محمدرضا صادقی در این رابطه به خبرنگار قدس گفت: ”چطور ممکن است مؤسسهای که تا چند سال قبل وجود خارجی نداشته هم‌اکنون ادعای مالکیت زمین را میکند، در حالی که به نظر میرسد عمده ترین هدف آنها سود تجاری حاصل از ساخت و ساز در این زمین مرغوب است. وی تصریح کرد: باید تکلیف یک هزار کودک یتیم و بی سرپرست، دو هزار زن بی سرپرست و سه هزار معلول که از خدمات این مرکز بهرهمند میشوند، روشن شود“ .
معاون بهزیستی آذربایجان شرقی نیز در اظهارنظری پیرامون این قضیه، مشکل را ناشی از ”قصور و خیانت“ مسؤولان وقت بهزیستی استان در سال 1360 دانست که با وجود امکان ثبت ساختمان به نام مرکز نگهداری از کودکان، از این کار خودداری کرده‌اند. علت هر چه که باشد، کودکانی که در این مرکز نگهداری می‌شدند، بی‌سرپناه شده‌اند.