به گزارش دانشجو نیوز، در قسمتی از این بیانیه خطاب به تمامیت خواهان آماده است: " پیروزی نهایی ما در راه است. شما که از رذالت و تباهی نیز "تمامش" را می طلبید، روزهای سختی پیش رو دارید. بوی تعفن فساد اقتصادی تان از دور و نزدیک به مشام می رسد. گمان مبرید که تعفن فساد را با دست های خونین می توان پوشاند. این فساد و آن جنایات به زودی بر سرتان آوار خواهد شد و آن روز در محضر محکمه ی ملت ایران باید پاسخ گوی چراهای بسیاری باشید."

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
آن چه در ۱۶ آذر ۱۳۸۹ در پلی تکنیک گذشت، از سویی اوج شجاعت و ایستادگی را به نمایش گذاشت و از سویی دیگر حضیض ترس، سرسپردگی و وحشی گری. در سویی دانشجویان بودند با هزاران آرمان و آرزو در سر اما با دست هایی خالی و در سوی دیگر اوباش چماق به دستی که عقل و احساس خود را یکسره به ارباب قدرت واگذار کرده و آگاهانه بازوی سرکوب حاکمیت اقتدارگرا شده اند.

تشکیلاتی که برای سرکوب تحصن آرام دانشجویان پلی تکنیک به مناسبت روز دانشجو ایجاد شده بود با وجود گستردگی و داشتن حمایت همه جانبه از درون و بیرون دانشگاه با شکستی فضاحت بار مواجه شد. نیروهای بسیج، انتظامات، حراست و نیروهای امنیتی همه گرد آمده بودند تا صدای آزادی خواهی و استبداد ستیزی دانشجویان را در نطفه خفه کنند، اما در مواجهه با ایستادگی، شجاعت و اراده ی استوار دانشجویان ناکام ماندند و طبق عادت، به خشونت عریان و وحشی گری روی آوردند. ضرب و شتم دانشجویان پسر و دختر توسط نیروهای بسیج و انتظامات، ضبط غیر قانونی کارت دانشجویی، بازداشت غیر قانونی و تحویل دادن دانشجویان به نیروهای امنیتی توسط حراست دانشگاه، بازداشت های غیر قانونی و کور روبروی درهای دانشگاه توسط نیروهای امنیتی و ... نتیجه ی ناتوانی، خشم و سردرگمی این دستگاه عقیم بود.

در وهله ی اول به هدایت کنندگان دستگاه سرکوب در دانشگاه از جمله رهایی (ریاست انتصابی دانشگاه)، رحیمی (مشاور ریاست)، واعظ (رییس حراست) و باقری (معاون حراست) هشدار می دهیم که محیط دانشگاه اگر برای دانشجو امن نباشد، برای هیچ کس امن نخواهد بود. رفتار شما در ۱۶ آذر ۸۹ رسواترین شکل خصومت و عقده گشایی را به نمایش گذاشت. در حالی که دانشجویان در آرامش و سکوت دست به تحصن زده بودند، شما توسط نیروهای مزدور بسیج دست به ایجاد تشنج و درگیری زدید تا سرکوب همه جانبه را موجه جلوه دهید. دانشجو به خاطر سکوت اعتراض آمیزش ضرب و شتم و روانه ی اوین می شود، چون شما دانشگاه را مرده و دانشجو را رام می خواهید، چون اربابانتان در قبال کشتن دانشگاه و سرکوب دانشجو، پلی تکنیک، خانه ی ما را به نام شما سند می زنند تا در برابر چشمان ما چپاولش کنید.

اما زهی خیال باطل! این شعله خاموش شدنی نیست. پلی تکنیک و دانشجویانش روزهایی چون ۱۶ آذر ۸۹ را بارها به چشم دیده اند، اما هیچ گاه در برابر استبداد سر خم نکرده و تسلیم نشده اند. به یاد آورید مهر و آبان و آذر ۱۳۸۵، اردیبهشت و مهر ۱۳۸۶، اردیبهشت و اسفند ۱۳۸۷، خرداد و آذر و بهمن ۱۳۸۸ را. به اعتبار همین تداوم و تکرار، شما که "تمام" آن چه هست را می طلبید همواره بازنده و ما که اثبات بودن خود را می پوییم همواره برنده ی این میدان بوده ایم.

اما پیروزی نهایی ما در راه است. شما که از رذالت و تباهی نیز "تمامش" را می طلبید، روزهای سختی پیش رو دارید. بوی تعفن فساد اقتصادی تان از دور و نزدیک به مشام می رسد. گمان مبرید که تعفن فساد را با دست های خونین می توان پوشاند. این فساد و آن جنایات به زودی بر سرتان آوار خواهد شد و آن روز در محضر محکمه ی ملت ایران باید پاسخ گوی چراهای بسیاری باشید.

روی دیگر سخن با دانشجویان است، همکلاسی های شجاع و همراهمان که در ۱۶ آذر ۸۹ صحنه هایی به یاد ماندنی از اتحاد و با هم بودن را ثبت کردید. شما قهرمانانه بی آن که چشم به مقام و منفعت دوخته باشید، بی آن که از حمایت بی شائبه ی نهاد های وابسته به حاکمیت برخوردار باشید و البته بی آن که از تهدیدها، فشارها و هزینه ها بهراسید، پا به میدان گذاشتید و یکبار دیگر خون حیات را در رگ های پلی تکنیک به جریان در آوردید. اکنون ۱۶ آذر ۸۹ نیز بخشی از تاریخ پرافتخار پلی تکنیک شده است. اما ترویج و رشد آگاهی نیاز هر روز و هر لحظه ی ماست. اکنون باید تجربه ی فعالیت جمعی و عملی ۱۶ آذر را به حوزه ی اندیشه و آگاهی گسترش داد. اندیشیدن و آموختن نیز وجهی از مبارزه ی مدنی و لازمه ی گسترش و عمق بخشیدن به آن است.

در پایان انجمن اسلامی دانشجویان پلی تکنیک ضمن قدردانی از حضور گسترده ی دانشجویان در مراسم روز دانشجو و هشدار جدی به مسولین دانشگاه نسبت به عواقب غیر قابل کنترل ادامه ی روند سوء مدیریت کنونی، با صدای بلند و رسا و خطاب به همه ی فعالان و ناظران تحولات سیاسی و اجتماعی ایران اعلام می دارد "دانشگاه زنده است!" و علی رغم فشارها، محدودیت ها و سرکوب ها نقش موثری در روند این تحولات ایفا می کند. دانشگاه را نمی توان رام کرد، با خاک یکسان کرد، نادیده گرفت و یا بازیچه قرار داد.
به امید ایرانی آباد، آزاد و دموکراتیک
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران) ۲۲ آذرماه