طریق یک لوله باریک احتیاجات خود را دریافت می کنند