مهمترین قطعنامه تحریم علیه رژیم ایران، قطعنامه 1929 بود. زیرا این قطعنامه روی سرمایه های مالی و تجارت متمرکز بود و مشکلات بسیار بسیار زیادی برای رژیم در فروش نفت و گاز به چین، هند، ژاپن و سایرین ایجاد کرد. رژیم ایران در یک خلأ ارزی گیر افتاده است. در شرایط خلأ ارزی عقد قرارداد هم برایشان دشوار شده است.
بنابراین تحریمهای بازهم بیشتر، به این مشکلات خواهد افزود و ضرر و زیان جدی به رژیم می زند. این خسارت متوجه  مردم عادی نیست، بلکه روی رهبری رژیم ایران خواهد بود. فرانسوا ژاره افزود، این تحریمها به نحوه عملکرد رژیم زیان می  رساند. این رژیم نیاز دارد که محصولات خود  را بفروش برساند و نیازهای صنعتی خود را خریداری کند. کالاهای مورد نیاز رژیم در عراق، اردن و سوریه هم یافت نمی شود و باید به منابع اصلی آنها مراجعه کنند.
مدیر انستیتوی  فرانسه برای بررسیهای استراتژیک افزود: اعلام مرحله جدید تولید کیک زرد توسط رژیم ایران نوعی تاکتیک مذاکره است. آنها می خواهند بگویند که هیچکس در موقعیتی نیست که بتواند ما را متوقف کند و ما بر تمامی چرخه تولید سوخت فائق آمده ایم. این ادعا چیز جدیدی نیست. رژیم ایران می خواهد برای تولید بمب اتمی  بر روند کامل هسته یی مسلط شود.