در این نامه آمده است:
ما از شنیدن این خبر که الهام فردی پور، که در حال حاضر در بیمارستان کمپ اشرف بسر می برد، از همراهی مترجم برای رفتن به بیمارستانی در بغداد محروم شده است، منزجر شدیم. او مبتلا به سرطان است و نیاز به مداوای سریع توسط متخصص دارد. او قرار بود که در 9 نوامبر مداوای خود را شروع کند و موافقت شده بود که او نیاز به یک مترجم دارد. با این وجود، در 8 نوامبر به او اطلاع داده شد که اجازه همراه داشتن مترجم به او داده نشده است و در عوض توسط سربازان عراقی، از همان نیرویی که به کمپ حمله کرد، همراهی خواهد شد.
وقتی این خانم شجاع اعتراض کرد، پلیس 12 مرد مسلح را برای خارج ساختن او از بیمارستان وارد کرد. در نامه ای به آقای اد ملکرت، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل در عراق، الهام فردی پور نوشت، ”بیماران در بیمارستان اشرف امنیت ندارند و کسی نیز پاسخگو نیست.”
رئیس بیمارستان کمپ اشرف، عمر خالد تمیمی، باید پاسخگو باشد. او در واقع موانع بسیاری بر سر راه درمان بیماران قرار داده است. او بسیاری از بیماران را از درمان محروم ساخته است و بیشتر مثل یک عامل ایران عمل میکند و بجای انجام وظایف پزشکی، تمایل به سرکوب ساکنان اشرف دارد. واضح است که او از جانب کمیته ای در دولت مالکی هدایت میشود که مسئولیت آن سرکوب ساکنان اشرف است.
خانم سیدنی در پایان نامه خود خاطر نشان شد:
از شما می خواهیم که سریعا بر حمایت خود از حاکمیت قوانین بین المللی، محکومیت اعمال رژیم ایران در رابطه با کمپ اشرف و پایبندی خود به عمل در حفاظت از کمپ، تأکید نمایید. این امر باید شامل حفاظت نظامی از جانب نیروهای آمریکایی یا ملل متحد به جای نیروهای فعلی عراق باشد.