ساعاتی پس از آن که ماموران امنیتی، سه وکیل دیگر را به کنار دیگر همکاران شان در سیاهچالهای ولی فقیه مُنتقل کردند، بُلندپایه ترین مقام دستگاه قضایی جمهوری اسلامی با پدیدار شدن در نقش سُخنگوی مراکز امنیتی و اطلاعاتی، زیر آلت دست بودن خود و اُرگان تحت اداره اش خط تاکید کشید.
آیت الله صادق لاریجانی، رییس قُوه قضاییه در سُخنانی تهدیدآمیز خطاب به اعضای "هیات مدیره کانون وُکلای دادگُستری مرکز" که به دیدار وی رفته بودند، خط و نشان کشید: " برخی از اظهارنظرهای وُکلا در خُصوص دستگاه قضایی و نیز مُصاحبه با رسانه های بیگانه موجب وهن جامعه وکالت است."
آقای لاریجانی برای میهمانان خود سیاستی را امر و نهی می کرد که "ضابطین" دستگاه قضایی تنها ساعاتی پیش با دستگیری خانُمهای وکیل، مریم کیان ارثی، سارا صباغیان و مریم کرباسی پیامدهای قورت ندادن آن را به نمایش گذاشته بودند.
وی لازم ندید که توضیح دهد به عُنوان یک مقام رسمی دستگاه عدالت بر اساس کُدام قانون ثبت شده و چه آیین کیفری یا انضباطی، "مُصاحبه با رسانه های خارجی" یا "اظهارنظر در باره دستگاه قضایی" را "وهن" ارزش گُذاری کرده است.
چنین می نماید که پروژه ادغام دستگاه قضایی در مراکز امنیتی و اطلاعاتی چندان به جلو رانده شده است که رییس آن حتی به گونه ذهنی نیز قادر به حفظ ظاهر و تفکیک اصول و معیارهای تشخیص و داوری این نهاد با وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه پاسداران نیست؛ این می تواند همان دلیلی باشد که علت کینه درمان ناپذیر "نظام" به وُکلای شرافتمند را توضیح می دهد.
نیاز پایمال کُنندگان حُقوق شهروندان به حریمهای امن و به خوبی استتار شده درک پذیر است، حتی آقای خامنه ای هم مایل نبود با کهریزک در ارتباط قرار بگیرد. اما برآوردن این خواست نه فقط به علت گُسترده شدن شاهراه های ارتباطی به دورترین نُقاط زندگی بلکه، همچنین به علت شهامت مدنی قُربانیان، خانواده و بستگان، دوستان و وکلای آنها غیرمُمکن می نماید.
جُرم بُزُرگ وکلا این است که با دفاع حُقوقی از مُوکلان خود که لازمه آن به عُنوان مثال می تواند اشاره به دادرسی ناعادلانه، اعتراف گیری زیر شکنجه و به اجبار یا برپایی دادگاه های غیر قانونی باشد، لعاب نازُک قضایی که زیر آن مراکز امنیتی و قهری بیتوته کرده اند را خراش می دهند. آیت الله صادق لاریجانی رنج نامه ی این مراکز را روخوانی کرده است.
